ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[แป้งน้ำ]

เมื่อความปวดร้าวยังวนเวียนอยู่ที่เดิม
เธอทำทุกอย่างให้กลับเป็นเหมือนวันเริ่มต้น . .. ได้ไหม?
เจ็บ . . และจะชินไปเองได้ไง
เธอพูดเหมือนกับนิยาย . . เจ็บแล้วหายเองได้ . .. หรือไงกัน

. . . . . . . . .


เธอเอารอยยิ้มไปจากหัวใจ
แต่แล้วทำไม .. . กลับทิ้งน้ำตาไว้ . .. ให้ฉัน
ลืมเอาคืนไป . . หรือเหลือไว้ให้ดูต่างหน้ากัน
ถ้าตั้งใจอย่างหลังนั้น . . กลับมาเอาชีวิตของฉัน . . ไปได้เลย~*

. . . . . . . . .

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

จุดเริ่มของความรัก
หลายคนก็มักโหยหา
ทั้งที่ฉากสุดท้ายคือน้ำตา
ก็ยังจะไขว่คว้าและยินดี

เพราะความอ่อนประสบการณ์
จึงต้องทรมานอยู่แบบนี้
ถูกซ้ำและย่ำยี
จนไม่มีที่จะไป

จึงอยู่กับความช้ำ
หัวใจถลำเพราะเหลวไหล
รินน้ำตาจนท่วมใจ
มีบ้างไหมคนเหลียวแล

เขาคงสมน้ำหน้า
และคงไม่มาแยแส
ปล่อยให้หัวใจคนขี้แย
มันช้ำย่ำแย่จนเคยชิน 

[ไม่รู้ใจ]

ยามทุกข์ท้อทรมานรอนรานกล่าว
บ้างบางคราวหนาวเหน็บเกินเก็บไหว
คล้ายดั่งเพลิงร้อนรุมเข้าสุมใจ
ยังหวนไห้ในรักยากหักลา

อยากตะกายหน่ายหนีสักกี่ครั้ง
แต่เหมือนดังฝังจำคร่ำครวญหา
ดอกรักโรยร่วงหล่นหม่นอุรา
หมดแรงล้าคว้าหวังให้ยั้งยล

ไม่รู้ใจ

[ยามพระอาทิตย์อัสดง]

ยามทุกข์ท้อทรมานรอนรานกล่าว
บ้างบางคราวหนาวเหน็บเกินเก็บไหว
คล้ายดั่งเพลิงร้อนรุมเข้าสุมใจ
ยังหวนไห้ในรักยากหักลา

อยากตะกายหน่ายหนีสักกี่ครั้ง
แต่เหมือนดังฝังจำคร่ำครวญหา
ดอกรักโรยร่วงหล่นหม่นอุรา
หมดแรงล้าคว้าหวังให้ยั้งยล

ไม่รู้ใจ

เจ็บทุกครั้งหัวใจยังไม่ชิน
ยังถวิลคิดหามาทุกหน
เจ็บด้านชาร้าวรวดปวดกมล
แต่ยังทนคมรักที่ปักลง

เหมือนจะชินความรักที่มักลวง
เหมือนอยู่ห้วงบ่วงเล่ห์เสน่ห์หลง
เหมือนความฝันผันหวนนวลอนงค์
แหลกเป็นผงป่นสลายมลายไป

พระอาทิตย์อัสดง

[บ้านริมโขง]

ถูกกระทำซ้ำซ้ำย้ำแผลเก่า
เกินจะเอามาเก็บเหน็บข้างฝา
รอยระบมบาดแผลใครแลมา
เต็มทั่วทั้งกายาน่าละอาย

ไม่เคยจำย้ำเตือนเหมือนย้ำยุ
ร่างแทบปรุทะลุเลยไม่เคยหมาย
ยังเดินหน้าหาฝันก่อนวันตาย
รวมใจกายหมายสู้หาคู่เคียง

จนยับเยินเกินแล้วในแนวหวัง
จนเพพังหลั่งโลมตระโบมเสียง
จนหายใจแผ่วล้าฟ้าลำเอียง
จนเหลือเพียงรอยสะท้าน..จากมานตน

"บ้านริมโขง"

[พรายม่าน]

ดีที่เจ็บเหน็บบ้างบางจริต
หลังเพียรผิดติดกับหลงสับสน
มีเศษเหลือเพื่อใจจะได้ทน
จากเคี่ยวข้นคนกระด้างกับยางอาย

ถ้าชินช้ำย้ำชิดยิ่งผิดหนัก
ชะล่านักจักไหม้ใจสลาย
ขอฝึกเจ็บเก็บไว้จนใกล้ตาย
ให้รู้พ่ายร้ายพร่าไม่ชาชิน

พรายม่าน
สันทราย
๒๓.๐๗.๕๔

[ไม่รู้ใจ]

ก็รู้เจ็บ..รู้ช้ำ..ระกำบ้าง
หาจืดจางห่างหายวายถวิล
รอยช้ำเจ็บเหน็บนานกาลพังภินท์
รักร้างสิ้นจินต์ไร้ใช่ชิงชัง

ความอาลัยอาวรณ์สะท้อนจิต
ดั่งเพลิงพิษฤทธิ์แรงเข้าแฝงฝัง
อยากจะเลือน..เกลื่อนกลบ..ลบคราบกรัง
ไม่ง่ายดังหวังไว้ใช้เวลา

