ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ดิษฐา]

ประกวดแต่งกลอนประจำเดือน กันยายน ๒๕๕๔ ... คนเหงาคนหนึ่ง ที่คิดถึงเธอ...


ผลการให้คะแนน
>>> คลิ๊กที่นี่

ผลประกวดกลอน
>>> คลิ๊กที่นี่

ผลประกวดเก่าๆ
>>> คลิ๊กที่นี่

        (หมดเขตรับกลอนวันที่ ๓๐ กันยายน ๒๕๕๔)

กติกา 
1.หากยังไม่ได้สมัครสมาชิก ขอให้สมัครสมาชิกก่อนที่ >>>>!!!คลิ๊กที่นี่ !!
2. รูปแบบของกลอนนั้น Free Style ความยาวอย่างน้อย 2 บท (บทกลอนสั้นกว่านี้ขอสงวนสิทธิ์ไม่พิจารณาผลประกวด)
3. กลอนที่โพสนี้ ขอให้เป็นกลอนที่แต่งขึ้นเอง และไม่เคยโพสที่ไหนมาก่อน
4. ส่งได้ไม่เกิน 2 ผลงานต่อ 1 ท่าน
5. ผู้ที่ได้คะแนนลำดับที่ 1-2 ของผลการประกวดเดือนนี้ ขอให้เป็นกรรมการของเดือนถัดไป มิฉะนั้นขอสงวนสิทธิ์ที่จะขอคะแนนคืนนะจ๊ะ ส่วนกรรมการที่มาจากอาสาสมัครจะยังคงได้รับคะแนนกลอน 5 คะแนนเช่นเดิม
6. ผู้ที่ได้คะแนนลำดับที่ 1-3 ของผลการประกวดเดือนนี้ สามารถส่งผลการประกวดกลอนในเดือนถัดไปได้ตามปกติ แต่หากเดือนถัดไปได้รางวัลลำดับที่ 1-3 ขอสงวนสิทธิ์ที่จะสละคะแนนให้ลำดับถัดไปแทน ส่วนผลการประกวดจะยังประกาศและเรียงลำดับเช่นเดิม

เมื่อหมดเวลารับผลงานที่ส่งเข้าประกวด กรรมการทุกท่านจะได้รับอีเมลล์ ที่มีแบบฟอร์มสำหรับกรอกคะแนนกลอนประจำเดือนนั้น

เวลาโพสขอให้ยึดรูปแบบตามนี้นะจ๊ะ

ชื่อบทกลอน : ...................................
ผู้แต่ง : ..............................

รางวัล   
1. รางวัลอันดับ 1 (ชนะเลิศ) ได้รับ 15 คะแนน และขึ้นโชว์ที่หน้าแรกของ www.klonthai.com
2. รางวัลอันดับ 2 ได้รับ 12 คะแนน
3. รางวัลอันดับ 3 ได้รับ 9 คะแนน
4. รางวัลชมเชย มี 3 รางวัล ได้รับ 3 คะแนน
5. รางวัลขวัญใจเพื่อนๆกลอนไทย ได้รับ 3 คะแนน (มีคนกดยกนิ้วให้มากที่สุด)
6. และสำหรับ Class ธรรมดา (ชื่อคลาสอักษรเหลือง) หากติดอันดับ 1 ใน 6 จะได้ปรับคะแนนเป็น 20 และเป็น SP Class LV1 ทันที   

ผลประกวดกลอนอันดับ 1-3 จะถูกส่งไปให้สมาชิกของ klonthaiclub.com อ่านเป็นการเผยแพร่และประกาศเกียรติคุณ 

เมื่อประกาศผลการประกวดกลอนแล้ว จะบวกคะแนนไปให้ใน profile ทันที (ไม่ได้มีการแจ้งแต่อย่างใด)

ใช้เกณฑ์การตัดสิน (5 ธ.ค.53) จาก >>>> ว่าด้วยการประกวดกลอน

[ฤดีไพร]

