ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[ระนาดเอก]

~"เอ็ง-ข้า?"~

๐

๐ ก่อนเอ็งเคยยิ้มร่าข้าแหย่เย้า
ไม่มีเศร้าทั้งวันมันแสนหวาน
ทุ่งทั้งทุ่งข้าเห็นเป็นวิมาน
เปรียบเอ็งปานนางฟ้าที่ข้าปอง
     
๐ ข้าเคียงเอ็งขี่ไอ้ทุยลุยทุ่งกว้าง
แม้ทุ่งร้างแต่ใจมันไม่หมอง
ตกตอนบ่ายไล่ไอ้ทุยลุยลงคลอง
เอ็งข้าสองดำว่ายสบายใจ
     
๐ ยามข้ามองสบตาท่าเอ็งเขิน
เอ็งแกล้งเมินอุราข้าหวั่นไหว
เพราะว่าเอ็งมันสง่ากว่าสาวไพร
ประกวดไปคงเด่นเป็นเทพี
     
๐ นี่..ดอกแก้วเอ็งชอบข้ามอบให้
มอบจากใจของคนจนศักดิ์ศรี
ลุงกำนันเขาว่าข้าไม่ดี
แต่ข้ามีหัวใจที่ไม่ลวง
     
๐ ได้ข่าวว่าลุงกำนันหมั้นเอ็งแล้ว
กับไอ้แคล้วลูกโรงสีข้านี้ห่วง
เพราะรักเอ็งข้าช้ำระกำทรวง
ใจแสนหวงไร้สุขทุกเวลา
     
๐ ข้าก็รู้เอ็งปวดรวดร้าวนัก
เก้าค่ำจักแต่งแล้วแก้วใจจ๋า
ขอหอมแก้มฝังใจไว้สักครา
เพื่อเตือนว่าคนต่ำศักดิ์..มัน..รัก..เอ็ง?"

ระนาดเอก

[จ้อง เจรียงคำ]

หากเทียบศักดิ์ รวย-จน ข้าป่นปี้
ไอ้แคล้วลูกโรงสีที่เหมาะเหม็ง
ลูกคนจนชาวนาค่าเส็งเคร็ง
ใครเขาเล็งทำเขย..เย้ยทั้งบาง

บันไดพาดพาข้าขึ้นมานี่
แต่ใจที่ร้อนรนล้นสะสาง
ไม่อาจทอดพาพ้นจากหนทาง
ของความต่างแห่งศักดิ์กับรักเลย

ในเมื่อคนจนตรอกมันชอกช้ำ
ไม่อาจทำตำแหน่งแต่งเป็นเขย
เหลือเพียงทางโสมมเพื่อชมเชย
ฉุดเอ็งเคยประชด สบถคิด

แต่ข้าเกรงเอ็งจักเสื่อมศักดิ์ศรี
ไม่สู้ดีขี้ปากหากพลาดผิด
คนเขาคงค่อนแคะแขวะสุดฤทธิ์
เป็นเสนียดมืดมิดตามติดเอ็ง

จึงเสี่ยงตายบ่ายหน้าฝ่าดาบหอก
หมาจนตรอก-แหงนดอกฟ้า คว้าเหย็งเหย็ง
ความคับแค้นแสนจะลั่นตะเบ็ง
มีเพียงเพ็งจันทร์เห็นเป็นพยาน

ถ้าเอ็งมั่นในรัก..ซบตักข้า
กำแพงหนาฐานันดร์แม้กั้นผ่าน
แต่อย่าหมายสายสวาทสิ้นขาดมาน
จะทนทานทายท้า..ฐานันดร

อาร์ตี้

[ระนาดเอก]

..ขออนุญาตชมน้องอาร์ตี้นะครับ..
..ว่า..ต่อกลอนรับสัมผัสด้วยคำยาก(สระเอ็ง)..
..ทั้งยังหนีสัมผัสซ้ำ(สระเอ็งในบทถัดไป)อย่างสุดยอดครับน้องรัก..
..พี่บวกให้เลยครับ..
..ฉกาจจริงๆ..

 

[เพลิงคำ]

ศักดินาคั่นกลางหว่างเราสอง
ไม่อาจครองคู่เคียงเสี่ยงประสาน
ด้วยหมิ่นเหม่อาญาฟ้าประทาน
จ้องประหารหากพี่คิดมีใจ

ขอยอมช้ำคำน้องถองทรวงพี่
ขอหลบลี้หนีหน้าน้ำตาไหล
ขอเอ่ยคำร่ำฝากก่อนจากไกล
อย่าผลักไสไล่ส่งลงโลกันตร์

พี่ชอบเธอเพ้อปักสลักนิ่ง
ความเป็นจริงรักแท้แพ้สวรรค์
สาสมแล้วแก้วใจในโทษทัณฑ์
ตัวพี่มันต่ำศักดิ์รักน้องเอง

[จ้อง เจรียงคำ]

..ขออนุญาตชมน้องอาร์ตี้นะครับ..
..ว่า..ต่อกลอนรับสัมผัสด้วยคำยาก(สระเอ็ง)..
..ทั้งยังหนีสัมผัสซ้ำ(สระเอ็งในบทถัดไป)อย่างสุดยอดครับน้องรัก..
..พี่บวกให้เลยครับ..
..ฉกาจจริงๆ..

 

ขออนุญาตมาเขินสักเล็กน้อยรับคำชมที่มีค่ามากมายต่อกำลังใจของน้องคนหนึ่ง
ที่พี่ระนาดเอกเคยชี้แนะเรื่องสัมผัสซ้ำ..และอีกมากมายหลายเรื่องด้วยความเอ็นดู
ทั้งยังฝากบทกลอนมากมายให้ได้เรียนรู้ควบคู่ไปกับความบันเทิง..
อย่างจับต้องได้..ขอบคุณครับ