ไม่รู้ใจ

[my smile]

เข้าใจ..ว่าคุณไร้ ก้ อ น เ นื้ อ ข้ า ง ซ้ า ย
ฉันจะทำอะไรคุณได้..ยังไงก็ผิดเสมอ
เจ็บ..และเจ็บกับการกระทำของเธอ
แต่ไม่มีสิทธิ์ไปเพ้อ..เรียกร้องอะไร

ไม่ใช่ ดิ น ส อ ..ที่ใช้ขีดเขียน
แต่คุณบันทึกบทเรียน.ความทรงจำ.รู้ไหม
แต่ละอย่างบาดจนชากับการละเลย..ไร้ใจ
บันทึกเล่มหนาที่ลบไม่ได้..จึงมีแต่ความปวดพร่า..ไม่เคยชิน

[แป้งน้ำ]

เข้าใจ..ว่าคุณไร้ ก้ อ น เ นื้ อ ข้ า ง ซ้ า ย
ฉันจะทำอะไรคุณได้..ยังไงก็ผิดเสมอ
เจ็บ..และเจ็บกับการกระทำของเธอ
แต่ไม่มีสิทธิ์ไปเพ้อ..เรียกร้องอะไร

ไม่ใช่ ดิ น ส อ ..ที่ใช้ขีดเขียน
แต่คุณบันทึกบทเรียน.ความทรงจำ.รู้ไหม
แต่ละอย่างบาดจนชากับการละเลย..ไร้ใจ
บันทึกเล่มหนาที่ลบไม่ได้..จึงมีแต่ความปวดพร่า..ไม่เคยชิน

เข้าใจ . . ว่าคุณปวดร้าว
จนคุณกล่าวหา . . . เหมือนกับว่าหัวใจผมเป็นก้อนหิน
ที่คุณถือไว้ก็หนักจนอยากทิ้งมันลงดิน
แล้วแต่การตัดสินใจของคุณ . . ผมรับได้หมดทั้งสิ้น . .. ทุกการตัดสินใจ

✲~✲~✲~✲~✲~✲

ความรัก . .. มันยากอย่างนี้แหละ . . คุณคนดี
จะให้ผมทำดีกับคุณมากไปกว่านี้ . .. ฝืนใจกันได้ซะที่ไหน
ความรักมันแปลกตรงที่ . . คนเรามักจะรักคนที่ . . ไม่มีใจ
และผมก็หนึ่งในบรรดาคนเหล่านั้น . .. เช่นกัน~✲

[my smile]

เข้าใจ . . ว่าคุณปวดร้าว
จนคุณกล่าวหา . . . เหมือนกับว่าหัวใจผมเป็นก้อนหิน
ที่คุณถือไว้ก็หนักจนอยากทิ้งมันลงดิน
แล้วแต่การตัดสินใจของคุณ . . ผมรับได้หมดทั้งสิ้น . .. ทุกการตัดสินใจ

✲~✲~✲~✲~✲~✲

ความรัก . .. มันยากอย่างนี้แหละ . . คุณคนดี
จะให้ผมทำดีกับคุณมากไปกว่านี้ . .. ฝืนใจกันได้ซะที่ไหน
ความรักมันแปลกตรงที่ . . คนเรามักจะรักคนที่ . . ไม่มีใจ
และผมก็หนึ่งในบรรดาคนเหล่านั้น . .. เช่นกัน~✲

ห า ก  ไ ร้ ค ว า ม รู้ สึ ก
ในส่วนลึก..ปิดตาย..ไร้ความฝัน
ฉันคงรับความจริงข้อนี้ได้..ไม่ปวดใจ..กับมัน
หากแต่อกซ้ายยังสั่น..นับจังหวะลั่น..เ กิ น ก ลั้ น ใ จ

คุ ณ ค ง..เ ข้ า ใ จ ดี
ไม่มีอะไรเจ็บปวดกว่านี้..รู้ใช่ไหม
กว่าจะพบใครสักคน..ยากน่ะ..กว่าจะรักใคร
พอมอบใจ..เขากลับเมินให้..=ช้ำแล้ว ช้ำเล่า ไ ร้ ค่ า จ ริ ง

[ฤดูหนาว]

เธอบอกฉันให้ทำใจให้ชินกับการจากลา
และบอกกันว่าไม่เป้งหรอกหนาคนดี
เดี๋ยวไม่นานนี้เธอก็จะลืมฉันคนนี้ได้เอง

ถ้าฉันเป้งคนที่ลืมง่ายคงไม่แทบตายอยู่ตรงนี้
คงไม่ร้องไห้หรอกคนดี ขอโทษทีกับสิ่งทำ
ขอโทษและกันที่ลืมช้า จะไม่พูดว่าไม่ให้เธอไปไหน
จะไม่ฉุดรั้งเธอไว้ จะไม่ทำร้ายใครที่เธอรักหรอกหนา
และฉันก็สัญญา ต่อไปฉันจะไม่มากวนใจเธอ
แต่ก่อนจะจากไปขอให้เธอรักเขาอย่าทิ้งเขาไป
อย่างที่ทิ้งฉันไว้เลยคนดี
[/left][/center]