ชื่อบทกลอน  คนเหงาบ้านก็เหงา เพราะเฝ้าคิดถึงเธอ
ผู้แต่ง   เรยา

อันชีวิตอิสตรีที่ขาดคู่
ต้องทนอยู่อย่างเหงาเศร้าดวงจิต
เคยมีคู่อยู่เคียงร่วมเรียงชิด
แต่ด้วยพิษรักร้างห่างสัมพันธ์

บ้านก็หมองห้องก็เหงาเศร้าตามด้วย
บ้านเคยสวยสดใสบ้านในฝัน
ต้องมาเหงาเหมือนเจ้าของหมองจาบัลย์
ยิ่งนานวันบ้านยิ่งหม่นคนยิ่งตรม

ยามมีเธออยู่ด้วยเคยสวยใส
เพราะฉันได้กำลังจิตเธอชิดห่ม
พอเธอร้างห่างไปใจระทม
ไร้อารมณ์เช็ดถูและดูแล

บ้านเลยหมองห้องเลยเหงาชบเซานัก
คนขาดรักพาใจให้ย่ำแย่
บ้านคนหมองต้องเหงาหม่นเศร้าแท้
เหลือเพียงแต่อดีตหวานที่ผ่านมา

ยังคิดถึงเธอนักรักไม่ส่าง
แม้เธอห่างจากไกลไม่ห่วงหา
ฉันและบ้านแสนเหงาเฝ้าตั้งตา
รอสักคราเธอหวนชวนยินดี

ดอกมะลิหน้าบ้านเคยบานสวย
เธอรักด้วยพันผูกปลูกไว้นี่
เธอแรมร้างห่างไปได้หลายปี
เลยไม่มีดอกให้คงไร้นาย

กลับบ้านเราดีไหมไปนานแล้ว
ใจฉันแป๊วรู้ไหมฉันใจหาย
คิดถึงเธอที่ไกลไม่มากราย
คิดอยากตายหลายหนแต่ทนรอ

๑๑เรยา๑๑

[♥หทัยกาญจน์♥]

"คนเหงาคนหนึ่งที่คิดถึงเธอ"

คน...ที่นี้  ฝากดารา  บอกคำรัก
คน...ที่นี้  ฝากจันทร์ทัก  ทายโหยหา
คน...ที่นี้  ฝากอาทิตย์  ชิดติดตา
คน...ที่นี้  ฝากฟากฟ้า  มาพบพาน

เหงา...ที่นี้  ณ วันนี้  สุดเหงาหงอย
เหงา...ที่นี้  ณ วันคอย   อ้อนคำหวาน
เหงา...ที่นี้  ณ  วันหนึ่ง  ช่างทรมาน
เหงา...ที่นี้  ณ  วันวาร  กาลใดกัน

คน...ที่โน้น  สบายสุข  ทุกข์บ้างไหม
คน...ที่โน้น  สบายใจ  อย่างสุขสันต์
คน...ที่โน้น  สบายสม  แสนผูกพัน
คน...ที่โน้น  สบายครัน  พลันสุขใจ

หนึ่ง...ที่โน้น  ดีกว่า  ณ  ตรงนี้
หนึ่ง...ที่โน้น  ดีมาก  นั้นใช่ไหม
หนึ่ง...ที่โน้น  ดีหนัก  หรือมีใคร
หนึ่ง...ที่โน้น  ดีไซร้  เพราะไกลตา

ที่…ตรงนี้   เงียบสนิท   คนชิดใกล้
ที่...ตรงนี้  เงียบหัวใจ  ใคร่ครวญหา
ที่...ตรงนี้  เงียบหงอย  คอยเธอมา
ที่..ตรงนี้  เงียบหนักหนา  เมื่อขาดเธอ

คิด…ตรงนี้  ยามเช้า   น่าใจหาย
คิด...ตรงนี้  ยามบ่ายหลับ  ฝันเสมอ
คิด...ตรงนี้  ยามเย็นผ่าน  เพียงพบเจอ
คิด...ตรงนี้  ยามเพ้อเหม่อ  เธอไม่มา

