ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[กังวาน]

เทพธิดานารีที่สูงส่ง
สถิตตรงที่ใดใจถวิล
เมื่อไหร่เล่าเจ้าจะลาฟ้าสู่ดิน
ให้ข้ายินยลโฉมประโลมใจ

อย่าจำแลงแปลงร่างสร้างอักษร
ในบ้านกลอนฯรำพันทำหวั่นไหว
แสดงตัวแสดงตนคือคนใด
มีฤทัยหนึ่งดวงติดบ่วงเธอ

เป็นกลอนหวานปานน้ำผึ้งซึ้งตลอด
หรือกลอนออดอ้อนชายตายเสมอ
หรือกลอนว่าด่าแล้วรักชักละเมอ
หรือกลอนเพ้อรำพันฝันทุกคืน

ชายคนนี้มิมีใครให้ห่วงหา
หยาดน้ำตาความเหงาเศร้าสุดฝืน
อ่านกลอนรักหนักใจให้กล้ำกลืน
หวังยามตื่นประสบพบรักจริง

โปรดรีบบอกออกมาอย่าอยู่เฉย
จะรักเลยรักตลอดแม่ยอดหญิง
ยอมเป็นทาสรับใช้ไม่ท้วงติง
ขอแค่อิงไออุ่นหนุนตักนาง

[panthong.kh]

อันว่ารัก ภักดี มีตลอด
อยากจะพรอด เพ้อพร่ำ จำใจห่าง
เมียพี่มี ตั้งหก อกเลือนลาง
ยอมอ้างว้าง เปล่าเปลี่ยว อยู่เดียวดาย

เสียงรำพัน ออดอ้อน สะท้อนไหว
สี่ห้องใจ เหน็บหนาว คราวสลาย
แอบปองรัก ชายคู่ มาสู่กาย
นอนฟูมฟาย ทุกคืน แสนขื่นทรวง

ด้วยว่าเขา มีเมีย คลอเคลียแล้ว
ซดน้ำแห้ว ระกำ ช้ำทุกช่วง
หลับตาลง ครั้งใด ฤทัยกลวง
เจ็บปวดแปลบ แสบดวง ห้วงกมล

จึงเก็บงำ เอาใว้ ไม่กล้าบอก
น้ำใต้ศอก ไม่หวาน พานสับสน
รอชาติหน้า ฟ้าสว่าง กระจ่างตน
เราสองคน ได้ครองคู่ สู่นิรันดร์

[ปู่ริน]

เธอดุจเทพธิดานุ่งผ้าซิ่น
อยู่ในจิตนาการลานสู่ฝัน
หวังอิงแอบอุ่นไอทุกคืนวัน
คงสุขสันต์ได้พร่ำพลอดยอดพธู

พอตื่นมาหยาดน้ำตาไหลพรากพราก
รักจางจากร้างไกลตาแสนสวยหรู
เหมือนสุนัขนอนหอนเห่าเฝ้ามองดู
มิได้เรียงเคียงคู่ยอดดวงใจ

ประดุจเทพธิดามีค่าสูง
ดั่งนกยูงเลิศล้ำทำหลงไหล
มิมีวันได้ครอบครองน้องนวลใย
สุดอาลัยรักอักเสบ..กับเทพธิดา..



              ริน ดอนบูรพา
                                 ๒๔ มิ.ย. ๕๕

[Music]

เทพธิดา....

