ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุนันยา]

“อ้อมกอดรัก”

อ้อมกอดไหน ละมุน อุ่นในรัก
ใคร่พึงพบ ประจักษ์ สักครั้งหน
จะภักดีพลีให้ ด้วยใจตน
สู้อดทน จนยาก ฝากชีวา

โอบกอดด้วย หัวใจ ที่ใฝ่รัก
เนิ่นนานนัก ชวนซึ้ง คะนึงหา
คลายหนาวเนื้อ อิงแอบแนบอุรา
อยู่ในห้วง เสน่หา เป็นยาใจ

แม้มิได้ เคียงคู่ อยู่เช้าค่ำ
จะไม่ย้ำ คำค่อน ทำอ่อนไหว
บางเวลา แบ่งช่วง เดินควงไป
มีเยื่อใย ใสเจือ เอื้ออาทร

คงสุขนัก รักเอย หากเผยออก
ได้เย้าหยอก บอกคู่ อยู่เคียงหมอน
พร่ำพิไลหวานล้ำ เมื่อยามนอน
โอบอิงอร อ้อนออด พลอดภิรมย์

กระซิบรัก ฝากถ้อย พลอยเสนาะ
อ้อนฉอเลาะ เพราะพริ้ง อิงสุขสม
ลืมเรื่องราว คราวครั้ง เคยสร้างปม
ทุกข์ระทม ถมทับ นับเดือนปี

อ้อมกอดไหน อุ่นเท่า เมื่อเรารัก
ได้ประจักษ์ ชื่นสม ภิรมย์ศรี
ไอกรุ่นซับ รับค่า เอื้ออารี
สุขฤดี แทรกสอด อ้อมกอดรัก”...


“สุนันยา”

[กังวาน]

อ้อมกอดพี่มีวางยังว่างเปล่า
ขาดหญิงสาวร่วมเรียงเคียงความรัก
ทุกวันเศร้าเหงาใจใครประจักษ์
เธอตระหนักโปรดมาอย่าลาไกล

จะโอบกอดยอดรักด้วยหนักแน่น
เท่าผืนแผ่นดินอ้อมล้อมน้ำไว้
จะกอดเธอทั้งตัวและหัวใจ
มิให้ใครแย่งครองเราสองคน

ยามเย็นย่ำค่ำลงตรงถึงหมอน
พี่จะนอนกอดก่ายหลายหลายหน
จุมพิตฝากจากใจให้ซุกซน
คงสุขล้นอ้อมกอดรักที่ภักดี

ก็แค่ฝันหวั่นไหวไม่เคยเห็น
สิ่งที่เป็นคือว่างเปล่าหนาวเต็มที่
อ้อมกอดรักไม่จริงสิ่งที่มี
หน้าหนาวนี้เธออ้อนออดอ้อมกอดใคร

[สุนันยา]

อ้อมกอดพี่ ที่วาง ว่างจริงหรือ
ยินข่าวลือ สื่อความ ทำหวั่นไหว
เขาบอกมา วานนี้ พี่ karnkai
เดินควงสาว ขาวใส ไปออกงาน

เขาบอกอีก เห็นพี่นี้โอบกอด
แถมยังพลอด ลำนำ ชื่นฉ่ำหวาน
เกี่ยวก้อยน้อย น้องสาวพราวตระการ
ออดอ้อนสานสัมพันธ์ จนงานลา

เขายังบออกอีกว่า ก่อนหน้านี้
karnkaiพี่ มีใคร ให้คบหา
เห็นบนห้าง เคอะมอล์ ฉอเลาะพา
ทานพิชซ่า ถาดใหญ่ ป้อนให้กัน

จริงไหมหนอ ขอย้ำสอบถามพี่
อ้อมกอดนี้ ใช่ซี มีเพียงฝัน
เพราะความจริง มีใครไว้พัวพัน
พี่เพียงหลอก สุนันฯให้ฝันรอ..