ถึง...ตรงโน้น  ที่ไกลโพ้น  สุดฟ้าฟาก
ถึง...ตรงโน้น  ที่ไกลจาก  สุดโหยหา
ถึง...ตรงโน้น  ที่ไกลกัน   สุดธารา
ถึง...ตรงโน้น  ที่ไกลตา  ร้าวดวงใจ

เธอ...ตรงโน้น  รู้บ้างไหม  ฉันคิดถึง
เธอ...ตรงโน้น  รู้คำนึง   ถึงฉันไหม
เธอ...ตรงโน้น  รู้ถึงรัก  ซึ้งทรวงใน
เธอ...ตรงโน้น  รู้ไหมใคร  ที่รักเธอ

"คนเหงาคน  คนหนึ่งที่  ที่คิดถึง
ฝากถ้อยคำ  รำพึง  ถึงเสมอ
ว่าสักวัน  กาลใด  เพียงอ่านเจอ
เฝ้าละเมอ  เพ้อถึงเธอ  ทุกคืนวัน

คนเหงาคน  คนหนึ่งที่  ที่คิดถึง
ฝากกลอนรัก  ที่ตราตรึง  ถึงสวรรค์
มินานเนา  เราคงพบ  ประสบกัน
ขอสุขสันต์  อยู่เคียงกัน  ชั่วฟ้าดิน"

หทัยกาญจน์

[กฤษการกลอน]

ชื่อบทกลอน: คนที่หายไป
ผู้แต่ง:       KrittyHema

              

คณานับหมื่นล้านพันดารา
          ดาษดาเวหามาส่องแสง
          ดาษดื่นคืนค่ำมิโรยแรง
          ระยิบแย่งแข่งขันประชันเดือน
             สุดสมุทรสุดตากว่าจะเห็น
          ยะยอกเย็นลมหนาวคราวเชือดเฉือน
          สดับเพียงเสียงคลื่นมาคอยเตือน
          เหงาคือเพื่อนเคียงคู่ผู้เดียวดาย
              มะพร้าวลู่ต้องลมล้มลงแล้ว
          หาดทรายแก้วเก่าก่อนกลับกลืนหาย
          เป็นตอตมถมทั่วอยู่ประปราย
          กระทบใจคนเหงาที่เฝ้ารอ
               เคยมีคู่อยู่เคียงในวันเก่า
          เคยแนบเนาว์เราสองครองเรือนหอ
          เคยละเล่นหวานล้ำพร่ำพนอ
          เคยเคลียคลอไม่คลาดไม่ขาดกัน
               ไยทะเล สั่งคลื่นเข้ากลืนหาย
          ณ ตอนสายตายเกลื่อนกระทันหัน
          ปีสี่เจ็ด พี่เจ็บมานานครัน
          เฝ้าเพียงฝันก่อนวันท้อรอเธอคืน.

                        


                



          
          
          
          
          
          
          


            

[note16026]

ชื่อบทกลอน: เกลียดท้องฟ้าในวันเหงา
ผู้แต่ง:       note16026



เกลียดพระจันทร์ โทสัน ยามเงยมอง

ตาทั้งสอง เพียงเห็น หน้าใสๆ

ที่เคยอยู่ แนบชิด สนิทใจ

นิศากร มองทีไร เหงาเหลือทน



เกลียดแสงดาว พราวกระพริบ  ระยิบฟ้า

ดวงดารา พาใจ ให้สับสน

หวนถึงวัน นอนหนุนตัก แม่น่ามน

คนหนึ่งคน คร่ำครวญ เหงาจับใจ


เกลียดสายลม  ระทม  พานึกถึง

ใจคำนึง ลมพัดผม ปลิวสไว

พลิ้วปะหน้า แก้มนวลขาว สกาวใจ

พัดพาให้  ได้คิดถึง ซึ่งสองเรา



เกลียดตัวเอง ที่ลืม เธอไม่ลง

มิอาจปลง ทรงกายได้ ในคืนเหงา

โทษพระจันทร์ ว่าสายลม บ่นดวงดาว

ตาพร่าพราว เอ่อล้น ด้วยน้ำตา





บทส่งท้าย


จริงๆเหงา กับ ดาว  มันไม่ใช่

 แต่หัวใจ ให้ลง ตรงคำนี้

 มิได้ตั้ง ใจให้กลอน ผิดวจี
 
ณ ที่นี้ ของอภัย ถึงครูบา

[/size][/color]

