ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ชลนา ทิชากร]

วันวิวาห์ วันวาน ที่ผ่านพ้น
ฉันสุดทน หม่นไหม้ ใจกลัดหนอง
เห็นเธอเขา คลอเคล้า เข้าประคอง
ยกมือรอง น้ำสังข์ ที่หลั่งริน

มองน้ำสังข์ หลั่งรด ทุกหยดหยาด
ยกมือปาด น้ำตา คราศูนย์สิ้น
เจ็บลึกลึก หนักหน่วง ในดวงจินต์
โอ้ความรัก โบยบิน สิ้นสัมพันธ์

เธอกตัญญู รู้บุญ คุณพ่อแม่
ประเสริฐแท้ คนดี ที่หมายมั่น
พระคุณพ่อ คุณแม่ แน่สำคัญ
แล้วห่วงฉัน บ้างไหม คนใจร้าย

ตลอด ชีวิตฉัน จนวันนี้
เป็นวันที่ หนาวเหน็บ เจ็บเหลือหลาย
เจ็บที่สุด ในชีวิต คิดมากมาย
อยากฆ่าเธอ ให้ตาย แล้วหายกัน

จะโทษเธอ หรือไร ใครคนผิด
โทษลิขิต ของฟ้า มาขวางกั้น
โทษพ่อแม่ รักลูก ผูกสัมพันธ์
หรือโทษฉัน ไม่น่า เกิดมาจน

จำตัดใจ ไปจาก ไม่อยากคิด
ใครถูกผิด คิดไป ใจสับสน
ขอเทพไท ในสวรรค์ ชั้นเบื้องบน
จงช่วยดล เธอสุขสันต์ นิรันดร

ชลนา  ทิชากร

[img]http://www.qzub.com/bar

[url]http://www.youtube.com/watch?v=p1pkvO0MvDE&feature=related[/url]

<a href="http://www.youtube.com/v/p1pkvO0MvDE&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/p1pkvO0MvDE&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[/center][/color][/b][/size]

[♥หทัยกาญจน์♥]

ขอชื่นชม ชื่นชอบ กรอบความรัก
ร่ายสลัก เรียงร้อย ถ้อยอักษร
แต่งเป็นกานท์ สาส์นใจ จากบังอร
แต่งเป็นกลอน กล,บาท วาดจากใจ....

อ่านคำพร กลอนคนจน ดลจากจิต
ดลใจเขียน เพียรสลัก รักยิ่งใหญ่
ช่างหวานล้ำ เลอเลิศ เกิดเพราะใคร
ก็เพราะรัก หรือสิ่งไหน ให้อดทน...

หทัยกาญจน์
๔ สิงหาคม พ.ศ.๒๕๕๕

[ตะวันฉาย]

...น้ำตาร่วงทวงสัญญาวิวาห์เจ้า
เอาพรเคล้าคลุกความโศกโยกคำถอน
เคยสัญญาจะมีกันไม่ผันจร
แล้วตัดตอนพรากรักฉันวันวิวาห์

...เมื่อกำแพงวางกั้นชั้นวรรณะ
เราหรือจะเทียบเคียง,เพียงห่วงหา
ความเป็นอยู่ไกลลิบในพริบตา
ถูกลดค่าเทียบเคียง...เพียงแค่ดิน

...ยืนข้างเสาเงาแนบแอบมองหน้า
โอ้กานดาสุดที่รักให้ถวิล
สะอื้นร่ำสั่งลาน้ำตาริน
ก่อนใจสิ้นดับสูญอาดูรชาย...

ปล...ไม่มีเขาเราก็อยู่ได้
แรกๆอาจเจ็บบ้าง แล้วเวลาจะนำพาสิ่งดีๆเข้ามาหาเราคะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ

มิตรอักษร

ตะวันฉาย

[panthong.kh]

จำตัดใจ ไปจาก ไม่อยากคิด
ใครถูกผิด คิดไป ใจสับสน
ขอเทพไท ในสวรรค์ ชั้นเบื่องบน
จงช่วยดล เธอสุขสันต์ นิรันดร

ชลนา  ทิชากร

ด้วยเธอจน ยากไร้ ไม่เทียมฉัน
สายสัมพันธุ์ เลยขาด มิอาจถอน
เรารักกัน นานมาก จำจากจร
สุดอาวรณ์ ห่วงหา ทุกนาที

น้ำสังข์หลั่ง น้ำตานอง อาบสองแก้ม
เหมือนของแหลม ทิ้มเสียบ เย็นเฉียบนี่
มือสองข้าง หนาวสั่น หวั่นฤดี
อยากลุกหนี ลี้หาย ละอายใจ

รักเจ็ดปี เจ็ดหน ฉันทนเจ็บ
รักซ่อนเก็บ เหน็บร้าว สิ้นวาวใส
เธอไม่ขอ แต่งสักที ชี้ช้ำไป
ถามทีไร บ่ายเบี่ยง ดูเกี่ยงงอน

มาวันนี้ ที่เห็น เช่นความหมาย
เมื่อมีชาย ร่ำรวย ช่วยมาอ้อน
ฉันจึงตัด สินใจ ได้แน่นอน
วิวาห์ก่อน ดีกว่า ขอลาที

