ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ชลนา ทิชากร]

ณ ที่เก่า ที่เราสอง ครองสุขล้ำ
ใจชื่นฉ่ำ ทุกคืนวัน สุขหรรษา
แต่วันนี้ ไม่มีเลย ดั่งเคยมา
เป็นขวัญตา ขวัญใจ ให้เหมือนเคย

เธอลืมแล้ว ที่เก่า ที่เราสอง
เคยประคอง แนบนอน อ้อนเฉลย
ว่ารักจริง จากใจ ไม่หน่ายเลย
ช้ำเหลือเอ่ย ที่นี้ ไม่มีเธอ

ใครหนอใคร พรากดวงใจ ไปจากฉัน
เข้าคนนั้น คงเอาใจ ใฝ่เสนอ
ยิ่งกว่าฉัน เคยคลอเคล้า เฝ้าบำเรอ
ขออย่าเผลอ ลืมฉัน ทุกวันรอ

ชลนา  ทิชากร

<a href="http://www.youtube.com/v/mnbTRqDnVyM&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/mnbTRqDnVyM&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 

ส่งจำเรียงเคียงคำจำนรรจ์มอบ
หวังสิ่งชอบปลอบคลายช้ำดั่งพร่ำขอ
มอบน้ำใจให้เจ้าพะเน้าพะนอ
แนบเคลียคลอลอออ้อนเลิกงอนเง้า

ให้น้อยใจได้แต่รอลอออ่อน
ไร้อักษรย้อนกลับให้อับเฉา
ต้องสลดหมดอาลัยหัวใจเรา
สิ้นแม้เงาเฝ้าอยู่ผู้ใดลืม ?...

"  บูรพ์  "


 

[ไพร พนาวัลย์]

      

เสียง “Forget me not”ที่ออดอ้อน
ดุจคำวอนจากสาวที่เราปลื้ม
โปรดหยุดคำตัดพ้อพี่ขอยืม
ด้วยดูดดื่มน้ำใจยามไกลกัน

คิดถึงคืนวันเก่าที่เราก่อ
ร่วมพะนอเคียงกายสู่ปลายฝัน
รอยจุมพิตพร่ำพลอดตลอดวัน
ดุจสวรรค์ฉิมพลีชื่นชีวา

ยังคิดถึงจอมใจยามไกลห่าง
กลิ่นนวลปราง,ร่าง,หอมกล่อมนาสา
อีกไม่นานคนดี พี่จะมา
ขอวิวาห์จอมขวัญ วันคืนเรือน

“ไพร พนาวัลย์”

[รัตนาวดี]

 

ส่งจำเรียงเคียงคำจำนรรจ์มอบ
หวังสิ่งชอบปลอบคลายช้ำดั่งพร่ำขอ
มอบน้ำใจให้เจ้าพะเน้าพะนอ
แนบเคลียคลอลอออ้อนเลิกงอนเง้า

ให้น้อยใจได้แต่รอลอออ่อน
ไร้อักษรย้อนกลับให้อับเฉา
ต้องสลดหมดอาลัยหัวใจเรา
สิ้นแม้เงาเฝ้าอยู่ผู้ใดลืม ?...

"  บูรพ์  "


 

...คนึงห่วง จินต์อยู่ รู้บ้างไหม
แล้วเป็นใคร ที่หาย มิกรายปลื้ม
ใครกันนะ ร้ายนัก คล้ายรักยืม
ทอดทิ้งความ ด่ำดื่ม เหมือนลืมเลย...

...เกือบจะร่วม เคลียคลอ พี่ก็หาย
ราวว่าหมาย มิดม เพียงชมเฉย
คงจะลืม คิดถึง ซึ้งคนเคย
ได้เอื้อนเอ่ย ButjY นามนี้นาน....

รัตนาวดี

[panthong.kh]

คิดถึงวัน เก่าก่อน นอนหนุนตัก
คิดถึงรัก อบอุ่น ละมุนหวาน
คิดถึงจัง บ้านดิน ถวิลนาน
คิดถึงจัง วันผ่าน ซ่านซึ้งทรวง

แต่ด้วยเธอ มีคู่ อยู่สมสอง
ใจจึงหมอง หม่นไหม้ ได้แต่หวง
แม้ไร้สิทธิ์ โปรดรู้ สุดาดวง
ยังเฝ้าห่วง ทุกคืน ฝืนฤทัย

ผวากอด หมอนข้าง อ้างว้างจิต
ทางมืดมิด ไร้เงา เศร้าหวั่นไหว
ระยะทาง ยาวเหลือ จึงเผื่อใจ
ว่าวันใด ขาดเขา เราคงตรม
พันทอง