[iprowess]

....เมื่อความเหงาก่อกลอน....
(รูปแบบกลบทดวงเดือนประดับดาว)
Iprowess


คืนค่ำ ร่ำร้อง มองเมียงเมฆ
ไล่เลข วันวาน ผันผ่านแผ้ว
รักร้าง ห่างหา ลาลับแล้ว
เจื้อยแจ้ว แว่ววอน กลอนกล่อมกาย

กลอนกล วนเวียน เจียนใจเจ็บ
กดเก็บ ร้าวรัก หลากเหลือหลาย
รักเรา เศร้าซึ้่ง คลึงคลาดคลาย
เดียวดาย แท้ท้อ ก่อกลกลอน

[yaguza]

ชื่อบทกลอน : คนเหงาคนหนึ่งที่คิดถึงเธอ
ผู้แต่ง: yaguza

ริมหน้า ต่างบานนั้น ฉันยังอยู่
เฝ้ามองดู ดาวเดือน เกลื่อนเวหน
กับหัวใจ ดวงเก่า เหงาทุกข์ทน
มีน้ำตา ท่วมท้น ล้นขอบตา

ที่ตรงนี้ เวลานั้น ฉันมีสุข
ได้เธอปลุก ปลอบจินต์ ถวิลหา
ท่ามกลางแสง แห่งดาว พราวนภา
รักศรัทธา แน่วแน่ มอบแก่กัน

ฝันจะเก็บ ดาวร้อย เป็นสร้อยรัก
ฝันตระหนัก รักเพียง เคียงคู่ฝัน
ฝันจะอยู่ ให้เห็น เป็นนิรันดร์
ฝันมีอัน พ่ายแพ้ แค่ข้ามคืน

ดาวดวงเดิม ว้าเหว่ การเร่ร่อน
ยามเมื่อดาว ลาจร ถอนสะอื้น
ความรักที่ วาดหวัง ไม่ยั่งยืน
รักเคยชื่น กลับช้ำ ระกำใจ

ริมหน้าต่าง บานนั้น ฉันยังอยู่
โอ้ยอดชู้ ยามนี้ อยู่ที่ไหน
ฝากรำพัน รักล้น ถึงคนไกล
อยู่อย่างไร หากชีวาตม์ ต้องขาดเธอ



yaguza
๒.๙.๒๕๕๔

[Design with love ᵔᴥᵔ]

ชื่อบทกลอน..ความคิดถึงไม่เลือนหาย
ผู้แต่ง...with love

มองปฏิทินแผ่นเก่าที่ข้างฝา
ฉันนิ่งนับเวลาหวนความหลัง
เสียงบทเพลงบทเก่าเราเคยฟัง
ยังคงดังลึกซึ้งตรึงวิญญาณ

เนื้อคำร้องแบบเดิมอย่างคุ้นหู
ทุกอณูของบทเพลงบรรเลงหวาน
ใจนึกถึงอดีตหวนย้อนกาล
เหมือนพึ่งเกิดเมื่อวานไม่นานมา

มองรูปถ่ายใบเก่าเราคิดถึง
ใจรำพึงถึงคนไกลกันนักหนา
มาวันนี้ไม่มีเธอข้างกายา
เหมือนดังว่าทุกสิ่งหมดสิ้นไป

หนึ่งวันที่ฉันอยู่บนโลกนี้
ทุกนาทีช่างยาวนานชวนหวั่นไหว
กว่าจะผ่านเลยลับกลับสิ้นใจ
หยาดน้ำตารินไหลให้ช้ำทรวง

เพราะมุมไหนภาพเธอยังแจ่มชัด
แต่ไม่อาจสัมผัสร่างแหนหวง
เป็นเพียงภาพมายาคอยหลอกลวง
อยู่ในห้วงความคิดจิตของเรา

