ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ภู กวินท์]

ความรู้สึกที่ตกหล่น : จากคนเหงา
..........

เพราะหมดแรงศรัทธา อย่างสาหัส
เธอยืนหยัดจากไป โดยไม่หวน
ฉันนั่งฝังชีวิต คิดทบทวน
ว่าสมควรขอบเขต สาเหตุใด

เกิดหลุมดำในอก เกินปกปิด
มืดสนิทหนทาง เดินอย่างไหน
จากซอกหลืบคืบคลาน การหายใจ
เป็นอย่างไรนัยน์ตา เมื่อมาเยือน

อาจด่างพร้อยรอยยิ้ม ครั้งปริ่มหน้า
หันทางซ้ายทางขวา เต็มตาเกลื่อน
สับสนกับชีวิต ที่บิดเบือน
จึงแชเชือนความหมาย จากปลายทาง

ความเหงาเงียบเหม่อมอง ท้องถนน
เราเหมือนคนแปลกหน้า เมื่อมาห่าง
ล่วงไปแล้วความฝัน อันซีดจาง
ลมหายใจเบาบาง ว่างเปล่า-คอย

ทักทายขอบหน้าต่าง ข้างฟ้ากั้น
ที่สุดแห่งดวงตะวัน นั้นบ่อยบ่อย
มองออกไปไม่หยุด ไปสุดซอย
อาจล่องลอยความฝัน จินตนาการ

การติดตามความเหงา เช้าวันนี้
จากฝั่งที่ความหวัง ตั้งตระหง่าน
หากความสุขเกิดขึ้น แต่เมื่อวาน
จึงไม่หันมองผ่าน แม้ด้านเดียว

การห่างหายตกหล่น ของคนหนึ่ง
ห้วงคำนึงตึงแน่น เป็นแผ่นเหนียว
ทะเลป่วนม้วนหาย อาจคลายเกลียว
รอก้อยเกี่ยวเลี้ยวกลับ เมื่อหลับตา..!!
..........

 

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

"ความรู้สึกตกหล่นจากคนเหงา"
หากสองเราไม่เศร้าเฝ้าเสาะหา
เดินเกี่ยวก้อยร้อยคำจำนรรจา
รวมผืนฟ้ามาเรียงเคียงตะวัน

หมายภิรมย์ขมใจมิให้เหงา
จะไม่เศร้าเอารักปักกับฝัน
มีเพียงสองครองคู่อยู่นิรันดร์
สานสัมพันธ์วันนี้ขอมีคุณ

อาจสับสนหนทางในบางครั้ง
ไม่มีทั้งใครใครให้เกื้อหนุน
อาจไม่มีสักหนึ่งซึ่งการุณ
จะเป็นมืออ่อนอุ่นให้อุ่นไอ

แม้ขอบฟ้ากั้นกลางระหว่างเรา
จะมิเหงาเศร้าตรมระทมไหว
เพราะมีคุณคนเดียวเกี่ยวดวงนัย
สุขสดใสในทรวงห้วงแห่งคืน


พระอาทิตย์อัสดง

[..กุสุมา..]

.........การห่างหายตกหล่น ของคนหนึ่ง
ห้วงคำนึงตึงแน่น เป็นแผ่นเหนียว
ทะเลป่วนม้วนหาย อาจคลายเกลียว
รอก้อยเกี่ยวเลี้ยวกลับ เมื่อหลับตา..!!
.......... 



เส้นทางเดินขนานผ่านให้เลือก
ดิ้นกระเสือกกระสนทนผวา
หยุดยืนรอท้อเจ็บเหน็บอุรา
แค่คนนอกสายตาอย่าใส่ใจ

ยามอาทิตย์อัสดงลงย่ำค่ำ
ทรวงร้องร่ำคะนึงหนึ่งร่ำไห้
หันหลังจากพรากมาต่างฟ้าไกล
กอดตัวไว้จวบชีวินวันสิ้นลม
             ..กุสุมา..

[แป้งน้ำ]

เมื่อลมหนาวเดินมาทางห่มหัวใจ
สองมือของฉันได้แต่โอบกอดตัวเองให้คลายหนาว
ทุก ~ ทุกคืน . . ฉันยืนใต้ฟ้า . .. แหงนมองดาว
เอ่ยคำอธิษฐานจากใจดวงร้าว . . ช่วยพาเขากลับมาที

. . . .

