ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[Prapacarn ❀]

ฉันก็เป็นคนเหงา
อาศัยเงาอยู่เป็นเพื่อน
แม้ว่าผู้คนจะร้างเลือน
จำต้องเตือนใจของตน

แม้ว่าใจจะขี้เหงา
ไม่อยากงี่เง่า..เฝ้าก่น
หัดเผื่อแผ่น้ำใจแด่ทุกคน
เพื่อเขาจะได้พ้นโศกตรม...

จริงใจในน้ำจิต
อยากใช้ชีวิตอย่างเหมาะสม
แม้ลึกลึกจะซึมซม
ก็ขอให้เป็นแค่ลมที่ผ่านไป

ฉันก็เหงาแสนเหงา
บางครั้งแม้เงายังทนไม่ไหว
วิ่งหนีไปจนห่างไกล
เอ๊ะ....คนอะไรว้าเหว่สิ้นดี

รู้รสความขมขื่น
ในจุดที่ยืนอยู่ตรงนี้
แบ่งปันมิตรไมตรี
สะสมความดีเพื่อไปดวงดาว..

 

จะใส่รูปจาก Internet ให้อยู่ด้านบนของบทกลอน ทำอย่างไรคะ..ขอบคุณค่ะ
ประภาคาร

[ฤดีไพร]

ฉันก็เหงาเฝ้าหงอยคอยความสุข
เฝ้าแต่ทุกข์ถมใจเพราะไร้ข่าว
ของคนรักที่ไกลไร้เรื่องราว
แล้วข่าวคราวเป็นอย่างไรใจอาวรณ์

แสนเปล่าเปลี่ยวเดียวดายมิหายเหงา
จิตคอยเฝ้าซาบซึ้งถึงคราวก่อน
เคยได้อยู่คู่ชิดนิทรานอน
กลับร้างจรจากไกลใจเดียวดาย

ได้หรีดริ่งเรไรไว้เป็นเพื่อน
เปรียบเสมือนดนตรีที่ร่ำร่าย
ยามราตรีมีหิ่งห้อยพลอยบินกราย
มองแล้วคลายใจละห้อยพลอยหนาวทรวง

ใจริบรี่เหมือนไฟในหิ่งห้อย
เหลือเล็กน้อยแล้วใจไร้คนห่วง
อยู่อย่างเหงาเศร้าหนักหนาอุราดวง
ตกอยู่บ่วงความเหงารุมเร้าเกิน

๑๑เรยา๑๑

[♥หทัยกาญจน์♥]

ช่างเหงาหงอยหน่วงหนักเศร้าทรวงใน
เพราะเหงาใจไร้เหตุผลต้นปัญหา
เพียงเพราะเธอไม่หวนหันกลับมา
สุดปัญญาจะไขว่คว้ามาครอบครอง

ยอมทนเหงาอยู่คนเดียวอย่างเปลี่ยวเหงา
เพราะใจเขามิได้ภักดิ์รักสนอง
ได้โปรดเถิดสักวันวานหันมอง
จะสมปองร่วมปลูกรักในสักวัน

[บ้านริมโขง]

หนึ่งในเศร้าคือเหงาเข้าพันผูก
มารับลูกอารมณ์ให้ตรมหนาว
สะท้านทรวงห่วงหาทุกคราคราว
เหมือนมีกาวแปะวางสร้างระทม

เหตุแห่งเหงาเผาตนบนชีวิต
เพราะไร้มิตรขาดเพื่อนเลื่อนสุขสม
อยู่เอกาคราใฝ่ไร้คนชม
หลงเงื่อนปมผูกรั้งนั่งเดียวดาย

เหงาขาดหายคลายได้อย่างหมายมั่น
จิตเท่านั้นตัวเริ่มเพิ่มความหมาย
นำปัญญาคุมสติริทำลาย
จะคลี่คลายสลายเศร้าเหงาไม่มี

จัดสังคมส่วนตนบนพอเพียง
ทั้งหลีกเลี่ยงเสี่ยงทางหมางศักดิ์ศรี
ให้ปล่อยบ้างวางหนักผลักชีวี
เริ่มสิ่งดี..ที่หวัง..พอยั้งตน.

"บ้านริมโขง"

[ไพร พนาวัลย์]

จะใส่รูปจาก Internet ให้อยู่ด้านบนของบทกลอน ทำอย่างไรคะ..ขอบคุณค่ะ
ประภาคาร

วิธีการวางรูป เผื่อบางคนอาจจะยังไม่รู้ ก็ขอแนะนำเป็นขั้นตอนให้ตรงนี้เลยนะ

1 คลิกขวามือรูปที่เราต้องการ แล้วไปที่ properties
2 จะเห็นAddress เราcopyตรงนั้นมา แล้วคลิกที่รูปสี่เหลี่ยมข้างบนนี้ (ตรงช่องใส่รูป)
3 [img] [/img จะขึ้นมาอย่างนี้ เราก็วางที่เราก๊อปในช่องว่าง (แต่ตรงนี้ เราจะต้องวางให้อยู่ข้างบนข้อความของเรานะ)
4 คลิก center เพื่อให้รูปอยู่ตรงกลางจอ
5 คลิกแสดงตัวอย่างก่อน ดูว่าผิดพลาดไหม? แก้ไขแล้ว ก็...
6 คลิก ตั้งกระทู้
7 ถ้าไม่สวยงาม ก็คลิกที่แก้ไข ในหน้ากระทู้ที่เราส่ง จะกลับมาให้แก้ไขตรงนี้อีก
ลองทำตามขั้นตอนนี้ดูนะ

ลุงปรางค์

(รูปนี้เอาจาก ตกแต่งเวบข้างบนนี้เลย ง่ายๆ ไม่ต้องวางตรงช่องใส่รูป)

