ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[KhonBong]

 

จะโผผินบินไปให้เหมือนนก
จะกระดกปีกหางกลางเวหน
จะลอยร่อน อ่อนช้อยคล้อยเวียนวน
กลางเวหน ห้วงหาว เคล้าเมฆิน

นภากว้างสร้างใจให้เว้งว้าง
นภาร้างห่างใครให้ถวิล
นภาโล่งเหมือนน้ำใสที่ไหลริน
โผปีกบิน ร้างไร้ หัวใจรอน

หวลกระสัน ใจสั่นประหวั่นนึก
อกระทึก จิตตรึก นึกสังหร
ท้องฟ้ากว้าง ห่างฟ้า น่าอาทร
เหมือนห่างคอน เคยคู่กับชู้เคียง

เหลียวหันซ้าย แลขวา ..อ้า อากาศ
ด้วยตัวขาดคนคู่เคยกู่เสียง
เหมือนนกน้อยขาดคู่ ขาดชู้เคียง
ได้เเต่เพียงโผถลามองหาคอน....

[yaguza]

เจ้าโผผิน บินฝ่า สู่ฟ้ากว้าง
แม้นอ้างว้าง เหว่ว้า เที่ยวหาหนอน
จะเนิ่นาน ปานใด ไม่อาทร
ตะวันรอน ลาลับ จึงกลับรัง

โอ้อกใจ ไหนเลย เคยเคียงคู่
พ่อยอดชู้ ถูกเขา เอาไปขัง
เป็นนกกรง เสียงทอง ร้องน่าฟัง
เจ้าของตั้ง ราคา ไว้ห้าพัน

 

.....ยากูซ่า......

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 

จะโผผินบินไปให้เหมือนนก
จะกระดกปีกหางกลางเวหน
จะลอยร่อน อ่อนช้อยคล้อยเวียนวน
กลางเวหน ห้วงหาว เคล้าเมฆิน

นภากว้างสร้างใจให้เว้งว้าง
นภาร้างห่างใครให้ถวิล
นภาโล่งเหมือนน้ำใสที่ไหลริน
โผปีกบิน ร้างไร้ หัวใจรอน

หวลกระสัน ใจสั่นประหวั่นนึก
อกระทึก จิตตรึก นึกสังหร
ท้องฟ้ากว้าง ห่างฟ้า น่าอาทร
เหมือนห่างคอน เคยคู่กับชู้เคียง

เหลียวหันซ้าย แลขวา ..อ้า อากาศ
ด้วยตัวขาดคนคู่เคยกู่เสียง
เหมือนนกน้อยขาดคู่ ขาดชู้เคียง
ได้เเต่เพียงโผถลามองหาคอน....

 

แม้นปักษาถลาร่อนว่อนเวหา
บางครั้งคราพาชีวิตต้องฤทธิ์ศร
อยากชมฟ้านภาสวยกลับม้วยมรณ์
ต้องจากจรคอนรังชีพฝังดิน

โหยหารักตระหนักคิดในจิตไหม
ยามสิ้นไร้ฤทัยล้วนครวญถวิล
มีน้ำตาอุราขื่นให้กลืนกิน
หลั่งไหลรินสิ้นไร้ผู้ใดมอง...

"  บูรพ์  "

 

[KhonBong]

 


แม้นซบดินสิ้นไร้ใครแลเหลียว
แม้นจะอยู่คนเดียวไม่เกี่ยวสอง
น้ำตาร่วงรินไหลใจร่ำร้อง
ถึงคู่ครองที่เคยรักสมัครรส
ด้วยถูกทิ้งถูกขว้างอย่างไร้เยื่อ
จากคนที่เคยเชื่อเคยจำจด
มาทำร้ายกายใจทรยศ
ทำให้หมดความรักขอพักใจ


 

KhonBong

[/i]

[บูรพาท่าพระจันทร์]

 

แม้นสิ้นไร้ใครเหลียวให้เปลี่ยวอก
เปรียบวิหคตกคอนจะนอนไหน
สุดระกำช้ำชอกย้อนยอกใจ
สิ้นผู้ใดไยดีมีเมตตา

ขอเป็นคอนวอนหวังเป็นรังให้
มอบหัวใจให้ฝันชื่นหรรษา
พร้อมเสนอเธอสะเด็ดเช็ดนัยนา
ให้เลือนราน้ำตาหมดกำสรดทรวง...


"  บูรพ์  "

 

[KhonBong]

.

..............


จะยิ้มใสได้จริงยิ่งสงสัย
ให้ห่วงหายใจขัดชัดหนักหน่วง
มีความหมายเป็นคอน วอนพุ่มพวง
จะก้าวล่วงได้แค่ไหน นะใจนี้
ถ้าว่ายอมอยู่คอน นอนรังใหม่
เชื่อไม่มีสิ่งใดมากดขี่
เข้ารังนอน มีอีกหมอน เหมือนย่ำยี
ยิ่งกว่าเก่า เรานี้..จะทำไง


 

KhonBong

[/i][/b]

[yaguza]

 

แม้นสิ้นไร้ใครเหลียวให้เปลี่ยวอก
เปรียบวิหคตกคอนจะนอนไหน
สุดระกำช้ำชอกย้อนยอกใจ
สิ้นผู้ใดไยดีมีเมตตา

ขอเป็นคอนวอนหวังเป็นรังให้
มอบหัวใจให้ฝันชื่นหรรษา
พร้อมเสนอเธอสะเด็ดเช็ดนัยนา
ให้เลือนราน้ำตาหมดกำสรดทรวง...


"  บูรพ์  "

 

เป็นวิหก นกไพร ไร้แหล่งหลัก
ชาดที่พัก พึ่งพา น้ำตาร่วง
อยากจะหลบ ซบคอน นอนรังรวง
โอ้แดดวง ห่วงถวิล เมื่อบินจร

ถ้าหากมี ที่พัก เป็นหลักแหล่ง
อยู่ตำแหน่ง แห่งไหน ไกลสิงขร
จะไม่เกี่ยง เพียงได้ มีไม้คอน
ให้หลับนอน ซ่อนร่าง กลางพงไพร


.....ยากูซ่า....

[ไพร พนาวัลย์]

 


แม้นซบดินสิ้นไร้ใครแลเหลียว
แม้นจะอยู่คนเดียวไม่เกี่ยวสอง
น้ำตาร่วงรินไหลใจร่ำร้อง
ถึงคู่ครองที่เคยรักสมัครรส
ด้วยถูกทิ้งถูกขว้างอย่างไร้เยื่อ
จากคนที่เคยเชื่อเคยจำจด
มาทำร้ายกายใจทรยศ
ทำให้หมดความรักขอพักใจ


 

KhonBong

[/i]

เมื่อปีกยังมีอยู่ต้องสู้เขา
อย่าหูเบากว่าปีกรู้หลีก,ไล่
บินตัวเดียวเปลี่ยวหลงเข้าพงไพร
ยึดต้นไทรไว้ก่อนแล้วนอนนึก

อยากเป็นนกตัวน้อยต้องค่อยหัด
ทั้งปากกัดตีนถีบจงรีบฝึก
จงมองหามิ่งมิตรอย่าคิดลึก
ยิ่งคักคึกทึกทักนอนสักงีบ 

“ไพร พนาวัลย์”

ลงแบบง่วงๆอ่ะนะ