“สุนันยา”

[panthong.kh]

อ้อมกอดพี่มีวางยังว่างเปล่า
ขาดหญิงสาวร่วมเรียงเคียงความรัก
ทุกวันเศร้าเหงาใจใครประจักษ์
เธอตระหนักโปรดมาอย่าลาไกล

จะโอบกอดยอดรักด้วยหนักแน่น
เท่าผืนแผ่นดินอ้อมล้อมน้ำไว้
จะกอดเธอทั้งตัวและหัวใจ
มิให้ใครแย่งครองเราสองคน

ยามเย็นย่ำค่ำลงตรงถึงหมอน
พี่จะนอนกอดก่ายหลายหลายหน
จุมพิตฝากจากใจให้ซุกซน
คงสุขล้นอ้อมกอดรักที่ภักดี

ก็แค่ฝันหวั่นไหวไม่เคยเห็น
สิ่งที่เป็นคือว่างเปล่าหนาวเต็มที่
อ้อมกอดรักไม่จริงสิ่งที่มี
หน้าหนาวนี้เธออ้อนออดอ้อมกอดใคร

อยากเสนอ หัวใจ ให้เธอกอด
ยินชายพรอด เพ้อพร่ำ ฉ่ำไฉน
แอบหลงรัก เธอนั้น ล้นทรวงใน
ทำฉันใด จะได้เคียง ร่วมเรียงเธอ

จะขอเป็น ผ้าห่ม ห่มใจหนาว
ยามปวดร้าว คอยห่วง หวงเสมอ
ยามกินนอน อ้อนออด หวานจริงเออ
ใจละลาย ยามเจอ เธอยิ้มมา

อย่าปล่อยฉัน ละเมอ เพ้อหวั่นไหว
หนาวทรวงใน ใจช้ำ ร่ำเรียกหา
อยากซบอก ไออุ่น กรุ่นอุรา
วอนเถิดหนา รับรัก ฉันสักคน
พันทอง

[Prapacarn ❀]

พี่พันจ๋า อย่าเลย...จ่าเฉยบอก
รักหรือหลอก ก็ไม่รู้ ดูสับสน
ทั้งรักน้อง ประคองพี่ ท่าพิกล
คำเวียนวน ร้อยเล่ห์ เห็นเฉโก

พี่ Karnkai คนเก่ง เล็งหลายเป้า
สมุดดำ ของเขา สาวอักโข
มีเฟสบุค, ทวิตเตอร์ และเบอร์โทร
เสียง..โหล !..โหล !.. ทั้งวัน เช้ายันเย็น

นะคะ... พี่พันฯ, สุนันฯ จ๋า อย่าหลงเชื่อ
แม้นตกหลุม คลุมเครือ ยากจะเห็น
มากอดแซม แจ่มใจ ไม่ลำเค็ญ
รักไม่เร้น ไม่หลอก...แซมบอกจริง

แซมค่ะ
 

[sunthornvit]

“อ้อมกอดรัก”

อ้อมกอดไหน ละมุน อุ่นในรัก
ใคร่พึงพบ ประจักษ์ สักครั้งหน
จะภักดีพลีให้ ด้วยใจตน
สู้อดทน จนยาก ฝากชีวา

โอบกอดด้วย หัวใจ ที่ใฝ่รัก
เนิ่นนานนัก ชวนซึ้ง คะนึงหา
คลายหนาวเนื้อ อิงแอบแนบอุรา
อยู่ในห้วง เสน่หา เป็นยาใจ

แม้มิได้ เคียงคู่ อยู่เช้าค่ำ
จะไม่ย้ำ คำค่อน ทำอ่อนไหว
บางเวลา แบ่งช่วง เดินควงไป
มีเยื่อใย ใสเจือ เอื้ออาทร

คงสุขนัก รักเอย หากเผยออก
ได้เย้าหยอก บอกคู่ อยู่เคียงหมอน
พร่ำพิไลหวานล้ำ เมื่อยามนอน
โอบอิงอร อ้อนออด พลอดภิรมย์

กระซิบรัก ฝากถ้อย พลอยเสนาะ
อ้อนฉอเลาะ เพราะพริ้ง อิงสุขสม
ลืมเรื่องราว คราวครั้ง เคยสร้างปม
ทุกข์ระทม ถมทับ นับเดือนปี

อ้อมกอดไหน อุ่นเท่า เมื่อเรารัก
ได้ประจักษ์ ชื่นสม ภิรมย์ศรี
ไอกรุ่นซับ รับค่า เอื้ออารี
สุขฤดี แทรกสอด อ้อมกอดรัก”...


