ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ภู กวินท์]

...ว้าง...
..........................

สุญญากาศว่างเว้นไม่เป็นท่า
เกิดอัตราถ้วนถี่ไร้ที่หมาย
ความรู้สึกผิดหวังซังกะตาย
จนหัวใจเปล่าดาย,  เจียนตายแล้ว!

มันอ้างว้างหดหู่สู่จุดไหน
ความเป็นไปทิ้งห่างอย่างแน่แน่ว
เดินบนทางมืดบอดตลอดแนว
ไร้วี่แววหวนกลับ,  เมื่อหลับตา

ณ ห้วงเหวเหลวลึกสำนึกเห็น
บังเกิดเป็นอณูซ่อนอยู่หน้า
เวิ้งวังเวงเพลงพร่ำประจำมา
บาดลึกในอุรา,  ทุกนาที

กว่าถึงวันบรรจบก็หลบเร้น
ถูกเฆี่นเข่นบนเนินเกินจะหนี
โลกสีเทาเข้าหาไม่ปราณี
เหมือนว่ามีทางออก,  แต่หลอกลวง

บรรยากาศขาดตอนและร้อนอบ
ลมกระทบปลายทางเป็นบางช่วง
แตกระบมถมทับไปกับทรวง
โลกทั้งปวงหน่วงหนัก,  เมื่อทักทาย

สรรพสิ่งจริงแท้แค่สสาร
อาจยาวนานคาดเคลื่อนเลอะเลือนหาย
ความรู้สึกโดดเดี่ยวและเดียวดาย
ที่ปลิวว่อนกระจาย,  ตายทั้งเป็น!!

.............................

 

[นพตุลาทิตย์]

ในเวิ้งว้างมืดบอดเหลือรอดยาก
เฝ้าลำบากฟันฝ่าหน้าที่เห็น
ล้าอ่อนแรงแข็งใจไม่ลำเค็ญ
แม้ยากเย็นยืนหยัดป้องปัดบัง

หากก้าวพลาดเพลี่ยงพล้ำถลำลึก
เหมือนเจอศึกโหมมาทั้งหน้าหลัง
เหลือเพียงแสงริบหรี่ที่ประทัง
ให้ความหวังในทางที่ว้างไกล

 

[♥หทัยกาญจน์♥]

ความเวิ้งว้างเคว้งคว้างไร้จุดหมาย
เสมือนตายเดียวดายกายใจสูญ
หมดหนทางต่างคนไร้เกื้อกูล
เพียงเพิ่มพูนคูณความเวิ้งว้างทุกวัน

ความเวิ้งว้างรักหน่วงบ่วงที่หาย
ใจสลายคลายหลุดผลุดจากฝัน
ยามรักมีสุขสมชมชื่นจันทร์
รักเวิ้งว้างว่างเว้นกันพลันมลาย

ความเวิ้งว้างห่างหายจากหน้าที่
บทบาทดีมีสีพลิกจุดขาย
หมดภาระตกงานพาลอยากตาย
งานเวิ้งว้างฝันสลายตายตกไป

ความเวิ้งว้างจางจางที่เข้มข้น
กลับทวีตีตนคนฝันใฝ่
หมดหนทางเวิ้งว้างว่างเว้นไกล
เลยหมองมั่วหัวใจขั้วสีเทา

หากเวิ้งว้างว่างเว้นเน้นว่าเคว้ง
ฝากลำนำคำเพลงบรรเลงเฝ้า
ให้หายว้างหายเวิ้งหายเคว้งเหงา
จงหายเศร้าคล้ายสองเราว้างพอกัน

หทัยกาญจน์

<a href="http://www.youtube.com/v/-gg5ns2fd4U&amp;rel=0&amp;fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/-gg5ns2fd4U&amp;rel=0&amp;fs=1</a>

[คันไถ]

เวิ้งว้างว่างเปล่า เปลี่ยวหนาวเอกา
ในทิวา ราตรีนี้ ที่แลเห็น
กายเดียว จิตเดียว นำไปให้รำเค็ญ
แสนอยากเย็น สรรพสิ่งล้วน งมงาย

ว้างด้วยจิต ผิดถนัด หลักพักพิง
ว้างด้วยสิ่ง ยึดเหนี่ยว เที่ยวหนีหาย
ว้างด้วยหลง สัมผัส แห่งรสกาย
ว้างด้วยหมาย ไม่สมปอง ที่ครองเรือน

ณ..ราตรีนี้ เวิ้งว้าง ทางสัญจร
อุทาหร เรื่องเศร้า เร้าย่ำเตือน
หวาดหวั่น พั่นพรึง แห่งปีเดือน
นับจะเลื้อน ใกล้ฝั่ง มรณา

คันไถ

[บัณฑิตเมืองสิงห์]

ความมืดมิดปิดทางให้ว้างเว้ง
อุราเกรงกลัวหม่นระคนไหว
เหมือนอกแยกแตกเบี้ยวเป็นเสี้ยวใจ
ไห้อาลัยภัยเหงาเข้ามารุม

เป็นสถานผ่านสู่ประตูโศก
มีวิโยคโลกทุกข์คลุกไฟสุม
เฉกเปลวเพลิงเริงรื่นควันฟืนคลุม
ผลาญทุกมุมหุ้มซากวิบากชน

เมื่อโลกันตร์บั่นสุขชนทุกผู้
ไร้ทางสู้ชูหัวกลัวเป็นผล
ให้ซากเหงาเน่าเฟะเกะกะตน
มาทิ่มแทงแฝงจนหม่นวิญญาณ์

บัณฑิตเมืองสิงห์