[ไพร พนาวัลย์]

   

เมื่อเหงาหรือเศร้าสร้อย
เจ้าจงค่อยหาไรทำ
สิ่งนั้นจะน้อมนำ
ให้จดจำแลใส่ใจ

ยามเหงาเข้าบ้านกลอน
ดูเขาอ้อนน่าหมั่นใส้
เราอ้อนมั่งปะไร
อาจมีใครเขาเอ็นดู

หัดอ่านหมั่นขีดเขียน
เฝ้าแวะเวียนคอยหาคู่
อาจเจอคนเจ้าชู้
หรืออาจผู้เหงาเหมือนกัน

เขียนไปให้หายเหงา
และจำเอาบทเรียนนั่น
อารมณ์ผสมพลัน
บวกความฝันอันเรืองรอง

 
"ปรางค์  สามยอด"
 

[Music]

จะใส่รูปจาก Internet ให้อยู่ด้านบนของบทกลอน ทำอย่างไรคะ..ขอบคุณค่ะ
ประภาคาร

วิธีการวางรูป เผื่อบางคนอาจจะยังไม่รู้ ก็ขอแนะนำเป็นขั้นตอนให้ตรงนี้เลยนะ

1 คลิกขวามือรูปที่เราต้องการ แล้วไปที่ properties
2 จะเห็นAddress เราcopyตรงนั้นมา แล้วคลิกที่รูปสี่เหลี่ยมข้างบนนี้ (ตรงช่องใส่รูป)
3 [img] [/img จะขึ้นมาอย่างนี้ เราก็วางที่เราก๊อปในช่องว่าง (แต่ตรงนี้ เราจะต้องวางให้อยู่ข้างบนข้อความของเรานะ)
4 คลิก center เพื่อให้รูปอยู่ตรงกลางจอ
5 คลิกแสดงตัวอย่างก่อน ดูว่าผิดพลาดไหม? แก้ไขแล้ว ก็...
6 คลิก ตั้งกระทู้
7 ถ้าไม่สวยงาม ก็คลิกที่แก้ไข ในหน้ากระทู้ที่เราส่ง จะกลับมาให้แก้ไขตรงนี้อีก
ลองทำตามขั้นตอนนี้ดูนะ

ลุงปรางค์

(รูปนี้เอาจาก ตกแต่งเวบข้างบนนี้เลย ง่ายๆ ไม่ต้องวางตรงช่องใส่รูป)

ค่อยค่อยสอน...ค่อยค่อยบอก
ค่อยค่อยตอก...ค่อยค่อยย้ำ

"ใจเย็นเย็น...ค่อยค่อยทำ"
คือถ้อยคำ...ขอลุงปรางค์

คืนหนึ่ง....ในความเหงา
มีหญิงเมา....อารมณ์ขวาง

ลุงสอน.....ให้ผ่อนวาง
แต่นวลนาง.....ใช้อารมณ์

"ไม่เอา....ทำไม่เป็น"
ลุงเคี่ยวเข็ญ....ให้ขนม
คำหวาน....ที่หว่านชม
ช่างพร่างพรม...อย่างคมคาย

วันนี้.....ได้เรียนรู้
เพราะมีครู...คือเป้าหมาย
ภาพกลอน....ตอนบรรยาย
ช่วยผ่อนคลาย....เมื่อปรายตา

ครูสอน....เรา..ว่ายน้ำ
และครูย้ำ...ขับรถ ลา

คนแรก....ที่แทรกมา
ทุกเวลา....ยัง..อาลัย

"ลุงปรางค์"....จึงเป็นหนึ่ง
ที่เราซึ้ง.....และห่วงใย
สักวัน.....ทำฉันใด?
กราบตรงใจ....ของอาจารย์


 

[ไพร พนาวัลย์]

      

มิใช่อาจารย์ใคร
อย่าใส่ใจมาจุ้นจ้าน
ลุงรู้ดีมานาน
มันแค่งานง่ายง่ายเอง

อย่ายอเสียให้ยาก
ดังหอยทากรอวันเท่ง(ทึง)
เพียงใจมันวังเวง
มิใช่เก่งอย่ายอกัน(เอง)

ลุงปรางค์
    

[Prapacarn ❀]

 

"เรยา" มีหิ่งห้อยคอยเป็นเพื่อน
เฝ้าปลอบเตือนกล่อมขวัญในวันเหงา
ประภาคาร หงอยเงื่องเซื่องซมเซา
แม้แต่เงายังแอบ..แสบจริงจริง

"หทัยกาญจน์"  หมองหม่นรอคนกลับ
บางใครลับเลือนหายจากใจหญิง
ยามแรกรักคลอเคล้าเฝ้าแอบอิง
ยิ่งนานยิ่งออกลาย..ผู้ชายลวง

คนอยู่  "บ้านริมโขง"  คงผ่องใส
ฝึกทำใจสงบแสนไร้แหนหวง
ไร้โลภ รัก โกรธ ชัง สิ่งทั้งปวง
ใจไร้ห่วง ว่างว่าง อย่างเสบย

ขอบคุณค่ะ  "ลุงปรางค์"  ช่วยวางบท
ประภาคาร รันทดจนสุดเฉลย
เมื่อความเหงาลวนลามใจทรามเชย
หนูก็เลยต้องบ่นให้คนฟัง

จะหมั่นเขียนเพียรอ้อนบ้านกลอนช่วย
จะทำตัว สวย สวย  รอความหวัง
จะขัดกลอนงอนง้อขอพลัง
เผื่อหนูดัง คงหายเหงา...หยุดเศร้าใจ

 

ขอบคุณลุงปรางค์สำหรับวิธีการใส่รูปนะคะ...ประภาคารจะลองครั้งหน้าค่ะ