ทั้งที่รู้ว่า . . เป็นไปไม่ได้
เมื่ออีกคนที่ฝั่งฟ้าไกล . .. จงใจร้างหนี
ความรู้สึกตกหล่น . . ของใจคนเหงาจึงท้นทวี
คนดี . . วันที่ไม่มีคุณแล้วตรงนี้ . . ความหวังใด~ ใดก็ริบหรี่เสียเหลือเกิน ~*

[กระต่าย]

 
ปล่อยความเหงา จู่โจม  โถมหัวใจ
ยากลบล้าง ผลักไส  ให้คลายหมอง
สรรพสิ่ง  รอบกาย  บ่หมายมอง
เป็นครรลอง  ความช้ำ จำไปนาน

ลองฮึดสู้ ดูทาง อย่างเด็ดเดี่ยว
แล้วเก็บเกี่ยว ความทรงจำ ที่ฉ่ำหวาน
อาจลบเลือน ความเหงา เข้าระราน
อย่าประจาน หัวใจ ให้ใครชม

ความรู้สึก ตกหล่น ของคนเหงา
แค่บรรเทา พอระบาย หายขื่นขม
รั้งสติ กลับมา อย่าตรอมตรม
มุ่งชื่นชม  โลกกว้าง  อย่างรู้ทัน
 กระต่าย

[ลมหนาว]

ความรู้สึกที่ตกหล่นจากคนเหงา
คอยแต่เฝ้าพร่ำเพ้อละเมอฝัน
ในความจริงยิ่งห่างแตกต่างกัน
มิมีวันเป็นได้ดังใจปอง

ทางชีวิตบิดเบี้ยวดูเคี้ยวคด
ไม่งามงดดังหมายกลายหม่นหมอง
ฤ สวรรค์บันดาลสานทำนอง
ชีวิตต้องตามกฎบทชะตา

[panthong.kh]

มีความเหงา ซุกซ่อน นอนไม่หลับ
หันหลังกลับ เจอหมอนข้าง อ้างว้างหนา
ลืมตามอง เพดาน พานให้ล้า
บางครั่งครา อาดูรย์ พูนทวี

ลุกมานั่ง ฟังเพลง คลื่นเก้าห้า
ปวดอุรา ไหวหวั่น อัดอั้นนี่
เพลงรักจัง ดังรัว กลัวสิ้นดี
หัวใจนี้ แสนเศร้า เข้ากับเพลง

ให้โหยหา ว้าเหว่ เล่ห์กลนัก
ขาดความรัก ชักพา มานอนเขลง
หมดอาลัย ตายอยาก กับตัวเอง
สิ้นเสียงเพลง รักจัง ฉันนั่งซึม
พันทอง

[บูรพาท่าพระจันทร์]

นอนไม่หลับ สับสน เลือกคนไหน
ทุกคนไซร้ ให้ดี ไม่มีขรึม
ล้วนสนุก สุขใจ ไม่บ่นพรึม
ไม่ทึบทึม อึ๋มอิ่ม น่าลิ้มชม

รักคนนี้ พี่ชาย เสียดายน้อง
อยากประคอง สองมือ ยื้อให้สม
หากว่าเป็น เช่นผกา จะคว้าดม
ชื่นภิรมย์ สมสุข เสียทุกพันธุ์

แต่นารี นี้ไซร้ ใช่บุปผา
เหล่านวลตา ท้าแสร้ง ชวนแข่งขัน
ประทินนัก พักตรา วิลาวัณย์
ต่างจัดสรร ขยันแต่ง เพื่อแย่งชาย

อยากหนีหาย ตายพราก ไปจากหล่อน
แต่ยามนอน อ้อนใคร น่าใจหาย
ยิ่งยิ่งคิด จิตต์ละเหี่ย แสนเสียดาย
มิอยากตาย หายห่าง น้องนางเลย .../


 


บูรพาท่าพระจันทร์

[yaguza]

นอนไม่หลับ กระสับกระส่าย หัวใจสั่น
รู้สึกคัน หนังท้อง จริงน้องเอ๋ย
คิดถึงเธอ ทีไร ไม่เสบย
มิอาจเอ่ย บอกใคร ทำไงดี

มานอนพับ หลับไหล เอาใกล้รุ่ง
ใจก็มุ่ง ฝันหา แต่ยาหยี
หากพบหน้า คนรัก อีกสักที
วานน้องนี้ โปรดด้วย จงช่วยเกา


......ยากูซ่า.....

 

[panthong.kh]

คันหนังท้อง น้องนี้ มิเกาหรอก
กลัวสังคัง ถลอก จริงพี่เจ้า
น้ำไม่อาบ ละซี เวลาเมา
ระวังหน่อย หนอนน้อยเฉา จะเหงาใจ

พันเป็นห่วง ปล่อยไว้ ไม่ดีแน่
ใช้ซีม่า ทาแผล พอแก้ได้
หรือขอเป็น ทิงเจอร์ พลั้งเผลอไป
แสบเข้าไส้ ทนไมไหว ร้องไห้โฮ
พันทอง

[yaguza]

แหมมิได้ เป็นสัง ฟังพี่เอ่ย
ไฉนเลย กล่าวหา น่าโมโห
แค่เรื่องคัน ว่าไป ซะใหญ่โต
มิได้โม้ อาบน้ำ สามเวลา

เรื่องสังคง สังคัง ยังไม่ใช่
ไม่ต้องใช้ หรอกพี่ ยาซีมา
แป้งตรางู ก็พอ ขอมาทา
ช่วยห่มผ้า กันหนาว ตอนเข้านอน

....ยากูซ่า....


