โมบายน้อยคล้อยลมพรมเพียงสั่น
แต่มิหวั่นพรั่นคิดพิศลมหนาว
ผกาโรยโชยผินกลิ่นจราว
กลีบดอกขาวพราวร่วงควงกลีบลง
เสียงกรุ๋งกริ๊ง..ทิ้งห่างให้หมางจิต
จึงเพ่งพิศคิดใคร่พิศวง
ไยเสียงเจ้าอ่อนคล้อยละห้อยลง
หรือเจ้าปลงตามกลีบประทีปโรย
ปล. หมายถึงประมาณว่า เจ้าโมบายที่ แขวนคอยดูเจ้าดอกไม่อยู่ทุกวัน และให้คุณลมคอยพัดเพื่อจะได้ เอนไปข้างหน้าเพื่อ ดูคุณ จราว=ดอกไม้ แต่โมบายที่คอยดูคุณดอกไม้ทุกๆวัน ก็ต้องเศร้าใจเพราะตนเอง ทำให้คุณดอกไม้กลีบร่วงไป เพราะให้คุณลมพัดตนเพื่อจะได้ดูคุณดอกไม้ที่แย้มบานอย่างสวยงาม "อ่อ พิมพ์วาส แต่งด้วยสื่อความหมายแบบนี้นะคะ อืมแล้วแต่จะคิดนะคะ อิอิพยายามสื่อความหมายแล้วค่ะ 
