ได้เพ้อพร่ำคำฝากกันหลากหลาย
แต่ละรายร่ายลำนำคำเสนอ
สรุปลงตรงที่ฉันรักเธอ
จึงละเมอถ้อยคำร่ำรำพัน
หากเธอรักฉันจริงยอดหญิงเอ๋ย
อย่าแกล้งเฉยให้เพ้อละเมอฝัน
เปลี่ยนจากน้ำคำร้อยถ้อยจำนรร
เป็นข้าวมันไก่สักห่อ...ฝากสามล้อมา
(กำลังหิวเลย อิ อิ)
๐ ข้าวมันไก่ใส่ถุงของลุงเฒ่า
แถมกะเพราเหมายำน้ำต้มข่า
โค้กน้ำแข็งฉ่ำใสใส่ถุงมา
ฝากพี่จ่า..ส่งลุง..ในมุ้งบัว
๐ ส่วนความรักขอรับจับเอาไว้
เก็บเคียงใจแนบชิดสนิทหัว
อยู่ประคบซบอุ่นละมุนตัว
สมที่รัว..ฝากมากับฟ้าคราม
๐ แล้วจะมอบตอบใจคืนให้กลับ
ฝากไปกับสำนวนอันครวญหวาม
ผ่านสายลมพรมพจน์อันงดงาม
สื่อนิยาม..คำฝากมิพรากพรัน
๐ และจะมุ่งกายาไปหาพิศ
ด้วยแรงฤทธิ์ชิดใจที่ใฝ่ฝัน
อ้อ!..เกือบลืมลุงเฒ่า..เอ้า!แล้วกัน
เอาข้าวมัน..อีกไหม..ในขามา...
อิอิ..ชะเอิ้งเอย......
แซวเล่นๆน่ะครับลุงเฒ่า โมเมวรรณกรรมสุดยอดดดดด!
ด้วยความเคารพ
เมฆา....