“สุนันยา”

                             

       มีอ้อมอก  ผึ่งผาย  เหล่าชายหนุ่ม
                 รอโอบอุ้ม  มอบกาย  หมายสมัคร
                 เป็นคู่เคียง  อนงค์  ด้วยจงรัก
                 เขม้นขะมัก  ดาหน้า  มาเป็นพรวน

                        เห็นใครเหมาะ  ล็อคคอ  อย่ารอช้า
                 จับวิวาห์  ทันใด  ไม่อักอ่วน
                 อย่ายืดยาด  ร่ำไร  มัวใคร่ครวญ
                 เรื่องเร่งด่วน  แนะนำ  จงทำตาม

                                   สุนทรวิทย์
 

[สุนันยา]

พี่พันจ๋า อย่าเลย...จ่าเฉยบอก
รักหรือหลอก ก็ไม่รู้ ดูสับสน
ทั้งรักน้อง ประคองพี่ ท่าพิกล
คำเวียนวน ร้อยเล่ห์ เห็นเฉโก

พี่ Karnkai คนเก่ง เล็งหลายเป้า
สมุดดำ ของเขา สาวอักโข
มีเฟสบุค, ทวิตเตอร์ และเบอร์โทร
เสียง..โหล !..โหล !.. ทั้งวัน เช้ายันเย็น

นะคะ... พี่พันฯ, สุนันฯ จ๋า อย่าหลงเชื่อ
แม้นตกหลุม คลุมเครือ ยากจะเห็น
มากอดแซม แจ่มใจ ไม่ลำเค็ญ
รักไม่เร้น ไม่หลอก...แซมบอกจริง

แซมค่ะ
 

เห็นคุณแซม แย้มกล่าว มาเล่าบอก
พี่karnkai กลับกลอก ชอบหลอกหญิง
หากไม่ใช่ เชื่อว่าต้องมาติง
หากแม้จริง คงหายไม่กล้ามา

ต้องรอให้ จำเลย เอ่ยปากพูด
แล้วพิสูจน์ ให้เห็น เช่นกล่าวหา
จริงหรือไม่ พี่เอย อย่าเฉยฉา
สุนันยา รอข่าว แบบเศร้าใจ

ไหนว่าอก ว่างเปล่า รอสาวอยู่
พี่เจ้าชู้ รู้หลบ คบใครไหน
หรือคุณแซม หยอกล้อ ต่อkarnkai
อยากรู้จังความนัย ว่าใครลวง

กลัวพลั้งเชื่อ คำคม ที่พรมหว่าน
วาจาหวาน ผ่านถ้อย ดุจลอยสรวง
กลัวเผอใจ เนาแนบ อิงแอบทรวง
หลงติดบ่วง น้ำตาล ของkarnkai 

"สุนันยา"

[สุนันยา]

                             

       มีอ้อมอก  ผึ่งผาย  เหล่าชายหนุ่ม
                 รอโอบอุ้ม  มอบกาย  หมายสมัคร
                 เป็นคู่เคียง  อนงค์  ด้วยจงรัก
                 เขม้นขะมัก  ดาหน้า  มาเป็นพรวน

                        เห็นใครเหมาะ  ล็อคคอ  อย่ารอช้า
                 จับวิวาห์  ทันใด  ไม่อักอ่วน
                 อย่ายืดยาด  ร่ำไร  มัวใคร่ครวญ
                 เรื่องเร่งด่วน  แนะนำ  จงทำตาม

                                   สุนทรวิทย์
 

ปู่ส่งเสริม (หรือ)ผลักไส ไม่คิดรัก
น้อยใจนัก ปู่จ๋า ไม่มาถาม
หรือมีใครไหนอืน ที่ชื่นงาม
คอยติดตาม ข้างปู่ อยู่เคียงครอง

ไม่เอ็นดูเหมือนก่อน ตอนรู้จัก
ไม่คิดรัก เช่นเคย เอ่ยสนอง
ไม่อาลัย ย่านี้ ที่เคยจอง
ไม่ประคอง ปลอบขวัญ ดังสัญญา..
 
