ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[แป้งน้ำ]

พอคุณปรับตัวเข้ากับสังคมใหม่
คุณคงลืมไป . .. ว่าที่นี่ยังมีฉัน
พอคุณมีคนร่วมสุข . . คุณก็ลืมคนที่เคยร่วมทุกข์ ~ มาด้วยกัน
พอคุณมีรอยยิ้มเบิกบาน .. . คุณก็ทิ้งฉันไว้ในโลกเหงางัน . .. เพียงลำพัง

พอโลกของคุณมีเขาก้าวเข้ามา
คุณก็ทิ้งฉันไว้ในช่วงเวลา . .. แห่งความหลัง
พอพบคนถูกใจกว่า ~ เขาก็ได้ความห่วงหา . . ที่ฉันอยากฟัง
พอคุณมีเขาเป็นความหวัง .. . ก็เท่ากับฝังฉันตายทั้งเป็น

. .. โลกแห่งน้ำตา . ..
คือทุกช่วงเวลา . .. ที่มองหาคุณแล้วไม่เห็น
ยิ่งไกลยิ่งเจ็บ ~ ความคิดถึงของฉันคงถูกเก็บ . . แช่เย็น
เหนื่อยล้าและเจ็บร้าวทุกย่างก้าวที่ฉันเป็น
เพราะความคิดถึงที่คุณว่างเว้น . .. มันจำเป็นต่อหัวใจ~*

[Shumbala]

 

ฉันมิเคยห่างไกล แม้หนทางใดจะขวางกั้น
ยังแอบอยู่ในนั้น ในฝันที่ไม่มีใคร
เพราะแม้ดวงดาว จะพราวแสงแรงเพียงไหน
ก็ยังห่างไกล เกินเอื้อมคว้า ทุกที

ส่งผ่าน..ความเจ็บปวด..ให้ฉันเถิด
หัวใจจะเปิดรับไว้ ในตัวตนคนๆนี้
แม้แผ่นฟ้าจะแสนไกลในทุกๆที่
จะปัดเป่าความเศร้าให้ไหลไปกับสายวารี
ขอเพียงฉันมี ต่าพอ ต่อความทรงจำ..ของเธอ

*****

[ฌลา]

...วันเวลาที่ผ่านมา...เป็นแค่วันเก่า...
ทุก-ทุกภาพทุก-ทุกเรื่องราว...เลือนหาย..
คราบน้ำตาในคืนเหงา...และอ้อมกอดในวันเปลี่ยวเปล่า...กลับกลาย
รอยจูบในคืนสุดท้าย...กำลังค่อย-ค่อยจางหาย...ตามเวลา

...ทิ้งไว้เพียง...ความทรงจำ...
และคนถูกลืมที่เจ็บช้ำ...จนเกินรักษา...
ความเหงาที่ทับถม...ยิ่งเพิ่มรอยขม...ให้คราบน้ำตา
หัวใจอ่อนแอโรยรา...จมกับอยู่กับความโหยหา...และการรอคอย...