ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สุภาพบุรุษทรชน]

ดอกจาน...บานแล้ว
...............................
ดอกจานบานสะพรั่งดินยังแล้ง
สายลมแห้งเวิ้งไหวอยู่ในภาพ
บ้างสีแดงแฝงยิ้มอิ่มเอิบอาบ
เหลืองกำซาบทาบแสดก็แผดมา

ฤดูกาลผันเปลี่ยนแวะเวียนเกิด
ด้านหนึ่งเปิดความงามให้ตามหา
ด้านหนึ่งปิดชวิตที่ติดมา
ผ่านสายตามาบอกสีดอกจาน

ดอกจานบานแล้วแว่ว-แว่วไหว
แต่หัวใจใยหม่นไร้คนขาน
ดอกของใครในรักที่จักบาน
ข้ามผ่านกาลเวลามาท้าทาย

ร่วงลงดินเกลื่อนกลาดมิอาจคาด
เกิดเป็นธาตุของต้นไม่หล่นหาย
เพื่อนหล่อเลี้ยงรากเก่าก่อนเฉาตาย
ดอกกระจายรายรอบที่ขอบดิน

มีหลายคนที่บอกเป็นดอกแล้ง
เหมือนคนแกล้งเย้าหยอกแล้วหลอกสิ้น
คือดอกเศร้าสีเหงาที่เรายิน
คือดอกดินแห้งผากที่จากมา


ในความแห้งแล้งฝนเกินทนไหว
ดอกจานใจพรั่งพรูอยู่เบื้องหน้า
ไม่เคยคิดน้อยใจในเวลา
เกิดขึ้นด้วยศรัทธาแล้วลาดิน.
...............................


...ขอบคุณภาพจาก http://gotoknow.org/blog/0609045-2009-1/344662...

[ปรางทิพย์]

ดอกส้มแดงแต่งแต้มแซมสีสัน
เป็นช่อชั้นวันผลัดสลัดเขียว
ทิ้งลำต้นทนยืนฝืนดายเดียว
ฤดูเกี่ยวเรียวรวงหลุดร่วงดิน

ในวันนี้ปีกลายดังคล้ายม่าน
เห็นดอกจานบานไกลใจถวิล
ผืนนาแห้งแล้งหม่นรอฝนริน
ทั่วทุกถิ่นดิ้นรนหมุนวนไป

[สุภาพบุรุษทรชน]

เกิดมีขึ้นแล้วดับเริ่มปรับเปลี่ยน
ดอกจานเวียนวนอยู่ชูช่อไสว
ในความแล้งแห้งขอดไม่มอดไป
แอบซ่อนในใจตนบนหนทาง

[ปรางทิพย์]

ดั่งตะวันพลันพลบแล้วสบพรุ่ง
พอเยือนรุ่งทุ่งท่าอุษาสาง
แสงสีทองส่องแทรกแรกเจือจาง
ได้เห็นทางรางเลือนมิเหมือนเคย

ดอกจานปลิดริดกลีบดังรีบเร่ง
ลอยลิ่วเคว้งเพรงกาลวันวานเฉย
แม้แอบซ่อนถอนทรวงยามล่วงเลย
โอ้ใจเอ๋ยเย้ยหยันบีบคั้นใจ

[ไพร พนาวัลย์]

โอ้ ดอกจานบานแล้วแก้วตาพี่
โถ คนดีจากบ้านนามาอยู่ไหน?
รู้ไหมหนอคิดถึงแทบขาดใจ
ขอทรามวัยส่งข่าวบ่าวบ้านนา

จะรอรับจอมขวัญวันคืนทุ่ง
คืนยันรุ่งนั่งมองต้องผวา
คอยใต้ร่มดอกจานแสนนานมา
คิดเห็นหน้าน้องนางกลางจันทร์เพ็ญ

มองดอกจานครั้งใดใจครุ่นคิด
ถึงมิ่งมิตรห่างไกลพาใจเต้น
รู้ไหมว่าบ้านเราเศร้าลำเค็ญ
ขอเนื้อเย็นกลับมาหาคนคอย

 

“ปรางค์  สามยอด”

[เมฆา...]

   

           ๐ดอกจาน...ที่บ้านผม...๐

         ๐ทิวรวงข้าว ยาวเรียว เขียวเหลืองอ่อน
    คือดอกเหงื่อ เจือซ่อน ตอนหน้าหนาว
    ในท้องทุ่ง ยุ้งฉาง กลางลำเนา
    คือแรงใจ ให้หมู่เฮา ก้าวสู้วัน
          ๐ชาวบ้านป่า นาไร่ ไกลปืนเที่ยง
    แม้ไร้เสียง ศิวิไลซ์ ในเมืองฝัน
    แต่มีลม หายใจ ใกล้เคียงกัน
    คือเสียงลม รำพัน อันอาทร
          ๐ดุจดอกจาน บานเบ่ง เปล่งสีแสด
    กลางเปลวแดด แผดจ้า ท้าเกษร
    มีน้ำหวาน ซ่อนใน ให้ภมร
    ได้บินว่อน ร่อนริม ชิมดอกบาน
          ๐เงาคมเคียว เกี่ยวข้าว ขาวสลับ
    พราวระยับ รับเรืองรอง สีทองด้าน
    ของรวงข้าว ยาวเบ่ง เปล่งเต็มลาน
    ที่ส่งผ่าน งานเหงื่อ เพื่อชาวดิน........

        ***เมฆา...***  คิดถึงบ้าน....