นิทานหนึ่ง เล่าไว้ ใช้สอนเด็ก
เมื่อยังเล็ก ได้ฟัง หลายครั้งนั้น
ชาวนารัก แมวใหญ่ ใจผูกพัน
ทุกทุกวัน เลี้ยงดี มีข้าวปลา
แมวซาบซึ้ง น้ำใจ ไล่จับหนู
ที่มีอยู่ บนบ้าน มันมากหนา
เวลาผ่าน นานถึง หนึ่งสัปดาห์
รู้ได้ว่า หมดไป ไม่รบกวน
วันต่อมา ภรรยา และสามี
ความด่วนจี๋ รีบไป เรื่องในสวน
ทิ้งลูกน้อย หลับไหล ในเปลญวน
เกิดผันผวน ห่วงใย ในลูกตน
รีบกลับบ้าน เร็วไว ใจจดจ่อ
แมวเคลียคลอ ชวนเล่น เช่นทุกหน
ที่ตัวแมว เลือดแดง แฝงปะปน
เกิดสับสน แมวมา ฆ่าลูกตัว
คว้าไม้ได้ ไล่ตี ชีวีดับ
เกินจะนับ ทุบย้ำ ซ้ำที่หัว
รีบไปดู ลูกไว ใจเต้นรัว
หาแมวชั่ว ฆ่าได้ ไร้คนดู
เห็นลูกนอน หลับตา ในท่าเดิม
รอยเลือดเสริม จากไหน อยากใคร่รู้
พบรอยแดง แห้งกรัง หลังประตู
มีซากงู วางใกล้ ได้ความจริง
น้ำตาหลั่ง หยดไหล ใจเต้นแผ่ว
ไปดูแมว ขว้างไว้ หมายโยนทิ้ง
หยิบซากขึ้น มาแนบ แอบอกอิง
ลืมทุกสิ่ง สุดกลั้นได้ ร้องไห้โฮ
ดึงชายเสื้อ เช็ดเลือด ที่เหือดแห้ง
เฝ้าตกแต่ง แผลให้ หายโมโห
โอบอุ้มแมว กลับไป ใจเลโล
เดินเซโซ อ่อนล้า มาประดัง
ขุดหลุมลึก ครึ่งเมตร นั้นเสร็จแล้ว
นำซากแมว บรรจง ลงไปฝัง
พร่ำพรรณนา ความดี มีให้ฟัง
เหตุพลาดพลั้ง ขณะจิต มาผิดไป
เป็นบทสอน ตอนนั้น ฉันเล็กอยู่
จึงไม่รู้ สักนิด คิดแบบไหน
แค่เพลิดเพลิน ฟังได้ สบายใจ
แล้วโดนไล่ กำชับ ไปหลับนอน.