รู้ดีเธอจากไปไม่หวนกลับ
แต่ใจยังจมปลักกับความเศร้า
มาวันนี้ยังคิดถึงเรื่องของเรา
เหงารุมเร้าในจิตคิดนานา

เมื่อเธอจากไปแล้วในวันนี้
ช่วงชีวีมีเพียงความห่วงหา
ยังคิดถึงเธออยู่ทุกเวลา
อยู่บนฟ้าหวังเธอมองมาหากัน

ฉันจะอยู่ใช้ชีวิตด้วยคิดถึง
ใครคนหนึ่งที่จากไปไกลตัวฉัน
จะคิดถึงอย่างนี้ทุกทุกวัน
แม้คนอื่นมองฉันว่างมงาย

เพราะเธอคือทุกสิ่งในชีวิต
ภาพวันเก่ายังตรึงจิตมิเลือนหาย
ความรักความคิดถึงไม่มีตาย
แม้วางวายยังแน่นหนักรักของเรา

                                           ๐๔/๐๙/๒๕๕๔

[sitang]

ชื่อกลอน ลึกซึ้ง
ผู้แต่ สิตางศุ์

อนิจจาน้ำตาฉันไหลร่วง
ด้วยสุดหวงห่วงใยเกินไถ่ถอน
รำพึงเพ้อละเมอแม้ยามนอน
ถึงบังอรแก้วตาที่ลาไกล
เธอคิดถึงฉันบ้างหรืองว่างปล่าว
ยามเหน็บหนาวจะคนึงถึงฉันไหม
ยามเหนื่อยร้อนอ่อนล้าระอาใจ
จะมีใครคอยปลอบมอบอาทร
เพราะลึกซึ้งตรึงใจแค่ไหนเล่า
เพียงฉันเหงากว่ากาลเมื่อวันก่อน
ความห่วงหาอาลัยให้อาวรณ์
นึกถึงตอนที่เรายังอยู่เคียง

สิตางศุ์ ๐๖๐๙๒๕๕๔

[some one]

รู้ทั้งรู้ว่าใจเธอมีเจ้าของ                                        มีคนจับจองมาก่อนฉัน
รู้ทั้งรู้ว่าเธอไม่มีวันมาสนใจกัน                                 แต่ก็ทำทุกอย่างให้เธอมาผูกพัน
แม้ใจฉันนั้นมันจะเหนื่อยและล้ามากเพียงใค                  กับความเย็นชาที่เธอตอบแทนมาให้ฉัน
บอกตรงๆไม่เคยท้อไม่เคยจะหวั่นไหว                          หากถามว่าทำไม เพราะรักคือคำตอบ
ในบ้างเวลาที่เราต้องไกลกัน                                 เธอรู้ไมใจฉันสุดอ้างว้าง
ถามถึงเธอไปตลอดทางที่เดิน                           ไม่ว่าจะเผชิญอะไรในชีวิตใจฉันยังมีเธอ
รู้ก็รู้ดีเสมอ  ว่าเธอมีเขาค่อยดูแล                              ค่อยแคร์ใจเป็นอย่างดี
ก็ไม่อาจทำใจให้หยุดคิดได้ชักที                      ยังห่วงหายังห่วงใย
รักเธอนะได้ยินไหม                           รู้ไหมว่าคนที่เธอมองผ่านเลยไปคนนี้คิดถึงเธอขนาดไหน
คิดถึงทีไรก็มีน้ำตา                           นึกถึงใบหน้าเย็นชาของเธอใจก็ยิ้มออก
โปรดบอกฉันทีว่าควรทำเช่นไรกับหัวใจที่รักเธอดวงนี้
เมื่อไหร่มันจะโยนเธอออกจากใจได้ชักที                        คนที่ฉันรักแต่ไม่อาจได้เคียงคู่
หว้งว่าเขาจะรักและดูแลเธอ                           ฉันจะมีความสุขเสมอถ้าทางเดินของเธอกับเขาเป็นไปในทางที่ดี
ส่วนฉันคนนี้ขอเพียงสิทธิที่จะคิดถึงและรักเพียงในใจ
แม้เจ็บปวดรวดร้าวชักเพียงใด                  ขอเพียงใจมีเธอฉันยอมทน
ไม่เคยขอให้สนคนๆนี้                          เพียงชักวินาทีเผลอหางตามามองฉันบ้างก็ยังดี
คงสุขใจเกินพอแล้วกับคนๆนี้ที่รักเธอแต่เธอคงไม่รู้
ขอให้ฉันได้อยู่ในโลกของคนเหงาอย่างนี้ต่อไป
แม้ความจริง ใจเธอเป็นของใคร  ใจฉันคงไม่รับรู้
ขอให้ฉันได้เฝ้าดูความเป็นไปของเธออยู่ไกลๆ      ก็พอใจคนอย่างฉันและคิดถึงเธอไปอย่างนั้นทุกวันจนกว่าใจจะหยุดเต้น