[หนามเตย]

จำตัดใจ ไปจาก ไม่อยากคิด
ใครถูกผิด คิดไป ใจสับสน
ขอเทพไท ในสวรรค์ ชั้นเบื่องบน
จงช่วยดล เธอสุขสันต์ นิรันดร

ชลนา  ทิชากร

มาวันนี้ ที่เห็น เช่นความหมาย
เมื่อมีชาย ร่ำรวย ช่วยมาอ้อน
ฉันจึงตัด สินใจ ได้แน่นอน
วิวาห์ก่อน ดีกว่า ขอลาที

เอาความจน มาวัด ตัดใยเยื่อ
มันไม่เหลือ อีกแล้ว ต้องแจวหนี
ติดแค่ว่า เราคน จนไม่มี
แล้วแบบนี้ กี่ชาติ ก็คลาดกัน

ถ้าแบบนี้ คนจน ก็หมดสิทธิ์
แค่จะคิด แย่งไป ภัยมหันต์
รวยอย่างเดียว หรือไร ได้ใจกัน
แบบนี้ฉัน ขออยู่ คู่คานทอง..
       

หนามเตย

[บ้านริมโขง]

แสนชิงชังนั่งเหงาเอาตอนสาย
ตอนใกล้ตายคร่ำครวญป่วนถวิล
ก่อนนี้ใครปิดบังสั่งยุพิน
หลงลืมสิ้นเหตุผลของคนรัก

เหมือนตาบอดมืดมิดผิดเป็นถูก
พืชก่อนปลูกเตรียมสิ้นดินลงปัก
แต่ชอบใครไม่ถามยามผ่อนพัก
พออกหักหลักล้มระทมตน

จะดูลูกดูแม่แท้กำหนด
เป็นแบบบทคดตรงวงศ์ฉ้อฉล
แม่อย่างไรลูกอย่างนั้นบันดาลดล
ยากห่างพ้นลูกไม้หล่นชายคลอง

สมแล้วที่กานดาน้ำตาอาบ
ซับซึมทราบแก่ตนคนสนอง
รักที่ไหนใหญ่ค่าฝ่าเงินทอง
รักที่ไหนไม่ปองคล้องคนรวย

รักคนจนหล่นแล้วแนวหญ้ากลบ
น้ำสาดลบจบฝังดั่งคนป่วย
ไร้มือยื่นยืนฉุดหยุดเอื้ออวย
หมดคนช่วยด้วยไร้ใดตอบแทน

สำนึกตนเป็นกาอย่าคว้าหงส์
พึงประสงค์ตามค่าพาหวงแหน
รักตัวเองก่อนใครในดินแดน
สุขทุกข์แม้นเกิดมี..แก้ที่ตน.

"บ้านริมโขง"

[panthong.kh]

ถ้าชิงชัง อย่ามา ต่อว่าเขา
อย่ามาเคล้า เย้าแหย่ แน่อีกหน
อย่าซ้ำเติม ให้มาก ไม่อยากทน
อย่ามาบ่น รำคาญ พาลทุกที

คนเขาเจ็บ บางตาย ยังวายว่า
เจ้าน้ำตา ไม่ช่วยเช็ด เข็ดเหลือที่
ปากกรรไกร ตลอด ยอดชีวี
นิ่งไม่มี ใครเขา เหมาตอแย

สุดสงสัย ท่านพี่ มิมีรัก
จึงอิจฉา เสียหนัก ชักจะแย่
ขาดใครเขา เอาใจ ในดวงแด
ระทมแท้ แน่นัก รักไม่เคย

พูดหวานหวาน ไม่เป็น เช่นคนอื่น
ฟังแล้วคลื่น ไส้นัก จักเฉลย
หรือเพราะพี่ วัยทอง หมองนักเอย
จงเอือนเอ่ย บอกนิด น้องติดใจ

[บ้านริมโขง]

มีแต่คนโอ้โอ๋ โถ..สงสาร
แล้วคราหวาน หวานด้วยช่วยไฉน
แต่คราขมตรมทรวงพาห่วงใย
ถ้าปรึกษาก่อนไซร้..ไม่ว่าเลย..

ก็สงสารคนเจ็บ ถูกเย็บแผล
ใจจริงแท้ไม่หยามลามเฉลย
แต่โอ๋มากหากซ้ำเพราะคำเคย
จะต้องเอ่ยเปรยปลอบ..กี่รอบกัน

ถ้ารู้จำว่าเจ็บต้องเก็บเตือน
ไม่แชเชือนเหมือนก่อนชอบนอนฝัน
ปรับอารมณ์ขมขื่นกลับฟื้นพลัน
จากจาบัลจะหรรษา..ข้าฯ เลยเตือน

ไม่ได้มีอารมณ์ ใดขมค้าง
ไม่ได้ย่างวัยทองหมองเสมือน..
คนวัยสาวเจ้าห่มแต่ชมเดือน
จนคานเคลื่อนมาเกย..เลยรานรวน..

"บ้านริมโขง"