กลอนกานท์...สาส์นน้ำตา

กลอนกานท์...สาส์นน้ำตา

อาลัยในน้ำ...ช้ำในอก
หลังง้อคอตก...ยกข้าวของ
ตีกุญแจล็อก....ตอกตราจอง
ปิดบ้านร้านช่อง...ล่องเรือพาย

ออกเรือเพื่อย่าง...ทางข้างหน้า
หาปู่คู่ย่า....คือจุดหมาย
กลับนาป่าเขา...เฝ้าวัวควาย
มีตาติดยาย...คล้ายมารอ

อำลาเมืองกรุง...มุ่งกลับบ้าน
พื้นดินถิ่นลาน.....ย่านของพ่อ
แม่ดูข่าวคราว...น้ำตาคลอ
นั่งเหงาจดจ่อ....รอลูกยา

วันเสาร์อาทิตย์...จิตสับสน
เดินทางวกวน..ทนฝันฝ่า
ทุกถนนปิด...ติดน้ำมา
หยดใสในตา...ต่างล่วงริน

เสาร์อาทิตย์นี้..มิได้กลับ
หนทางเลื่อนลับ...ดับทุกถิ่น
น้ำหลากมืดมัว...ทั่วแผ่นดิน
ใจแถบแดดิ้น...สิ้นลมปราณ

เรือน้อยค่อยหัน...พลันทิศเก่า
มองดูน้ำเน่า...เศร้าอยู่บ้าน
ข้าวของเปียกปอน..ไปตามธาร
เหลือเพียงกลอนกานท์...สาส์นน้ำตา

หทัยกาญจน์
๕ พฤศจิกายน พ.ศ.๒๕๕๔
ซึ้งจัง

	ผู้เขียน	หัวข้อ: กลอนกานท์...สาส์นน้ำตา (อ่าน 2349 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้