"สุนันยา"

[sunthornvit]

ปู่ส่งเสริม (หรือ)ผลักไส ไม่คิดรัก
น้อยใจนัก ปู่จ๋า ไม่มาถาม
หรือมีใครไหนอืน ที่ชื่นงาม
คอยติดตาม ข้างปู่ อยู่เคียงครอง

ไม่เอ็นดูเหมือนก่อน ตอนรู้จัก
ไม่คิดรัก เช่นเคย เอ่ยสนอง
ไม่อาลัย ย่านี้ ที่เคยจอง
ไม่ประคอง ปลอบขวัญ ดังสัญญา..
 
"สุนันยา"

[/quote]

                                      ทำคุณบู-ชาโทษ  โอฐนำเรื่อง
                    หมายปลดเปลื้อง  หนามขวาก  หลากปัญหา
                    สู้มีใจ  สุจริต  คิดนำพา
                    โถคุณย่า  ใจน้อย  ดันปล่อยโฮ

                             ด้วยเป็นห่วง  หวังดี  จึงชี้แนะ
                    ตกเป็นแพะ  ชรา  อาวุโส
                    เกิดอะไร  คุณย่า  จึงพาโล
                    หรือโยกโย้  เบาะเบาะ  เพราะเหนียมอาย

                                       สุนทรวิทย์
 

[กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว]

emo_62ทุกทุกวัน    ทุกทุกคืน     ยืนพร่ำเพ้อ
อยากได้เธอ   เธอคนนั้น    ที่ฉันหมาย
อยากได้เธอ   เธอคนนั้น    มาเคียงกาย
แต่ดูเหมือน   คล้ายคล้าย   จะเลื่อนลอย

 พยายาม        ไขว่คว้า     มากเท่าไหร่
ก็เหมือนเธอ     ยิ่งอยู่ไกล    เกินจะสอย
อ้อมแขนที่     เคยเฟ้อฝัน    ที่ฉันคอย
คงจะเป็น     แค่หิ่งห้อย   บนดวงจันทร์


กวีน้อย    ลุ่มน้ำยาว

[/b]

[กังวาน]

เห็นคุณแซม แย้มกล่าว มาเล่าบอก
พี่karnkai กลับกลอก ชอบหลอกหญิง
หากไม่ใช่ เชื่อว่าต้องมาติง
หากแม้จริง คงหายไม่กล้ามา

ต้องรอให้ จำเลย เอ่ยปากพูด
แล้วพิสูจน์ ให้เห็น เช่นกล่าวหา
จริงหรือไม่ พี่เอย อย่าเฉยฉา
สุนันยา รอข่าว แบบเศร้าใจ

ไหนว่าอก ว่างเปล่า รอสาวอยู่
พี่เจ้าชู้ รู้หลบ คบใครไหน
หรือคุณแซม หยอกล้อ ต่อkarnkai
อยากรู้จังความนัย ว่าใครลวง

กลัวพลั้งเชื่อ คำคม ที่พรมหว่าน
วาจาหวาน ผ่านถ้อย ดุจลอยสรวง
กลัวเผอใจ เนาแนบ อิงแอบทรวง
หลงติดบ่วง น้ำตาล ของkarnkai 

"สุนันยา"

ชายคนหนึ่งซึ้งนักรักหญิงหนึ่ง
เราต่างซึ้งรักกันจนหวั่นไหว
เธอหึงหวงห่วงหายิ่งกว่าใคร
สุดท้ายไกลจากกันเพราะฉันลา

จากวันนั้นถึงวันนี้อย่างที่เห็น
แซมคอยเป็นเพชรฆาตฟาดฉันหนา
จะรักปลอบชอบใครเธอไล่มา
อนิจจาพิษความหึงฉันซึ้งทรวง

