ฝากไว้ในบทกลอน
พบแต่คำ ย่ำยี หลบหนีหน้า
หมดศรัทธา มาป่วน ให้ชวนฝัน
แจ้งประจักษ์ รักนี้ ไม่มีวัน
นี่สูญพันธุ์ กันหรือ คนซื่อตรง?
แรกหลั่งไหล ไมตรี ชีวีชื่น
คำหญิงอื่น หมื่นร้อย มิพลอยหลง
ยามโต้ตอบ ปลอบขวัญ กลอนบรรจง
ทั้งแวดวง วรรณศิลป์ รู้สิ้นแล้ว
อยากซ่อนหน้า- ตามุด ลึกสุดโลก
แสนเศร้าโศก โชคร้าย รั้งปลายแถว
เขาปลดสัม- พันธ์ดี ที่ใสแวว
ทำตาแป๋ว แจ้ว,จ้อ แกมล้อเลียน
คงเป็นแผน- การร้าย ทำลายล้าง
ตัดช่องว่าง ห่างไป เพราะใจเปลี่ยน
ตอนรักบุก- รุกดั่ง ขึ้นสังเวียน
กุมบังเหียน หัวใจ ใช้แล้วทิ้ง
ชายนักรัก อักษรา พูดน่าเชื่อ
แต่หน้าเนื้อ เหลือร้าย หัวใจสิงห์
กลั่นกลอนเตือน- เพื่อน, ฝาก- จากเรื่องจริง
จากหนึ่งหญิง มิ่งมิตร ดวงจิตร้าว
เขาเปลี่ยนไปใจหญิงชิงชังนัก
ให้ร้อนหนักเห็นอยู่คู่เคียงสาว
ป้อนวาจาหวานมากฝากเรื่องราว
เลยไขข่าวกล่าวคำมาย้ำเตือน
เรื่องหัวใจเรื่องรักสลักมั่น
ของใครนั้นยากนักจะหักเฉือน
มักตาบอดยามรักจักมาเยือน
ไม่กลัวเปื้อนกลัวปมจากลมลวง
ยากที่ใครไหนแยกความแปลกต่าง
ในหนหางแห่งหลงตรงห่วงหวง
อื่นบอกชั่วตัวฝืนกลืนคำลวง
ยอมติดบ่วงรสสวาท...ที่วาดวาง
ย่อมเป็นไปตามกรรมที่นำส่ง
ความรักหลงส่งใครให้หม่นหมาง
ความรักนี้เปี่ยมสุขในทุกทาง
กับบางนาง..บางผู้..ได้คู่เคียง.
"บ้านริมโขง"