เป็นนางใจในช่วงอยู่ห้วงฝัน
ด่ำกระสันฝันใฝ่ได้ป่ายหา
ยอมโอนอ่อนผ่อนปรนทนบัญชา
นงพะงาก็ขยับจะสับราง

เหตุไฉนใจกว้างจนด่างพร้อย
สุขเล็กน้อยก่อนทิวาฟ้าจะสาง
ช่วงขณะที่ปลอบเธอบอบบาง
แต่อีกทางดั่งสลับให้ปรับใจ

เทพธิดาแห่งขวัญฉันคิดถึง
ไม่หวงหึงสักนิดฉันผิดไหม?
บางราตรีรางเลือนเหมือนฝันไป
มโนนัยครวญคราง..รักนางโจร

 

[panthong.kh]

เธอดุจเทพธิดานุ่งผ้าซิ่น
อยู่ในจิตนาการลานสู่ฝัน
หวังอิงแอบอุ่นไอทุกคืนวัน
คงสุขสันต์ได้พร่ำพลอดยอดพธู

พอตื่นมาหยาดน้ำตาไหลพรากพราก
รักจางจากร้างไกลตาแสนสวยหรู
เหมือนสุนัขนอนหอนเห่าเฝ้ามองดู
มิได้เรียงเคียงคู่ยอดดวงใจ

ประดุจเทพธิดามีค่าสูง
ดังนกยูงเลิศล้ำทำหลงไหล
มิมีวันได้ครอบครองน้องนวลใย
สุดอาลัยรักอักเสบ..กับเทพธิดา..

              ริน ดอนบูรพา
                                 ๒๔ มิ.ย. ๕๕

ถ้ารักจริง หญิงนั้น อย่าหวั่นไหว
ถ้ารักจริง จากใจ อย่าไกลหน้า
ถ้ารักจริง ยิ่งแล้ว อย่าแจวลา
ถ้ารักจริง ตามว่า รีบมาจอง

กลัวปู่ริน มาบอก หลอกให้หลง
กลัวพะวง งงงวย ซวยซ้ำสอง
กลัวเจ็บจิต คิดมาก ยากหมายปอง
กลัวมัวหมอง หม่นไหม้ ใครเขาเมิน

ใช่จะเด่น เลอเเลิศ ประเสริฐศรี
ใช่จะดี เต็มร้อย พลอยห่างเหิน
ใช่ไม่รัก เจ็บจัง หวังเหลือเกิน
ใช่ว่าเมิน ปู่นัก หญิงรักจริง

[ดาว อาชาไนย]

เทพธิดา....

เป็นนางใจในช่วงอยู่ห้วงฝัน
ด่ำกระสันฝันใฝ่ได้ป่ายหา
ยอมโอนอ่อนผ่อนปรนทนบัญชา
นงพะงาก็ขยับจะสับราง

เหตุไฉนใจกว้างจนด่างพร้อย
สุขเล็กน้อยก่อนทิวาฟ้าจะสาง
ช่วงขณะที่ปลอบเธอบอบบาง
แต่อีกทางดั่งสลับให้ปรับใจ

เทพธิดาแห่งขวัญฉันคิดถึง
ไม่หวงหึงสักนิดฉันผิดไหม?
บางราตรีรางเลือนเหมือนฝันไป
มโนนัยครวญคราง..รักนางโจร

 

มาปล้นตัวหัวใจไปหมดสิ้น
พอเดินดินเปลี่ยนร่างทางผาดโผน
ละฟากฟ้าเทพธิดามาคลุกโคลน
เธอจะโดนลงโทษโหดเพราะรัก

จะล่ามโซ่ขังในหทัยฉัน
แล้วลงทัณฑ์เรื่อยไปให้ประจักษ์
จนนางโจรใจอ่อนค่อยผ่อนพัก
โทษเธอหนักเหลือรับเพราะสับราง

ดาว อาชาไนย[/size][/font][/center]

[--ณัชชา--]

จะหนุนตักพักกายไม่ข้องขัด
จะรีบจัดคิวให้ในวันว่าง
ถ้าหากอดทนรอพอมีทาง
เพราะคิวค้างมันยาวเหมือนเสาไฟ

เฝ้าเขียนกลอนรำพันแบบหวานหยด
แม้แต่มดเผ่นแน่บบอกแสบไส้
หลงมนต์กลอนของฉันรึ karnkai
ระวังไว้เบาหวานรับทานเอา

--ณัชชา--

 

