ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ภู กวินท์]

ห่วงใย
.....
เม็ดฝนคงหลงฤดู-อยู่หน้าบ้าน
ทิ้งห้วงกาลแห่งวัน นั้นหดหู่
เก็บความเงียบทุกอย่างข้างประตู
รอเพียงผู้มาเยือน, เธอเหมือนกัน
.....
มองฟากฟ้าฝั่งฝน จนมืดมิด
ดวงอาทิตย์ลับลง ใครคงหวั่น
เสียงฟ้าร้อง ฟ้าแลบ แปลบ-แปลบพลัน
อยากปลอบขวัญ คนดี ให้คลี่คลาย
.....
ในถ้อยเขียนเวียนวน จนสว่าง
ขับไล่ความอ้างว้างให้ห่างหาย
ผ่านม่านฝนคนเหงา-ความเปล่าดาย   
ต่างเลือกที่ระบาย, กับสายลม
.....
ความห่วงใยจากใจ ส่งไปนี้
แม้นไม่มีอ้อมแขน แทนผ้าห่ม
เพื่อปล่อยพัก สักทาง วางอารมณ์
เก็บซ่อนความขื่นขม, ชื่นชมดาว!
.....
ภู กวินท์
25/11/55
 

[...สียะตรา..]

......พบชื่อระเด่น"ปันหยี"ปรี่เข้าหา

...เป็นนามาคู่ชีวีแห่งพี่สาว...(สัมผัสระหว่างบทแล้วนะจ๊ะ)

...สียะตรา...เอ่ยความถามข่าวคราว

...ที่สืบสาวแค่วงศ์เท๋..เท่....ของเทวัน...

[ข้าพเจ้า]

......พบชื่อระเด่น"ปันหยี"ปรี่เข้าหา

...เป็นนามาคู่ชีวีแห่งพี่สาว...(สัมผัสระหว่างบทแล้วนะจ๊ะ)

...สียะตรา...เอ่ยความถามข่าวคราว

...ที่สืบสาวแค่วงศ์เท๋ห์..เท่ห์.....ของเทวัณ...

คงเป็นเรื่องเข้าใจไม่ถูกแน่
นี่เป็นแค่นามแฝงแห่งตัวฉัน
มิรู้จักมักคุ้นใครทั้งนั้น
รู้จักกันวันนี้"สียะตรา"

[saknun]

ห่วงใย สงสาร มันเจ็บ
เหมือนเล็บ ฉีกขาด  ปวดหนา
ทรมาน เนิ่นนาน ผ่านมา
รู้ว่า   เชื่อใจ  ให้เธอ

ห่วงใย  มิใช่ ห่วงหา
มากกว่า คิดถึง เสมอ
หวงรัก มากว่า ตัวเธอ
เสนอ ต่อกัน มั่นใจ

ความรัก ความเจ็บ คู่กัน
สำคัญ ที่ใจ ใช่ไหม
ถ้ารัก ซื่อตรง กันไป
หาใด มาพราก ไม่มี

ห่วงใย มิใช่ คิดถึง
รำพึง ตลอด ทุกที่
รู้ว่า  ความรัก สิ่งดี
อยากมี  เขาบ้าง วางใจ