สู่นิทราในค่ำย่ำสงัด
ยินเสียงลมแผ่วพัด ใจหวิดหลอน
เมื่อไร้คนเฝ้าฝัน หวั่นอาวอน
ทุกบทตอนชีวิต...สุดเงียบงัน
มองความรักรอบด้านอันหวานหอม
ใจกลับตรอมด้วยโศกแห่งโลกฝัน
หนึ่งชีวิตดำเนินไปวันวัน
มีเพียงฉันคนเดียวแสนเปรี่ยวดาย
ทุกบทเพลงแห่งรักสลักจิต
ตรงข้ามกับห้วงคิด...ผิดความหมาย
มีน้ำตาใช่ปิติใช่ประกาย
แต่ระบายใจร้าว คราวอ่อนแรง
ได้แต่หวังวันรุ่งคือพรุ่งนี้
ถ้าหากมีใครหนึ่งซึ่งเฉิดแสง
มาปลุกฉันจากนิทราแรกฟ้าแดง
และเปลี่ยนแปลงชีวิตธรรมดา
เก็บความคิดมากมายไว้ใต้หมอน
เป็นห้วงฝันก่อนนอนอันใฝ่หา
อธิฐานผ่านจันทร์พันดารา
ช่วยส่งใคร ลงมา......รักฉันที !
