ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Shumbala]

กรีดเลือดหลั่งจากรู้สึกดังหมึกหยด
จารึกบทเรียงร้อยเป็นถ้อยถาม
หากความรักสิ้นหมดความงดงาม
ยังเหลือความหมายใดในคำรัก??

หรือรักคือครอบครองแสวงหา??
คงไร้ค่าคุณใดให้ตระหนัก
รักมิสมคำนึงถึงแปรพักตร์
เหมือนจมปลักขึ้งเคียดกลายเกลียดชัง

รักหรือหลงสงสัยเพียงใคร่ถาม
หานิยามความนัยตอบใจหวัง
ให้หวาดกลัวความรักเหลือกำลัง
วอนเมตตาสอนสั่งตั้งใจรอ

 

[ดาว อาชาไนย]

ถ้านิยามความรักคืออักษร
ที่ฉันเพียรเขียนกลอนอ้อนคำขอ
ถึงเธอเป็นดวงใจใคร่พะนอ
อาจจะพอเรียกได้ไหมว่ารัก

ดาว อาชาไนย

[saknun]

เห็นท่านพี่ ดาวกล่าวตอบ ชอบใจยิ่ง
อาจจะจริง ดั่งว่า หาประจักษ์
เฝ้าเขียนตอบ ไปมา ภาษารัก
ถ้าไม่ภักดิ์ ไม่รู้ ดูอย่างไร

พูดถึงรัก นิยามนี้ มีหลายบท
บ้างก็ทด เอาไว้ เหมือนหารใหญ่
ยกตัวเกิน ใส่จุด หลุดตัวไป
ทำไฉน ก็ได้ ให้ลงตัว(เรียกว่านิยามรัก)

[D]

กรีดเลือดหลั่งจากรู้สึกดังหมึกหยด
จารึกบทเรียงร้อยเป็นถ้อยถาม
หากความรักสิ้นหมดความงดงาม
ยังเหลือความหมายใดในคำรัก??

หรือรักคือครอบครองแสวงหา??
คงไร้ค่าคุณใดให้ตระหนัก
รักมิสมคำนึงถึงแปรพักตร์
เหมือนจมปลักขึ้งเคียดกลายเกลียดชัง

รักหรือหลงสงสัยเพียงใคร่ถาม
หานิยามความนัยตอบใจหวัง
ให้หวาดกลัวความรักเหลือกำลัง
วอนเมตตาสอนสั่งตั้งใจรอ

 

แสนสุขสันต์ บรรเจิด ประเสริฐนี่
ทำเต็มที่ แล้วกัน อย่าขวัญฝ่อ
ดูแลใฝ่ ใกล้เขา พะเน้าพะนอ
อย่าเพียงป้อ ล้อหยอก หลอกกินฟรี

หนึ่งนิยาม หวามหวาน คือการให้
หาสุขใด ไหนเท่า เขาสุขขี
"ดิน"เป็นหนึ่ง ซึ่งอยาก ฝากชีวี
เป็นตัวพี่ ได้ไหม มีใคร(อ๊ะ)ยัง.?

"ดิน"

[panthong.kh]

ถ้านิยามความรักคืออักษร
ที่ฉันเพียรเขียนกลอนอ้อนคำขอ
ถึงเธอเป็นดวงใจใคร่พะนอ
อาจจะพอเรียกได้ไหมว่ารัก

ดาว อาชาไนย

ถึงนิยาม ความรัก เป็นอักษร
ถึงกานท์กลอน อ้อนขอ หนอประจักษ์
ถึงดวงใจ คนซื่อ ยึดถือนัก
อาจจะปัก รักให้ ใครคนนั้น

แต่นิยาม ความรัก ใช่อักษร
ถึงเขียนกลอน ค่อนคืน ยังกลืนฝัน
ไม่สำเร็จ เสร็จสรรพ กลับใจพลัน
อ่านกานท์หวั่น ไหวบ้าง ในบางที

นิยามรัก ของฉัน หมั่นสลัก
เติมรสหวาน ซ่านนัก รักล้นปรี่
ต้องใช้ใจ มาจอง ตรองเป็นปี
จึงจะชี้ บ่งได้ สายใยรัก
พันทอง

[ดาว อาชาไนย]

เหตุไฉนพันทองตรองนานแท้
มัวยักแย่ยักยึกทำอึกอัก
โอกาสมีต้องคว้าอย่าช้านัก
น้ำขึ้นต้องรีบตักกักวารี

สมัยใหม่เป็นสมัยใช้จรวด
เดี๋ยวก็กวดไม่ทันมันเร็วจี๋
ใครเขามาใต้ดินเร็วสิ้นดี
ของพรรค์นี้ช้าไปอดได้กิน

ดาว อาชาไนย

[Shumbala]

ถ้านิยามความรักคืออักษร
ที่ฉันเพียรเขียนกลอนอ้อนคำขอ
ถึงเธอเป็นดวงใจใคร่พะนอ
อาจจะพอเรียกได้ไหมว่ารัก