[MiraKaran]

ชื่อกลอน  : ไดอารี่
ผู้แต่ง     : MiraKaran


ไดอารี่เล่มเก่า..
ยังคงมีความเหงาเป็นฝุ่นจับร้าง
มีรอยหยดน้ำตาเป็นคราบ เบาบาง
เหมือนความรักที่จืดจาง ห่างไกล

ไดอารี่เล่มเดิม..
สิ่งที่เพิ่มเติมมีแต่ความอ่อนไหว
ทำได้เพียงบอกผ่านฟ้า ฝากดวงดาวถึงคนไกล
ว่าพื้นที่แห่งนี้ยังคงไม่เปลี่ยนไป แม้ผ่านวัน

ไดอารี่เล่มเก่า เล่มเดิม..
ยังไม่เคยมีเรื่องราวที่ต่อเติมมากกว่านั้น
แม้เวลาจะหมุนผ่าน แม้มีเพียงความเดียวดายใต้เงาจันทร์
แต่ไดอารี่ยังคงรอ ค น แ ห่ ง คื น วั น หวนกลับคืน

[chutiphon]

ชื่อบทกลอน   คนเหงาคนหนึ่ง ที่คิดถึงเธอ
ผู้แต่ง  Playboy

มองดูฟ้าราตรีนี้ไม่มีเธอ
เคียงคู่ฉันอยู่เสมอเหมือนก่อนนั้น
เคยซบกายโอบกอดใต้เงาจันทร์
แต่คืนนี้มีเพียงฉันนั้นผู้เดียว

เจ้าจันทร์เอ๋ยใยเลยเจ้ามิเหงาบ้าง
เคยอ้างว้างบ้างไหมใจข้าถาม
ฟ้ากว้างใหญ่ในหมู่เมฆหมอกสีคราม
เจ้ายังงามแม้คืนนี้ไม่มีดาว

ข้านี้เหงาเพราะคอยเฝ้าเขาคนหนึ่ง
เคยนั่งซึ้งดูพระจันทร์วันเดือนหงาย
ฉันคนนี้นั้นคิดถึงเขาหมดใจ
ฝากบอกเขาทีได้ไหมพระจันทร์เอย

ป่านฉะนี้เขาจะเป็นอย่างไรเล่า
เธอจะเหงาเหมือนฉันไหมให้อยากรู้
หรือกำลังมองดูจันทร์เหมือนกันอยู่
อยากจะรู้ความเป็นไปในตัวเธอ

อยากให้รู้ฉันคนนี้นั้นคิดถึง
คนคนหนึ่งที่ความเหงาเฝ้าคอยหา
ว่าเมื่อไหร่เธอที่รักจะกลับมา
มองดูฟ้าราตรีนี้มีเธอเคียง..

