ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พิมพ์วาส]

แลดาวเดือนเคลื่อนลับจนดับหาย
ทอแสงพรายปรายฟ้านภาหาว
กะพริบรับวับวิบ..ริบแสงดาว
มิสกาววาวฟ้าราตรีดำ

มองนัยน์ตาพาทีดนตรีรัก
วาดสลักอักษรวอนงามขำ
เรียงร่ายรสพจนารถพิลาศล้ำ
เป็นลำนำพร่ำพรอดออดอ้อนนาง

ถ้อยพิสุทธิ์ผุดผ่องตระกองมั่น
เรียงจำนรรจ์สัญญาเจียนฟ้าสาง
รูปหมอกเบาเงาย้อนสะท้อนจาง
หยดน้ำค้างรางเลือนมิเยือนใจ

ลมเย็นเยียบเฉียบฉิวตัดผิวเนื้อ
ร้อนรุ่มเจือเอื้อจรสั่นคลอนไหว
ทั้งเจ็บแสบแปลบรุมดั่งสุมไฟ
จากข้างในให้รวนรัญจวนทรวง

แต่คำซึ้งตรึงแน่นในแกนอก
จึงมิผกตกหล่นดลจิตหวง
รักสวาทบาดแดแท้ไม่ลวง
โอบพุ่มพวงดวงแก้วแน่แน่วจริง

จวบสายัณห์วันลาเพลาคล้อย
สุรีย์พลอยลอยต่ำสู่ค่ำผิง-
อกละมุนอุ่นแอบให้แนบอิง
เพลารุดหยุดนิ่งสิ่งสวยงาม...

[panthong.kh]

แสงระยิบ วิบวาว สกาวฟ้า
งามทั่วหล้า ครามอง ปองใจหวาม
สุกสดใส ใหญ่น้อย คอยแวววาม
รุ้งสีคราม ยามเย็น เห็นเต็มตา

สกุณา บินจร ตอนใกล้ค่ำ
เสียงหรีดร่ำ เร่าร้อง ก้องในป่า
สายฝนพรำ ค่ำหม่น วนเวียนมา
เมฆมืดดำ ตรงหน้า อุราครวญ

สายลมเอื่อย เฉื่อยฉิว สยิวเนื้อ
เหน็บหนาวเหลือ เมื่อคราว ร้าวกำสรวล
มองนภา คราใด ให้รัญจวน
จิตปั่นป่วน ยิ่งนัก รักแรมไกล

ยินเสียงฟ้า ครางคลืน สะอื้นอ้อน
แสนอาวรณ์ พลาดหวัง คลั่งแค่ไหน
สายสุรี ฟาดวับ ตรงกับใจ
จนเหลวแหลก แตกไป ไม่ไหวติง

[พิมพ์วาส]

อัสสุนีถี่ฟาดประกาศเสียง
แผดดังเปรี้ยงเวียงสั่นสนั่นไหว
ระดมฝนหล่นซู่ลงกรู่ใจ
กับเสียงร้องร่ำไห้กลางใจเรา

ลมสะท้านสะทกวิตกนัก
กลางใจหักรักจรอาวรณ์เศร้า
ยิ้มกับจันทร์อันเปล่ง, บรรเลงเหงา
รักสีเทาราวร้านเกินการเยียวยา!

(ขอโทษที่ไม่สัมผัสค่ะแม่พัน หากแต่งเนื้อหากระแทกไปนิดต้องขอโทษด้วยค่ะอารมณ์มันรุนแรงไปหน่อยค่ะ)