อ้อมกอดพี่นี้ยังเปล่าเจ้าจงเชื่อ
เอาไว้เผื่อน้องสุนันฯทุกวันห่วง
คำเขาเอ่ยหลงจำเจ็บทั้งปวง
พี่ไม่ลวงอยากกอดตลอดกาล

ปล่อยน้องแซมอาละวาดประกาศศึก
พอตกดึกกอดหมอนนอนไม่หวาน
สุนันยามีพี่กอดยอดดวงมาน
จะขับขานลำนำรักไม่พักเลย

[กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว]

emo_62ขอลาก่อน  สุนันยา    ยาใจพี่
ต่อไปนี้     ขอเฝ้าดู     อยู่เฉยเฉย
จะไม่ขอ     ต่อกลอน    อ้อนทรามเชย
ไม่นึกเลย    ว่าเจ้านี้     จะมีแฟน


ต่อไปนี้   กวีน้อย   ต้องถอยห่าง
จำใจต้อง   หลีกทาง   ห่างไกลแสน
ขอกลับไป   สู่แดนดิน   ถิ่นชายแดน
ยังดีกว่า   มานั่งแค้น  เศร้าระทม


กวีน้อย  ลุ่มน้ำยาว

[/b]

[สุนันยา]

ทำคุณบู-ชาโทษ โอฐนำเรื่อง
หมายปลดเปลื้อง หนามขวาก หลากปัญหา
สู้มีใจ สุจริต คิดนำพา
โถคุณย่า ใจน้อย ดันปล่อยโฮ

ด้วยเป็นห่วง หวังดี จึงชี้แนะ
ตกเป็นแพะ ชรา อาวุโส
เกิดอะไร คุณย่า จึงพาโล
หรือโยกโย้ เบาะเบาะ เพราะเหนียมอาย

สุนทรวิทย์

ไหนปู่เคย บอกย่าว่าน่ารัก
เอ็นดูนัก เดือนปี ไม่มีหาย
ทั้งห่วงหวงไมตรี ไม่มีคลาย
แต่กลับกลาย ไสผลัก ไม่รักจริง

พอซ้อสี่ ไม่อยู่ ปู่ก็เปลี่ยน
ย่าเริ่มเวียน กับคำ พร่ำรักหญิง
เถอะเมื่อปู่ มีใหม่ ไว้คอยอิง
ย่าขอซิ่ง ไปหลบ ซบkarnkai

“สุนันยา”

[สุนันยา]

emo_62ทุกทุกวัน    ทุกทุกคืน     ยืนพร่ำเพ้อ
อยากได้เธอ   เธอคนนั้น    ที่ฉันหมาย
อยากได้เธอ   เธอคนนั้น    มาเคียงกาย
แต่ดูเหมือน   คล้ายคล้าย   จะเลื่อนลอย

 พยายาม        ไขว่คว้า     มากเท่าไหร่
ก็เหมือนเธอ     ยิ่งอยู่ไกล    เกินจะสอย
อ้อมแขนที่     เคยเฟ้อฝัน    ที่ฉันคอย
คงจะเป็น     แค่หิ่งห้อย   บนดวงจันทร์


กวีน้อย    ลุ่มน้ำยาว

[/b]

กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว
โถน้ำคำย้ำมา อุราเจ้า
จริงหรือเฝ้า พร่ำเพ้อละเมอฝัน
หวังกกกอด เพียงหญิง อิงสุนันฯ
ร้อยรำพัน เปรยมาว่าตราตรึง

ปรับความคิด เสียใหม่ อย่าได้หวง
อย่าคิดควงเพียงคราว คราเจ้าซึ้ง
อ้อมกอดรักพักก่อน อย่าอ้อนคลึง
คงมีหนึ่งบางใคร ควรได้ครอง.....