[palmfa]

เรื่อง: เหงาแต่...
ชื่อผู้แต่ง: เด็กน้อยอ่อนหัดต่อโลก


 เป็นเพียงคนเหงาที่ไม่มีสิทธิ์
ถึงจะคิดถึงเธอแค่เพียงไหน
แต่ชีวิตนี้คงได้แต่ทำใจ
ไม่มีใครนั้นได้ช่วยเยียวยา

 ได้เพียงเหงาเพียงคิดถึงเพียงนี้
สิ่งที่มากเกินไปคงหมดหวัง
ชั่งเจ็บปวดรวดร้าวเกินกำลัง
ดุจดังใจแตกสลายมลายไป

[มนัสศิยา]

หัวข้อกลอน:คนเหงาเฝ้าคอย

ผู้แต่ง:มนัสศิยา

ยอดดวงใจของข้าลาลับแล้ว
ไม่มีแววจะกลับฟื้นคืนมาได้
เหลือเพียงแค่ความทรงจำย้ำความใน
กับหัวใจที่เหงาเฝ้าคอยเธอ

เพลาล่วงเลยผ่านนานแค่ไหน
ในฤทัยยังผูกพันมั่นเสมอ
ยังคงคิดคะนึงถึงแต่เธอ
ยังคงเพ้อละเมอหาทุกนาที

[นัท ผู้ชายฯ รักในหลวง]

เรื่อง: คนเหงาใจ ใช้สิทธิ์ แค่คิดถึง
ชื่อผู้แต่ง:ผู้ชายฯ รักในหลวง 

แม้ถ้อยคำ สัมผัส จัดไม่สวย
สำนวนห่วย ด้วยรส บทไม่หวาน
ถ้อยวลี ที่ใส่ ไม่น่าอ่าน
ไม่ละลาน หวานซึ้ง ตรึงใจเธอ

ก็รู้ดี ฝีกลอน ยังอ่อนด้อย
แต่ยังคอย ร้อยคำ นำเสนอ
เพราะฟ้าหม่น คนเหงา เขาละเมอ
เลยพร่ำเพ้อ เผลอคำ นำมาวาง

คนเหงาใจ ใช้สิทธิ์ แค่คิดถึง
แค่รำพึง ดึงฟ้า มาแอบอ้าง
แค่คนเหงา เฝ้าดู อยู่ไกลห่าง
หมดหนทาง สร้างฝัน วันสองเรา

แล้วเธอล่ะ จะโกรธ โทษกันไหม
คนห่วงใย ใช้สิทธิ์ ผิดหรือเปล่า
คำไม่เพราะ เหมาะสม ขมเหมือนเก่า
ที่คนเหงา เขาเพ้อ เสนอมา

[TKDee~P2k_02]

ชื่อบทกลอน : ความเหงา...กับสายฝน
ผู้แต่ง :  P2k_02  ^^~

นั่งมองฝนไหลรินริมหน้าต่าง
เราสองคนต้องห่างกันแสนไกล
หยาดเม็ดฝนแต่ละเม็ดหยดลงไป
พาหัวใจสั่นไหวระริกรอน

เธอรู้ไหมมีคนรออยู่ตรงนี้
รอคอยเธอคนดีไม่อาจถอน
สายฝนพรำลงมาไม่ขาดตอน
ยิ่งยอกย้อนให้หัวใจคิดถึงเธอ

ฉันนั่งเหงารอเธออยู่ที่เดิม
เฝ้าคอยเติมความหวังอยู่เสมอ
เผื่อสักวันเธอจะย้อนกลับมาเจอ
อย่าให้ฉันฝันละเมออยู่คนเดียว

มาตอนนี้สายฝนยังคงพรำ
หวนคิดถึงน้ำคำที่แลเหลียว
ปลอบประโลมยามที่ฉันเปล่าเปลี่ยว
เพียงเศษเสี้ยวก็ทำให้อุ่นใจ

อยู่ตรงนั้นสบายดีอยู่หรือเปล่า
คำว่าเรายังเหมือนเดิมอยู่ใช่ไหม
คงไม่ได้เปลี่ยนใจไปหาใคร
ถ้าทำได้จะไปอยู่เคียงข้างเธอ

ขอฝากความคิดถึงไปกับสายฝน
ช่วยดาลดลให้ใจเธออย่าเผลอ
ไปตกหลุมรักใครเข้านะเออ
เพราะใจเธอเป็นของฉันเพียงคนเดียว

[บ๋อม กังแอน]

