ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[อริญชย์]

    เจ้าหมาน้อย

(กลอน ๖)

เมื่อคืนนี้หนาหมาน้อย
มันคอยเห่ามาคราดึก
จนฉันผวาระทึก
วาบลึกทุกครั้งกังวล

ในยามค่ำคืนมืดมิด
ไฟปิดหลายแหล่งแห่งหน
ดั่งว่าราตรีมีมนตร์
ผู้คนหลับนอนผ่อนคลาย

ลมพัดหน้าต่างว่างเปล่า
ฉันเศร้าหวั่นใจไม่หาย
เหมือนอยู่โดดเดี่ยวเดียวดาย
ระบายกลอนนึกตรึกตรอง

เพราะนอนอย่างไรไม่หลับ
จึงจับปากกามาจ้อง
คิดคำสลักวรรคทอง
เดินย่องคลุมผ้าน่ากลัว

หมาน้อยเห็นฉันพลันตื่น
ลุกยืนวิ่งวนลนทั่ว
ตั้งท่าจ้องเห่าเมามัว
ลืมตัวว่าใครให้กิน!ฯ

            อริญชย์
        ๒๐/๗/๒๕๕๕






 




ขอบคุณภาพประกอบจากอินเตอร์เน็ต Google.com

[--ณัชชา--]

หมามันแค่ทำหน้าที่
หากผีโผล่ชัดกัดดิ้น
แว่วเสียงเดินของอริญชย์
ไม่ชินเจ้าของตรองดู

เห็นเงาวาบวูบตูบเห่า
ใครเข้าโผล่ผลุบตูบขู่
ขนพองหูหางตั้งชู
ตูบสู้คุ้มครองป้องกัน

ค่ำมืดไม่นอนร่อนเร่
โพล้เพล้จะไปไหนนั่น
ตูบมองสัยสงงงงัน
เห่าพลันทันใดไม่ตรอง

โทษหมาว่าเนรคุณ
เคืองขุ่นจะกัดเจ้าของ
หมางงคน ผี ที่มอง
ทั้งสอง เลอะเลือน เหมือนกัน

natcha

[บูรพาท่าพระจันทร์]

วันนี้มีใจให้หมา
ก่อนหน้าพาชวนสรวลสันต์
ฟังเล่าเศร้าอุราจาบัลย์
ตามฝันสรรมอบตอบคำ

มากมายหลายหมาพาไล่
ตอมไต่ให้เห็นเป็นขำ
แท้แล้วแก้วตาพาจำ
หมาอำทำหมอคลอครวญ...



 

"  บูรพ์ "

ป.ล.ขอแซวคุณหมอนิดนึงนะ..