เกิดมาเป็นเช่นเราหนอเท่านี้
อะไรดีรู้ใจว่าใฝ่ฝัน
ไม่หวังมากซากกายมลายครัน
กลัวว่ามันจะขนไปไม่ได้เลย
จึงแต่หวังตั้งหน้าประสามนุษย์
ประดาจุดมุ่งหวังยังยากเผย
ความสำเร็จหมายมั่นนั้นเช่นเคย
กระไรเลยก็ไม่เห็นจะเป็นจริง
ทุกข์ระเหเร่ร่อนคราวอ่อนล้า
ใครจะมาปลอบใจยากไร้หญิง
แม้ประกาศบอกใครว่ารักจริง
ยังจะวิ่งหนีตายละอายใจ
เราว่าเรายิ่งยอดขุนพลรบ
รู้เจนจบทุกด้านมืหวั่นไหว
แต่ความจริงเพราะตัวเราไม่เร้าใจ
จึงยากมัดหญิงใดให้อยู่มือ
เหลืออหวานหวามความรักจะหักห้าม
จะเดินตามใครดีที่ยึดถือ
ก็อย่างรู้เรานี้มีตีนมือ
ยังแพ้ชื่อยอดชายกายพิการ
มีแฟนปานนางฟ้าตาหยาดเยิ้ม
มาเพิ่มเติมสีสันรักถักประสาน
ครั้งต้องตาสาวงามใดอยากไหว้วาน
ช่วยประทานความขัดข้องที่ต้องมี
แบบสาวรักสาวหลงใจจงรัก
รวมสำนักแห่งเดียวไม่เที่ยวหนี
เมื่อสมหวังตั้งหน้าความปรานี
(จะ)มาคาราวะอาจารีผู้มีคุณ