“สุนันยา”

[สุนันยา]

ชายคนหนึ่งซึ้งนักรักหญิงหนึ่ง
เราต่างซึ้งรักกันจนหวั่นไหว
เธอหึงหวงห่วงหายิ่งกว่าใคร
สุดท้ายไกลจากกันเพราะฉันลา

จากวันนั้นถึงวันนี้อย่างที่เห็น
แซมคอยเป็นเพชรฆาตฟาดฉันหนา
จะรักปลอบชอบใครเธอไล่มา
อนิจจาพิษความหึงฉันซึ้งทรวง

อ้อมกอดพี่นี้ยังเปล่าเจ้าจงเชื่อ
เอาไว้เผื่อน้องสุนันฯทุกวันห่วง
คำเขาเอ่ยหลงจำเจ็บทั้งปวง
พี่ไม่ลวงอยากกอดตลอดกาล

ปล่อยน้องแซมอาละวาดประกาศศึก
พอตกดึกกอดหมอนนอนไม่หวาน
สุนันยามีพี่กอดยอดดวงมาน
จะขับขานลำนำรักไม่พักเลย

karnkai

งั้นขอเคลียร์ ปัญหา ที่คาค้าง
ฟังคุณแซม เอ่ยอ้าง ใช่นั่งเฉย
เหตุผลมีหลายอย่าง ที่วางเปรย
โธ่..พี่เอย สุนันฯ เริ่มหวั่นใจ

พี่บอกว่า สุดซึ้ง แม้หึงหนัก
เหมือนว่ายังมีรัก ไม่ผลักไส
แล้วจะกอด สุนันฯนั้นอย่างไร
พี่karnkaiที่รัก น้องชักเกรง

หากแซมรอ ขอแทรก เพื่อแยกออก
สุคงชอก ช้ำใจ ไม่ใสเจ๋ง
สุดท้ายต้องกลับกลาย คล้ายวังเวง
มานั่งกอด ตัวเอง เซ็งฤดี

ที่ว่าอ้อมแขนว่าง คงบางช่วง
พอเลยล่วง กาลไป คิดหน่ายหนี
หวั่นเหลือเกิน karnkai ไร้ปราณี
ปล่อย"สุ"นี้นอนซม ตรมเดียวดาย...

"สุนันยา"

[กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว]

กวีน้อย ลุ่มน้ำยาว
โถน้ำคำย้ำมา อุราเจ้า
จริงหรือเฝ้า พร่ำเพ้อละเมอฝัน
หวังกกกอด เพียงหญิง อิงสุนันฯ
ร้อยรำพัน เปรยมาว่าตราตรึง

ปรับความคิด เสียใหม่ อย่าได้หวง
อย่าคิดควงเพียงคราว คราเจ้าซึ้ง
อ้อมกอดรักพักก่อน อย่าอ้อนคลึง
คงมีหนึ่งบางใคร ควรได้ครอง.....

“สุนันยา”



โอ้เอ๋ยพี่    สุนันยา      น้องลาก่อน
ยิ่งต่อกลอน   ต่อไป   ใจเริ่มหมอง
เพราะพี่มี    มากชาย    ที่หมายปอง
น้องจำต้อง    ลาร้าง   ห่างไปไกล

วาสนา       ชาวดิน    ต้องสิ้นสุด
รักสะดุด    หมดหวัง     นั่งร้องไห้
ขออยู่แบบ    เหงาเหงา    เศร้าดวงใจ
ขอกลับไป    สู่เมืองน่าน   ถิ่นล้านนา


กวีน้อย   ลุ่มน้ำยาว

[/b]

[สุนันยา]

โอ้น้องเอย กวีน้อย ถ้อยคำเจ้า
ไยโศกเศร้า เคล้าตรม เข้าถมถา
แม้มิได้ ร่วมเรียง เคียงกายา
ไม่เห็นต้อง กล่าวลา ว่าจากกัน

พี่เป็นเหมือน พี่สาว เฝ้าหยอกล้อ
ไม่อาจคิดพะนอ ร่วมก่อฝัน
ขอเป็นพี่ เจ้าเป็นน้อง ปองผูกพัน
มิต้องคิด จากกัน ให้หวั่นใจ..

"สุนันยา"