ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[บอม ซอง ดุ๊ก]

~ทาน(ให้)ไม่ใช่ ทาน(กิน) ~


ยื่นด้วยจิต คิดเพียงให้ มิใช่แลก
นั่นตีแตก โจทย์ทาน ผ่านแล้วหนอ
แค่เพียงเสี้ยว คิดคด คล้ายรดตอ
ไม่มีวัน ผลิช่อ ต่อใบบุญ

ยื่นให้ใคร ใคร่คิด พินิจก่อน
ถ้ามอบแล้ว รุ่มร้อน อย่าป้อนหนุน
ถ้ามอบแล้ว สุขเย็น นั่นเป็นทุน
เราเจือจุน เขาจุนเจือ เพื่อทำเนา

ยื่นหนึ่งเบี้ย เสียหนึ่งบาท บ่นขาดทุน
รู้ไหมคุณ บุญคืนกลับ ทับภูเขา
เพียงบุญไร้ ตัวตน จนบางเบา
เลยเทียบค่า มิเท่า น้ำหนักทอง

เราอยากได้ ใช่เขา ไม่อยากด้วย
ฉะนั้นช่วย แบ่งกลาง วางเผื่อผอง
เราแย่งหมับ เขาหนา น้ำตานอง
เหลือบเหลียวมอง ลองแบก แลกกันดู 

เราไส้กริ่ว หิวรู้ มีหมูไก่
อ๊ะ..นั่นใคร กริ่วไส้ ไร้ไก่หมู
ลองยื่นไก่ ให้เขา อิ่มเท่าตรู
แล้วจะรู้ อิ่มทิพย์ เป็นยังไง

เราทรงสูท เขาม่อฮ่อม ไม่ยอมหรอก
คุณกระจอก ฉันกระจ่าง ต่างกันไหม
ถอดหัวโขน โยนให้แตก แลกเสื้อไป
ว้า..ด้อยใหญ่ ใจมันสร้าง เสื้อพรางตา

ทานด้วยทรัพย์ ด้วยแรง ใครแพงถูก
บุญที่ปลูก ไม่ต่าง ทางคุณค่า
ธรรมทาน บานเบ่ง เปล่งราคา
ต่อเมื่อเรา รู้ว่า ให้ด้วยใจ

 

ชักจะยาว หนอทาน อันบานเบอะ
จะเลอะเทอะ งดงาม ตามครวญใคร่
แต่หวังดี มีเพียบ เสียบเนื้อใน
แล้วแต่ใคร เห็นทาน ผ่านบทกลอน

เพียงรู้สึก ว่าดี ที่ได้เขียน
อาจจะเพี้ยน ภาษา ค่าไม่อ่อน
เพราะคัดจริง พิงใจ ไว้แน่นอน
มอบทุกตอน เป็นทาน แด่ท่านเทอญ 


O

บอมจ้ะ

บทเพ้อๆ นั่นอาจเอ่อจากจิตแท้     โอ้ววว..ซึ้ง(ตรงไหน)

[ดอกกระเจียว]

บ้านกลอนไทยเดี๋ยวนี้ได้มีวัด
อ้ายทิดเขียบเพิ่นจัดน่าสรรเสริญ
สาธุชนทั้งหลายอย่าอายเมิน
ขอเชื้อเชิญแวะผ่านฝากกานท์กลอน

เพื่อร่วมสานเจตจำนงค์อ้ายทิดเขียบ
สัมผัสความสงบเงียบคำอักษร
ซึมซับธรรมพระสัมมาคิดสังวรณ์
ขับเหนื่อยอ่อนสักคราแล้วค่อยไป
 

บวกหนึ่งค่ายาสูบ..อึอึ
 

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

จะเข้าวัดกับเขาบ้างก็ช่างล้า
เหนื่อยเกินกว่าพาตัวไปแห่งไหนอื่น
วันนี้งานการหลายหลากไม่อยากยืน
ขอหลับตื่นก่อนเถิดหนาจะมาเยือน

[ข้าพเจ้า]

รู้สึกร้อนตอนย่างตรงทางเข้า
โอ้หรือเรามารจมขย่มขี่
พอเจอพระระรัวกลัวความดี
เห็นแม่ชียิ่งแย่แพ้เหลือเกิน

ทำนองสวดกรวดน้ำย้ำกึกก้อง
อีกคำท่องพุทธคุณหนุนสรรเสริญ
ร่ำระฆังกังวานมานสะเทิ้น
จนเลี่ยงเดินออกมาบ้าหรือไร

ก้านกล้วย

...ชื่นชมคุณมะเขียบครับ ตั้งหัวข้อดีมากเลยครับ

[กาญจนธโร]

 
     
 .....มารับศีลกันก่อนเน้อแล้วค่อยไปฟังเทศน์.....
 