[กังวาน]

อันว่ารัก ภักดี มีตลอด
อยากจะพรอด เพ้อพร่ำ จำใจห่าง
เมียพี่มี ตั้งหก อกเลือนลาง
ยอมอ้างว้าง เปล่าเปลี่ยว อยู่เดียวดาย

เสียงรำพัน ออดอ้อน สะท้อนไหว
สี่ห้องใจ เหน็บหนาว คราวสลาย
แอบปองรัก ชายคู่ มาสู่กาย
นอนฟูมฟาย ทุกคืน แสนขื่นทรวง

ด้วยว่าเขา มีเมีย คลอเคลียแล้ว
ซดน้ำแห้ว ระกำ ช้ำทุกช่วง
หลับตาลง ครั้งใด ฤทัยกลวง
เจ็บปวดแปลบ แสบดวง ห้วงกมล

จึงเก็บงำ เอาใว้ ไม่กล้าบอก
น้ำใต้ศอก ไม่หวาน พานสับสน
รอชาติหน้า ฟ้าสว่าง กระจ่างตน
เราสองคน ได้ครองคู่ สู่นิรันดร์

เทพธิดาพันทองน้องช่างกล่าว
กับเรื่องราวเมียหกอกพี่สั่น
ข่าวเขาลืออย่าถือสามาดูกัน
ที่บ้านนั้นยังร้างห่างคนดี

โปรดมาช่วยเป็นขวัญใจให้karnkai
สวนนาไร่บ้านรีสอร์ทให้ยอดศรี
ยามปวดเมื่อยมิข้องขัดช่วยพัดวี
กลางคืนมีอ้อนออดตลอดกาล

โลกจะมีเพียงเราคงเท่านั้น
ช่วยเติมฝันกันและกันอันอ่อนหวาน
จะขอรักภักดิ์พันทองครองคู่นาน
สุขสำราญชาตินี้ดีกว่าเอย

[panthong.kh]

ถ้าชาตินี้ ขอบาย บ่ายหน้าหนี
กลัวฤดี ช้ำรัก นักอกเอ๋ย
สุดปองหวัง เคียงคู่ อยู่ชิดเชย
โธ่พี่เอย เคยถลำ กลัวซ้ำรอย

ขอเก็บใจ ใส่ลิ้นชัก รักษาไว้
กลัวฤทัย ปี้ป่น จนระห้อย
กลัวโดนหลอก เสียหลัก รักเลื่อนลอย
น้ำตาพลอย รินอาบ ทาบสองปราง

ด้วยชาตินี้ บุญน้อย คอยชาติหน้า
ตรมอุรา ครวญคร่ำ จำเหินห่าง
ถึงจะรัก เพียงใด ไร้หนทาง
จำใจร้าง แรมก่อน วอนเถิดเอย
พันทอง

[กังวาน]

จะหนุนตักพักกายไม่ข้องขัด
จะรีบจัดคิวให้ในวันว่าง
ถ้าหากอดทนรอพอมีทาง
เพราะคิวค้างมันยาวเหมือนเสาไฟ

เฝ้าเขียนกลอนรำพันแบบหวานหยด
แม้แต่มดเผ่นแน่บบอกแสบไส้
หลงมนต์กลอนของฉันรึ karnkai
ระวังไว้เบาหวานรับทานเอา

--ณัชชา--

 

จะชาตินี้หรือชาติไหนใจจดจ่อ
รักต้องรอคือรักแท้แม้โง่เขลา
มิเห็นหน้าได้ว่ากลอนผ่อนบรรเทา
หัวใจเรามีเพียงหนึ่งที่ซึ้งใจ

ถึงดุด่าว่ากล่าวราวแม่เสือ
จะเชือดเนื้อฉีดยาผ่าตรงไหน
สั่งยาพิษติดผ้าก๊อซถอดฤทัย
ผมkarnkaiก็จะรอขอเวลา

---karnkai---