“ขอ-ไม่-รัก-เธอ”

“ขอ-ไม่-รัก-เธอฯ”

ขอ-ฝากใจ ใส่กลอน ที่อ้อนพร่ำ
ขอ-ฝากลำ-นำร้อย เป็นถ้อยถึง
ขอ-ฝากด้วย อักษร ตอนรำพึง
ขอ-ฝากให้ ใครหนึ่ง ที่ตรึงทรวง

ไม่-อาจพบ ซบพักตร์ แม้อยากเห็น
ไม่-อาจเป็น คนซึ้งซึ่ง ให้หึงหวง
ไม่-อาจจอง ครองอยู่ เป็นคู่ควง
ไม่-อาจทวง ถือสิทธิ์ ดั่งจิตปอง

รัก-คำเดียว เกี่ยวร้อย เป็นสร้อยถัก
รัก-ด้วยรัก ยอมให้ ใจหม่นหมอง
รัก-เกินกว่า คิดหมาย ได้ครอบครอง
รัก-แค่ตรอง ใส่จิต ผิดอะไร

เธอ-คนเดียว ที่ใจ เฝ้าใฝ่ฝัน
เธอ-เท่านั้น ปรารถนา คราหวั่นไหว
เธอ-คงรู้ ว่ารักปัก ทรวงใน
เธอ-นั้นคง เข้าใจ เหตุใดพา

เพียง-ห้วงลึก แห่งทรวง ยังทวงถาม
เพียง-พะวง รักงาม ที่ย้ำหา
เพียง-ใจหนึ่ง ถึงหนึ่งใจ ไม่เลือนลา
เพียง-เวหา ห้วงหาว มีเรารอ

ใน-ใจรู้ ว่ารัก ประจักษ์ค่า
ใน-ความปรารถนา พาติดต่อ
ใน-ดวงใจ เห็นใจ ก็เพียงพอ
ใน-ใจขอ ซบตา พูดว่ารัก

ฝัน-เลือนราง จางเจื่อน เมื่อเดือนคล้อย
ฝัน-ล่องลอย เลือนหาย เหมือนไสผลัก
ฝัน-เป็นเพียง มายา ในค่ารัก
ฝัน-เพราะภักดิ์ ใจพร้อม จึงยอมทน

“สุนันยา”

	ผู้เขียน	หัวข้อ: “ขอ-ไม่-รัก-เธอ” (อ่าน 4715 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้