            วิบากกรรม ผู้ชักนำ ทางชีวิต
        คอยลิขิต ขีดชะตา ยากฝ่าฝืน
        เคยกระทำ กรรมใดใว้ ย่อมได้คืน
        ไม่อาจขืน ขัดบ่วงกรรม นำเผชิญ
             ศีลข้อหนึ่ง ท่านว่าฆ่า พาจิตหมอง
        ส่วนข้อสอง ของผู้อื่น จงขัดเขิน
        ไม่ถือเอา เป็นของตน ผลจำเริญ
        สามอย่าเพลิน ราคะมั่ว คั่วกามา
             สี่ท่านว่า มุสานั้น สำคัญนัก
        ชังหรือรัก ก็เพราะปาก นั่นแหละหนา
        คำส่อเสียด ใส่ไคล้เขา เล่านินทา
        เท็จวาจา อย่าเอ่ยอ้าง อย่างนี้ควร
             ข้อสุดท้าย ใคร่ฝากย้ำ คำกล่าวว่า
        เมรัยมา สุราริน กลิ่นหอมหวล
        เสพสนุก ต้นสุขล้ำ ปลายคร่ำครวญ
        กิเลสชวน ตัณหากลั้ว ยั่วนำพา
             สิ่งมอมเมา เสพแล้วใจ ไร้สติ
        ศีลอีกสี่ ก็เลยยาก จักรักษา
        หนทางกรรม คราวแรกเริ่ม แต่เดิมมา
        ศีลทั้งห้า คือเส้นทาง ย่างดำเนิน
             กอบกรรมดี วิบากชอบ ตอบสนอง
        ตามครรลอง พุทธศาสน์ ปราชญ์สรรเสริญ
        ผิดศีลธรรม กรรมวิบาก หากประเมิน
        ต้องเผชิญ เกินกว่ากรรม กระทำมา.....

[(ฟ้า) มารสุรา]

มือถือสากปากถือศีลดวงจินต์รู้
บ้างทำดูกรูให้ทานสานเกื้อหนุน
พวกทำดีเอาหน้าว่าได้บุญ
ลับหลังคุณชั่วช้ายิ่งกว่ามาร

ทำเข้าวัดจัดถวายจ่ายให้พระ
หวังชนะบาปกรรมมหาศาล
โอยพวกสัตว์นรกตรมยมบาล
เป็นเถ้าถ่านหลังตายอบายภูมิ

ผิดศีลห้าว่าชั่วตัวมัวหมอง
ตามตกต้องอบายอีกหลายขุม
พวกบาปหนักรักโหดโกรธเข้ารุม
กิเลสคลุมฆ่าขืนกล้ำกลืนใจ

พวกแอบอ้างพระธรรมมานำสอน
จงสะท้อนกร่อนตนจนหม่นไหม้
เป็นเปรตซ้ำโหยหิวอยากปากเล็กไป
จะรับได้นานปีที่มีทาน

พวกใส่ร้ายป้ายสีมีแอบอ้าง
เมื่อสิ้นทางวิญญาณ์มาพ้นผ่าน
จะถูกเหล็กไฟร้อนเข้ารอนราน
ซุกเข้าผ่านปากไหม้แสบไส้ทรวง

พวกผิดกามตามเพศกิเลสมาก
ชีวีหากแดดิ้นจนสิ้นสรวง
จะถูกหอกตอกแทงแหล่งพุ่มพวง
ให้ขาดร่วงหรือเหวอะหวะจนสะใจ

พวกกินเหล้าเมายาสุราถอง
ด้วยสิ่งดองต้องรับกับขดไส้
ราดน้ำร้อนกรอกปากลากลงไป
ถึงตับไตให้แสบร้อนกัดกร่อนกิน