ชื่อบทกลอน: "คนเหงาคนหนึ่ง..ที่คิดถึงเธอ"
ผู้แต่ง : บ๋อม กังแอน

   
   มองเวหานภาลัยหทัยหวน
ร่ำรัญจวนครวญคิดขนิษฐา
เคยร่วมเรียงเคียงคู่อยู่กายา
เป็นฝั่งฝาฝ่าฟันเมื่อวันวาน

   นานเหลือเกินเหินห่างเคว้งคว้างใจ
เจ้าไฉนไร้คราวส่งข่าวสาร
เฝ้าแหนห่วงดวงแดแม่นงคราญ
ล่วงเลยผ่านนานเนวันเวลา

    รู้บ้างไหมคนไกลใครคิดถึง
นอนคนึงตรึงจิตเขียนขีดฝา
นับดาวเดือนเลื่อนลอยคอยตั้งตา
ฝากจันทราวานว่าพี่ท่ารอ

    จากคนเหงาคนเก่าคงเดาได้
จากสมัยเยื่อใยในห้องหอ
จากนายนามทรามเชยเคยเคลียคลอ
จากนี้หนอขอหมั่นฝันถึงเธอ..

[kimyongkee]

คร้ืงหนึ่งซึ้งตรึงใจไม่วายเว้น           เราเคยอยู่เคยเล่นเป็นสหาย
มาบัดนี้ต้องลาร้างห่างรูปกาย         ยังไม่คลายรำพึงคิดถึงเธอ

วันเวลาผ่านไปให้เงียบเหงา           ทุกค่ำเช้ายังคนึงถึงเสมอ
จะกินจะนอนก็ยังคิดถึงเธอ             ใจพร่ำเพ้อเรียกหายอดยาใจ
                           
                            kimyongkee

[กริชอักษร]

ชื่อบทกลอน: "คิดถึงเสมอ..รอเธอทุกวัน"
ผู้แต่ง : กริชอักษร


อยากเพียงพูด สักคำ อยากพร่ำพรอด
อยากจะกอด สักครั้ง อย่างอ่อนหวาน
อยากจะจ้อง มองตา ไปทุกวัน
อยากคู่เคียง สนิทกัน ใฝ่ฝันเธอ

แม้รับรู้ ว่าไกล หัวใจนัก
แม้ว่ารัก ก็พร้อม ยอมเสมอ
แม้หลีกลี้ หนีห่าง ขอพลางเจอ
แม้ว่าเธอ รำคาญ ฉันรานรอน

ไม่แปรเปลี่ยน คนึงคิด พิศมัย
ไม่คลายใจ มั่นรัก พักตร์สมร
ไม่สัญญา สาบาน นิรันดร
ไม่อยากนอน ร้องระทม จมนิรันดร์

รักที่ให้ ไปนั้น บริสุทธิ์
รักไม่มี แม้วันหยุด อวสาน
รักที่พร้อม คิดเคียงคู่ ตลอดกาล
รักไม่เปลี่ยน ถึงทุกวัน ฉันรอเธอ

 
 

[ปุถุชน ฅนธรรมดา]

ชื่อบทกลอน : ยังไหว เพราะใจรอ
ผู้แต่ง :  ปุถุชน ฅนธรรมดา



ถึงจะเจ็บเหน็บหนาวในคราวหม่น
ด้วยคอยคนจนสั่นมิหวั่นไหว
ฟ้าจะผ่านกาลจะเปลี่ยนวนเวียนไป
แต่ดวงใจใฝ่ฝันยังมั่นรอ

อาจจะเหงาเคล้าคลุกในทุกหน
ที่คิดถึงจึงทนไม่บ่นขอ
ถ้อยหวานล้ำคำใดของใครคลอ
ฤาหนักพอหน่วงรั้งจากฝังใจ

ไม่ยอมแพ้แก่เหงาที่เข้ากุม
รอวันชุ่มชื่นฉ่ำดังคำไข
เป็นนิรันดร์ฉันนี้พลีกายใจ
มอบเอาไว้ให้ซึ้งเพียงหนึ่งเดียว ฯ


~* ปุถุชน ฅนธรรมดา *~