ดาว อาชาไนย

ด้วยยังน้อยด้อยเชาวน์เบาความคิด
จึงลิขิตปุจฉาหาประจักษ์
เห็นท่านดาวย้อนถามคร้ามใจนัก
มิหาญจักตอบให้อย่าได้เคือง

 

[Shumbala]

เห็นท่านพี่ ดาวกล่าวตอบ ชอบใจยิ่ง
อาจจะจริง ดั่งว่า หาประจักษ์
เฝ้าเขียนตอบ ไปมา ภาษารัก
ถ้าไม่ภักดิ์ ไม่รู้ ดูอย่างไร

พูดถึงรัก นิยามนี้ มีหลายบท
บ้างก็ทด เอาไว้ เหมือนหารใหญ่
ยกตัวเกิน ใส่จุด หลุดตัวไป
ทำไฉน ก็ได้ ให้ลงตัว(เรียกว่านิยามรัก)

หากนิยามความรักเหมือนตัวเลข
คงคล้ายเมฆบังใจให้สลัว
จึงเคร่งขรึมซึมเซาจนเมามัว
เพราะหวาดกลัวคณิตศาสตร์แทบขาดใจ

 

[Shumbala]

กรีดเลือดหลั่งจากรู้สึกดังหมึกหยด
จารึกบทเรียงร้อยเป็นถ้อยถาม
หากความรักสิ้นหมดความงดงาม
ยังเหลือความหมายใดในคำรัก??

หรือรักคือครอบครองแสวงหา??
คงไร้ค่าคุณใดให้ตระหนัก
รักมิสมคำนึงถึงแปรพักตร์
เหมือนจมปลักขึ้งเคียดกลายเกลียดชัง

รักหรือหลงสงสัยเพียงใคร่ถาม
หานิยามความนัยตอบใจหวัง
ให้หวาดกลัวความรักเหลือกำลัง
วอนเมตตาสอนสั่งตั้งใจรอ

 

แสนสุขสันต์ บรรเจิด ประเสริฐนี่
ทำเต็มที่ แล้วกัน อย่าขวัญฝ่อ
ดูแลใฝ่ ใกล้เขา พะเน้าพะนอ
อย่าเพียงป้อ ล้อหยอก หลอกกินฟรี

หนึ่งนิยาม หวามหวาน คือการให้
หาสุขใด ไหนเท่า เขาสุขขี
"ดิน"เป็นหนึ่ง ซึ่งอยาก ฝากชีวี
เป็นตัวพี่ ได้ไหม มีใคร(อ๊ะ)ยัง.?

"ดิน"

ถ้ารักคือการให้..
คงเหมือนฝนชโลมใจในความหวัง
สิ้นผันผวนรวนเรจนเซซัง
ทุกข์รายรอบครอบขังพังทลาย

ต้นรักพิษมอบผลจากต้นพิษ
ย่อมอาจปลงชีพปลิดด้วยฤทธิ์ร้าย
ไยผู้คนเสาะค้นจนวางวาย
หิวกระหายรักพิษให้จิตตรม

คนคำนวณมิอาจฝืนฟ้ากำหนด
ที่เขียนบทความทุกข์เคล้าสุขสม
ปล่อยเป็นไปตามแต่ลิขิตพรหม
แม้ใช่คู่ชื่นชมคงสมใจ

 

[panthong.kh]

เหตุไฉนพันทองตรองนานแท้
มัวยักแย่ยักยึกทำอึกอัก
โอกาสมีต้องคว้าอย่าช้านัก
น้ำขึ้นต้องรีบตักกักวารี

สมัยใหม่เป็นสมัยใช้จรวด
เดี๋ยวก็กวดไม่ทันมันเร็วจี๋
ใครเขามาใต้ดินเร็วสิ้นดี
ของพรรค์นี้ช้าไปอดได้กิน

ดาว อาชาไนย

เหตุที่ตรอง นานนาน กลัวมานร้าว
เดี๋ยวพี่ดาว เปลี่ยนไป ใจขาดดิ้น
เกิดเป็นข่าว ใหญ่โต โถชีวิน
ต้องจบสิ้น ชีวิต ลิขิตไว้

โอกาสดี แค่ไหน ไตร่ตรองก่อน
ขืนรีบร้อน เร่งรุด ฉุดไม่ไหว
กลัวตกหลุม รักลวง ทุกห้วงไป
จะหาใคร มาลาก หากเป็นจริง

ถึงน้ำขึ้น ช่างมัน อย่าหวั่นนัก
หากรีบตัก ตวงเอา เราเป็นหญิง
อาจเสียเหลี่ยม เล่ห์กล คนท้วงติง
จึงต้องนิ่ง วางมาด กลัวพลาดพลั้ง

สมัยใหม่ หรือเก่า หากก้าวพลาด
ความพินาศ มาเยือน ขอเตือนสั่ง
ต้องช้าช้า งามงด จับจดพัง
กลัวเอวัง ทั้งยวง วายป่วงตาม

จึงขอตั้ง สติ ดำริชอบ
จึงจะมอบ รักมั่น อย่าหวั่นหนาม
จึงจะหยุด ตรงนี้ ที่เอ่ยนาม
จึงถึงยาม มอบใจ ให้ชายครอง
พันทอง