พวกขโมยลักเขาเป็นข้าวของ
ตายแล้วต้องกองมือไว้ไม่ให้ดิ้น
ฆ้อนเหล็กทุบตุบตับแตกแหลกผงดิน
ให้จบสิ้นมือไวเผื่อใช้งาน

พอขี้เกียจต่อแล้ว

 

[กาญจนธโร]

  
       จะโชคดี หรือโชคร้าย หาไช่โชค
    สุขหรือโศก ก็เพราะจิต ที่คิดหวัง
    วิบากกรรม นำโศกสุข ทุกข์ประดัง
    ไช่ฟ้าสั่ง กรรมกำหนด กฏแห่งกรรม.....เด้ะหนิ
 

[กาญจนธโร]

 
                    โทษสวรรค์ กลั่นแกล้ง แสร้งเสกสาป
                  หาไช่บาป หยาบช้า พามัวหมอง
                  อบายชั่ว กลั้วเกลือกทำ หลงลำพอง
                  กรรมสนอง ครองวิบาก ปากข้าครวญ.....
               

[กาญจนธโร]

 
 
                 จะหมั่นทำ กรรมดี นี้ให้มาก
               เสริมฐานราก จิตใจ ให้แน่นหนา
               เป็นพลัง หล่อเลี้ยง เคียงศรัทธา
               หนุนแรงฝ่า หาทางพ้น วังวนกรรม.....
               

[ปาระ]

เข้าวัดวาอารามตามปู่ย่า
ทั้งยายตาพานำทำให้เห็น
อีกสวดมนต์เช้าสายยันบ่ายเย็น
ไร้ทุกข์เข็ญเป็นสุขทุกเวลา

ปฏิบัติขัดเกลาเผากิเลส
ค้นสาเหตุแห่งทุกข์ประยุคหา
ตามธรรมะปฏิบัติวิปัสนา
เกิดวิชาชีวิตไม่ผิดทาง

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

"กานต์ฑิตา"

๒๒ มีนาคม ๒๕๕๔

[บอม ซอง ดุ๊ก]

~เข้าวัด ขัดเวร เว้นกรรม~


สังฆทาน สานประทัง ตั้งกลางโบสถ์
ยามเมื่อกรรม ย้ำโทษ ให้โอดหน่าย
อยากต่อดวง หลวงพี่ ช่วยคลี่คลาย
เคราะห์มันร้าย กายขัด ช่วยปัดที

ฟังธรรมสวด กรวดน้ำ เพลาช้ำทุกข์
ได้แผ่สุข ทานค้ำ เจ้ากรรมผี
จบสิ้นโศก โรคภัย อันไม่ดี
ต่อจากนี้ คงมี แต่เรื่องงาม

พินอบกราบ องค์พุทธ ผุดรอยยิ้ม
แย้มพักตร์อิ่ม ปริ่มอก ยกคำถาม
หลวงพี่ครับ สรรพทุกข์ ที่ลุกลาม
ท่านได้ปราม ปัดบาป สิ้นคราบยัง

Oo..โอ้โยมเอ๋ย กรรมใด ใช่ลบล้าง
เพียงผลัดเศร้า เบาร่าง สร้างความหวัง
พิธีแค่ แผ่บุญ หนุนพลัง
ให้รู้ตั้ง วางจิต คิดสิ่งดี

บุญเพียงบุญ กรรมเพียงกรรม มิล้ำเส้น
เวรสืบเวร เช่นว่า อย่าเมินหนี
ล้างมิได้ ไล่มิหลุด ณ.จุดนี้
แต่ยังมี ธรรมทาน เป็นฐานยืน

เหตุใดใด ได้พบ ประสบผล
นั่นเพราะตน บนทาง ที่วางพื้น
เหตุใดใด ไล่ค้น พ้นวันคืน
สิบร้อยหมื่น ตื่นมา ค่าแค่ตน

เคราะห์สะบัด วัดสติ ดำริรู้
จะหดหู่ หรือฮึกเหิม เราเริ่มผล
ผีมาร้าย ส่ายศูนย์ คูณค่าคน
ถ้าสนน ถูกต้อง บนครองธรรม

หลบอาราม ยามหม่น ดั่งคนแพ้  
ยามยับแย่ เหนื่อยล้า ถึงมาย่ำ
เยือนสถาน บานอก แค่ยกกรรม
ทุกข์เสถียร เฆี่ยนช้ำ ถึงนำพา