 

[สล่าผิน]

พันได้นั่งฟังเพลงบรรเลงเสียง
ส่งสำเนียงแว่วมาพาทอดถอน
ใจของพันซึมลงคงสะท้อน
ด้วยอาวรณ์ถึงรักที่ปักทรวง

พี่ยังอยู่ต่อไปที่ในหล้า
ยังมิลาจากไปอย่าได้ห่วง
รักเต็มปรี่ที่ใจมิได้ลวง
จิตยังควงพันอยู่มิรู้คลาย

เพลงรักจังฟังไปใจซาบซึ้ง
จิตส่งถึงพันทองน้องอย่าหน่าย
เพลงมันซึ้งถึงแก่่นแทนใจชาย
ที่มุ่งหมายถึงพันนั้นเรื่อยมา

สล่าผิน

[Prapacarn ❀]

การห่างหายตกหล่น ของคนหนึ่ง
ห้วงคำนึงตึงแน่น เป็นแผ่นเหนียว
ทะเลป่วนม้วนหาย อาจคลายเกลียว
รอก้อยเกี่ยวเลี้ยวกลับ เมื่อหลับตา..!!
"ภู กวินท์"

และในมวลแมกไม้...ใครเร้นหลีก
ฝากรอยปีกภินพังฝังตรงหน้า
ล้าจนร่วงเพราะลืมกันคำสัญญา
ว่าแนวฟ้าห่างไกลใจยังเนา

ใคร...กลบเกลื่อนเลือนหายดังสายหมอก
ที่กลับกลอก..วกวน..จนหม่นเศร้า
ความรู้สึกตกหล่น...จนบางเบา
ไม่เหลือเงา...เคยร้อยในรอยจินต์

และ...ความเหงา
คงบรรเทาลงได้เมื่อใจสิ้น
ตำนานเก่าเล่าใหม่...คงไม่ชิน
ความรู้สึกฝังดินจนสิ้นแล้ว.....

แซมค่ะ

[panthong.kh]

แหมมิได้ เป็นสัง ฟังพี่เอ่ย
ไฉนเลย กล่าวหา น่าโมโห
แค่เรื่องคัน ว่าไป ซะใหญ่โต
มิได้โม้ อาบน้ำ สามเวลา

เรื่องสังคง สังคัง ยังไม่ใช่
ไม่ต้องใช้ หรอกพี่ ยาซีมา
แป้งตรางู ก็พอ ขอมาทา
ช่วยห่มผ้า กันหนาว ตอนเข้านอน

....ยากูซ่า....

 

หลงเข้าใจ ไปนิด คิดว่าเป็น
แล้วหลบเร้น เอียงอาย มิถ่ายถอน
แค่แหย่เล่น อย่าทำ เป็นเง้างอน
ฟังน้องก่อน เถิดหนา นะคนดี

ถ้าไม่รัก จักไม่ แหย่เล่นหรอก
กลัวโดนตอก กลับมา จนหน้าหงาย
แป้งตรางู ที่เห็น เย็นจะตาย
อย่าไปโรย น้องชาย เข้าแล้วกัน
พันทอง

[yaguza]

ให้ทาแค่ หน้าท้อง นะน้องจ๋า
ขอเธออย่า ไถล ไปตรงนั้น
อย่าไปทา ตรงที่ พี่ไม่คัน
กลัวว่ามัน ไปถูกเอา เจ้าสมชาย

จะแสบหู แสบตา จนบ้าใบ้
จนร้องไห้ น้ำตา มาเป็นสาย
ต้องนอนซม ด้วยพิษไข้ ไม่สบาย
ช่างใจร้าย ใจดำ ทำได้ลง


......ยากูซ่า......
 

