ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Music]

อึกทึกครึกโครม..ประโลมโลก
อุปโลกน์ชื่นชายมากลายกล้ำ
มิได้เหงาเฝ้าง้อหรือรอคำ
เป็นกงกรรมลงทัณฑ์กล้าฟันธง

ประชดชายคายคำ..ที่ทำพลาด
ขอประกาศเอิกเกริกเลิกลุ่มหลง
เมื่อความรักเป็นอื่นไม่ยืนยง
รักมั่นคงเป็นเยี่ยงไร...ก็ไม่รู้

ลองเยื้องย่างข้างสาว...ขาวผ่องผุด
บริสุทธิ์สดใสจิตใจหรู
เฝ้าเอาใจก่ายกอดยอดพธู
รักเชิดชู...เพียงเดียวไม่เหลียวใคร

อึกทึกลึกลับ..ไปกับรัก
เหนื่อยก็พัก..แอบดื้อทำซื่อใส
อ่านเรื่องราวชาวโลก..สุขโศกใด?
ช่างไม่เหมือนดั่งใจ...ของข้าเลย

 

[ไพร พนาวัลย์]

อึกทึกคึกคักกับรักใหม่
แอบมอบใจกานดาอย่างผ่าเผย
รักแรกพบอบอุ่นดั่งคุ้นเคย
ขอชื่นเชยนวลปรางมิห่างกาย

อึกทึกครึกโครม เป่าโอมเพี้ยง
เจ้าอย่าเลี่ยงหลบลี้หรือหนีหาย
จงมอบรักภักดีต่อพี่ชาย
อย่าเคลื่อนคลายคลอนแคลนจากแกนกลาง

เชิญประชดประชันไม่หวั่นหรอก
อยากจะตอกจะย้ำให้ดำด่าง
ก็ไม่โยกไม่คลอนลงนอนคราง
ขอเพียงนางอย่างอนจนอ่อนใจ

อยากประกาศกึกก้องลั่นห้องหอ
ก็มิขอหลบหน้ามองตาใส
จะประชิดติดพันอย่างทันใด
บัวบังใบใกล้เคียงอย่าเอียงอาย

ขอเพียงน้องเลิกบุหรี่อย่ามีกลิ่น
พี่จะบินมาหาอย่างว่าง่าย
จะไม่ทิ้งให้น้องต้องเดียวดาย
รอพี่ชายไม่นานอย่ารานรอน

“ไพร พนาวัลย์”

[บ้านริมโขง]

ดั่งระโหยโรยแรงจากแข่งขัน
ดั่งเสร็จศึกโรมรัน ประชันบ่อน
ดั่งอดนอนตาคล้ำระกำวอน
ดั่งเหมือนตอนพักยกกระปกกระเปลี้ย

เธอคงใช้แรงงานออกต้านรับ
เข้าขานขับปรับเกมส์เคลมละเหี่ย
ทุ่มสุดกายหมายปรามห้ามกองเชียร์
เลยอ่อนเพลียเรี่ยโรยโดยไม่ฟื้น

เหมือนเธอแกล้งแสร้งนำทำท่าโอ่
ด้วยหวังโชว์ลีลาเต็มตาตื่น
ให้ชายเห็นเด่นนักรักค่ำคืน
ว่าเธอยืนหลายยก ชกไม่ฟาล์ว

เขาเลี้ยงทางวางนำชุมฉ่ำจิต
ตีสนิทมุกหลอกหยอกให้หนาว
ปล่อยดำเนินเรื่องไปให้ยืนยาว
แล้วค่อยสาวหมัดตรงส่งตาลอย

จึงถึงบทสุดท้ายเธอหมายมั่น
วางแผนฟันให้นิ่งยิงหมัดสอย
แต่จังหวะประสานการรอคอย
กลับถูกซอยเสียหนัก เขาหักทาง

เธอจึงต้องตั้งรับสับแรงต้าน
เธอสะท้านผิดท่าจนตาขวาง
แอ่นอกสู้กู้ศักดิ์ไม่พักวาง
แล้วน้องนางต้องหมอบ..จบรอบเรา..

"บ้านริมโขง"

[Music]

ทั้งรู้ทัน-รู้ท่า...มาประกบ
ฉันจะหลบทางไหนให้ไกลเขา
ซื่อในสิ่งที่ซ่อนสะท้อนเงา
ไม่แบ่งเบาบางเปรย..ก็เลยอาย

การประชดลดละ..ที่ละนิด
ยิ่งเพี้ยนพิศจิตตกจุดหมกหมาย
หญิงเสียท่าก็โกรธพิโรธชาย
ไม่เว้นวายโน้มนึก..พิลึกดี

ประชดร่างสร้างภาพในคราบแกร่ง
ยิ่งคิดแข่งเรียกร้องยิ่งหมองศรี
ขอให้จากพรากกันชั่วพันปี
โดยไม่มี..กรรมต่อกัน..นั่นแหละงาม

 

[ก้าวแรกฯ...]

อึกทึกครึกโครม..ประโลมโลก
อุปโลกน์ชื่นชายมากลายกล้ำ
มิได้เหงาเฝ้าง้อหรือรอคำ
เป็นกงกรรมลงทัณฑ์กล้าฟันธง

ประชดชายคายคำ..ที่ทำพลาด
ขอประกาศเอิกเกริกเลิกลุ่มหลง
เมื่อความรักเป็นอื่นไม่ยืนยง
รักมั่นคงเป็นเยี่ยงไร...ก็ไม่รู้

ลองเยื้องย่างข้างสาว...ขาวผ่องผุด
บริสุทธิ์สดใสจิตใจหรู
เฝ้าเอาใจก่ายกอดยอดพธู
รักเชิดชู...เพียงเดียวไม่เหลียวใคร

อึกทึกลึกลับ..ไปกับรัก
เหนื่อยก็พัก..แอบดื้อทำซื่อใส
อ่านเรื่องราวชาวโลก..สุขโศกใด?
ช่างไม่เหมือนดั่งใจ...ของข้าเลย

 

๐ อึกทึกครึกครื้นในคืนค่ำ
ยังคงร่ำเมรัยใจเรียบเฉย
กับมุมบาร์แห่งหนึ่งซึ่งคุ้นเคย
มิอยากเปรยปรารภสบตาใคร

๐ มองปรายฟองผุดพรายสู่ปลายแก้ว
กระทบไฟพรายแพรวดุจแววใส
ละเลียดฉ่ำอำพันอันอำไพ
กับห้วงใจละเมียดละเอียดนัก

๐ เฉยชาต่อเบื้องหน้าราตรีนี้
อาจบางทีหนีความจริงยิ่งช้ำหนัก
กับอารมณ์สบถประชดรัก
กับหัวใจยอมหักไม่มักงอ

๐ ณ เบื้องหน้าวุ่นวายยังกรายสู่
เริ่มเรียนรู้ใจทำกำแพงก่อ
ปิดกั้นจากอีกฟากด้วยอยากพอ
พอแล้วหนอต่อหญิงไม่จริงใจ

๐ ละอองปรายผุดพรายเป็นสายพร่า
ก่อเป็นฝ้ามัวฟากฝากแก้วใหม่
แม้จะลบกลบเกลื่อนมิเลือนไป
สักเท่าใดมัวใจจะเลือนราง

๐ อึกทึกครึกโครมยังโลมเล้า
เพียงตัวเรามิเร้าใจในทุกอย่าง
จึงออกเดินเมินมองสองข้างทาง
กอดกายชมจันทร์จางอย่างเดียวดาย   
   
ก้าวที่ล้า...