ต่อผลบุญ หนุนกาย เมื่อวายร่าง
แล้วน้อมวาง กรานนพ จบเกศา
ฟังคำรื่น หมื่นคำรุ่ง ใครฟุ้งมา
นั้นมิเทียบ เปรียบธรรมค่า ว่าครึ่งคำ

Oo.เดินเข้าวัด ขัดคำเว้า ว่าเราเว้น
ละแล้วเวร เจนตรึก ด้วยลึกล้ำ
อารามศรี  มีร่อง ครรลองธรรม
ดินจะต่ำ ฟ้าจะตก...เพียงอกตน


 

    
  ขอกุศลผลศรีมีแก่ทุกๆท่าน ขอขอบคุณ ที่ทนอ่านจนจบ (จากใจจริง นายบอมครับ)


บอม ซอง ดุ๊ก
 
  

[มะเขียบ]

 

  ปุพเพจะกะตะ ปุญญะตา นำพาหวน
เช่นชนวนอ้างค่าเวลานี้
กาลเก่าก่อนค่อนทำแต่กรรมดี
เห็นน้องพี่หนึ่งพงษ์ ร่วมลงเคียง

  ดั่งชาดกยกเป็นตอน คำสอนเก่า
ล้วนเรื่องราวคราวกรรมกระทำเยี่ยง
เคยร่วมทำดำเนินชีวิต ติดกรรมเลียง
จึ่งร่วมเคียงตามเสียงกรรมที่ทำลง

  กรรมดีแน่แท้แต่นี้หามีอื่น
วจีรื่นชื่นกวี มีพิศวง
ต่างมีภักดิ์ รักษ์ภาษา จินตนายง
ใจนั้นคงตรงทางใฝ่  ผู้ให้ดี

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

"กานต์ฑิตา"

๒๒ มีนาคม ๒๕๕๔

[มะเขียบ]

   แสงสว่างส่องใจในธรรมะ
คือสัจจะส่องใจในทุกหน
คือหนทางส่องใจให้ทุกคน
ให้หลุดพ้นส่องใจให้เห็นธรรม

[มะเขียบ]

     อนิจจังสังขาร นั้นไม่เที่ยง
จะหลีกเลี่ยงกั้นขวางอย่างไรไหว
จะดื้อด้านต้านทานนานเท่าไร
ก็ต้องไป ใช่พ้น ถนนกรรม

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

"กานต์ฑิตา"

๒๒ มีนาคม ๒๕๕๔

[♥ กานต์ฑิตา ♥]

"มโนปุพพังคมา ธัมมา มโนเสฏฐา มโนมยา"

ใจเป็นใหญ่ในหล้าหาใดเทียบ
ใจนั้นเปรียบประธานบันดาลผล
ใจสำคัญที่สุดมนุษย์คน
ทุกสิ่งบนโลกสำเร็จเสร็จด้วยใจ

"กานต์ฑิตา"

๒๒ มีนาคม ๒๕๕๔

[มะเขียบ]

 
    คือผู้รู้ อยู่พ้นกฎไตรลักษณ์
ใครรู้จักรักษา ประเสริฐยิ่ง
คือตัวเรา ใช่ร่างกายความหมายจริง
สรรพสิ่งยิ่งอื่นใด เกินใจเรา



        จิต(ใจ) นั้นถ้าพยายามหาตัวหาตนว่าเป็นอะไร อยู่ที่ใดแล้ว  โดยไม่เข้าใจธรรมหรือสภาวธรรม(ธรรมชาติ)แล้ว  ก็จะเป็นดังที่ท่านหลวงปู่ดูลย์ อตุโล ได้กล่าวแสดงไว้ในเรื่อง "จิตคือพุทธะ" อันเป็นส่วนหนึ่งของ"คำสอนของฮวงโป"เช่นกัน

[มะเขียบ]

   ตะแคงขวามือประทับ คล้ายกับหมอน
ตั้งสะตินอน รู้หายใจได้ เข้า-ออก
เรื่องไม่ดีมีร้าย จะหายออก
ฝันดีบอก เทวารักษานอน

http://www.kanlayanatam.com/sara/sara28.htm
“สี หไสยาสน์”