[panthong.kh]

พันได้นั่งฟังเพลงบรรเลงเสียง
ส่งสำเนียงแว่วมาพาทอดถอน
ใจของพันซึมลงคงสะท้อน
ด้วยอาวรณ์ถึงรักที่ปักทรวง

พี่ยังอยู่ต่อไปที่ในหล้า
ยังมิลาจากไปอย่าได้ห่วง
รักเต็มปรี่ที่ใจมิได้ลวง
จิตยังควงพันอยู่มิรู้คลาย

เพลงรักจังฟังไปใจซาบซึ้ง
จิตส่งถึงพันทองน้องอย่าหน่าย
เพลงมันซึ้งถึงแก่่นแทนใจชาย
ที่มุ่งหมายถึงพันนั้นเรื่อยมา

สล่าผิน

ไม่ต้องห่วง พันหรอก บอกให้รู้
ยังยิ้มสู้ อยู่ได้ แม้ขายหน้า
แค่เหนื่อยหนัก มากมาย ในอุรา
กาลเวลา อาจมา เยียวยาใจ

วันนี้เจอ เรื่องแย่ แท้จริงนั่น
ไม่สุขสันต์ ในจิต คิดไปใหญ่
ด้วยว่าเรา สะเพร่า เศร้าฤทัย
จึงหมองไหม้ ทุกข์โศก โถอกเรา

แต่อะไร จะเกิด มันต้องเกิด
จำต้องเชิด หน้าสู้ ผู้ใดเล่า
อยู่บนโลก ความจริง อย่ามัวเขลา
ต้องทนเอา เรารู้ สู้ด้วยตน
พันทอง

[ไพร พนาวัลย์]

      

เหมือนสะดุดล้มคว่ำคะมำหงาย
มันท้าทายให้สู้ดูอีกหน
เรื่องหนักหนาสาหัสกัดฟันทน
ดับเครื่องชนจนถลาอย่าจนมุม

อุปสรรค ปัญหาที่มาสู่
จงเรียนรู้แก้ไขใจสุขุม
ใช้สติไตร่ตรอง,มอง,ควบคุม
ดับความกลุ้มอยู่นิ่งนิ่งไม่ชิงลา

หายใจยาวเข้าไว้ให้ใจสงบ
อาจจะพบทางสนิทที่ปิดหน้า
มิได้มีเจตจำนงเข้าดงนา
หวังฟากฟ้าคงรู้เห็นเป็นพยาน

"ไพร พนาวัลย์"
นึกสนุกๆ ขอแจมด้วยคน เน้อ

[panthong.kh]

      

เหมือนสะดุดล้มคว่ำคะมำหงาย
มันท้าทายให้สู้ดูอีกหน
เรื่องหนักหนาสาหัสผลัดผจญ
ดับเครื่องชนจนถลาอย่าจนมุม

อุปสรรค ปัญหาที่มาสู่
จงเรียนรู้แก้ไขใจสุขุม
ใช้สติตรองตรึกนึกควบคุม
ดับความกลุ้มอยู่นิ่งนิ่งไม่ดิ่งลง

หายใจยาวเข้าไว้ให้ใจสงบ
อาจจะพบทางสนิทน่าพิศวง
มิได้มีเจตนาเข้าป่าดง
ฟากฟ้าคงรู้เห็นเป็นพยาน

"ไพร พนาวัลย์"
นึกสนุกๆ ขอแจมด้วยคน เน้อ

ไม่เป็นไร มิได้ ขายหน้าหรอก
เพียงอยากบอก ออกไป ไม่ฟุ้งซ่าน
ดับเครื่องชน อยู่แล้ว ใช่แนวพาน
ไม่ต้องขาน ต้องขับ เกือบยับเยิน

อุปสรรค มีไว้ ให้ได้แก้
เหลือบตาแล หาทางออก บอกว่าเขิน
ด้วยหน้าที่ มากกล้น หนทางเดิน
ต้องเผชิญ เดินเกี่ยว อยู่เดียวดาย

ขาดที่พึ่ง ทางกาย รวมใจด้วย
แทบอยากม้วย ชีวัน ฝันสลาย
ที่ยืนหยัด อยู่ยั้ง ยังไม่ตาย
เพราะมีชาย ในฝัน ฉันยังคอย
พันทอง

[panthong.kh]

ให้ทาแค่ หน้าท้อง นะน้องจ๋า
ขอเธออย่า ไถล ไปตรงนั้น
อย่าไปทา ตรงที่ พี่ไม่คัน
กลัวว่ามัน ไปถูกเอา เจ้าสมชาย

จะแสบหู แสบตา จนบ้าใบ้
จนร้องไห้ น้ำตา มาเป็นสาย
ต้องนอนซม ด้วยพิษไข้ ไม่สบาย
ช่างใจร้าย ใจดำ ทำได้ลง

......ยากูซ่า......
 

มันอยู่ชิด ติดกัน กั้นนิดหน่อย
อาจพลอย เผลอไผล ให้ลืมหลง
ยากูซ่า อย่าห่วง จักจ้วงลง
ให้ตรงตรง ที่คัน อย่าหวั่นไป

จะไม่ให้ โดนน้องชาย ทำขายหน้า
แค่อยากทา แป้งตรา งูนั้นให้
ถ้าพลั้งเผลอ เธอจ๋า จงอภัย
เพราะน้องไม่ ชำนาญ วานบอกที
พันทอง