ลมเย็นพลิ้ว แผ่กระจาย เคล้าสายหมอก
น้ำค้างพอก ใบหญ้า เนินป่าเขา
มองท้องทุ่ง ลานข้าว ชาวนาเรา
ลมเบาเบา รื่นรมย์ เหมือนพรหมปู
สายลมเย็น ปะทะกาย หายสร่างเศร้า
ชีวิตเรา เริ่มอีกครั้ง หวังเลิศหรู
ละอองไอ ล้อลิ่ว ปลิวพร่างพรู
ดุจหลวงปู่ พระโคดม พรมน้ำมนต์
หวังมีสุข เท่าที่ตน จะค้นหา
หวังเมตตา เติมไป ไม่ขัดสน
หวังสร้างกรรม ทำดี ที่กมล
หวังหายจน พอพ้นทุกข์ ที่รุกราน
เพียงเท่านี้ ที่ใจ ปรารถนา
เพียงวาจา ชื่นใจ ให้ประสาน
เพียงให้เขา เข้าใจ ไปเนิ่นนาน
เพียงให้บ้าน ของเรา เข้าใจกัน
ลมเย็นผ่าน สะท้านเยือก เปลือกตาเปิด
แสงแจ่มเจิด พลิ้วพราย หลายสีสัน
สะท้อนดิน สะท้อนน้ำ งามครบครัน
สะท้อนฝัน ในวันนี้ ...ให้มีจริง
