| 03 เมษายน 2010, 10:33:AM |
เจ้าดอกรัก
Special Class LV1
นักกลอนผู้เร่ร่อน
คะแนนกลอนของผู้นี้ 24
 ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 88
|
 |
« เมื่อ: 03 เมษายน 2010, 10:33:AM » |
 ชุมชน
|
จรดปลายปากกาด้วยใจหม่น
ใจเจ็บจนมือสั่นฉันหวั่นไหว
เขียนกลอนพร่ำพรรณนาสุดอาลัย
น้ำตาไหลหลั่งรินในบทกลอน
.....................................
ตัวอักษรวอนบอกว่าฉันเจ็บ
กลเม็ดปวดใจมิอาจถอน
อยากจะเด็ดใจทิ้งไม่อาวรณ์
เขียนบทกลอนวอนว่าสุดช้ำใจ
......................................
น้ำตาไหลหลั่งรินรดกระดาษ
ใจประกาศว่าเจ็บจนไม่ไหว
ทุกทุกบาทปวดร้าวถึงกลางใจ
เธอจากไปร้าวลึกในบทกลอน
.......................................
เศร้าต่อจากเมื่อวานค่ะ เรื่องมันเศร้า
|
|
|
|
|
| 03 เมษายน 2010, 03:34:PM |
hort39
ผู้ดูแลทุกบอร์ด
คะแนนกลอนของผู้นี้ 388
ออฟไลน์
เพศ: 
กระทู้: 1,215
คำพูดที่ให้ร้าย ไม่อาจเปลียนแปลงความจริงทีผ่านมา
|
 |
« ตอบ #1 เมื่อ: 03 เมษายน 2010, 03:34:PM » |
ชุมชน
|
เคยเจ็บปวดรวดร้าวเมื่อคราวก่อน
เคยอาลัยอาวรณ์ถอนสะอื้น
จากรุ่งเช้าเศร้าระกำยันค่ำคืน
สุดจะฝืนยืนหยัดอัดอั้นใจ
มีแต่เพียงบทกลอนสะท้อนถ้อย
คนใจน้อยร้อยเรียงเสียงร่ำไห้
เมื่อความหลังครั้งเก่าร้าวฤทัย
ฝากเอาไว้ในบทกลอนอ้อนวอนเธอ
หยิบกีตาร์มาบรรเลงเพลงประกอบ
ร้องเพลงปลอบใจตนคนเพ้อเจ้อ
ยิ่งร้องก็ยิ่งช้ำพร่ำละเมอ
น้ำตาเอ่ออาบหน้าดัวยอาวรณ์ 
|
|
|
|
| 03 เมษายน 2010, 07:03:PM |
กวีพเนจร
Special Class LV4
นักกลอนรอบรู้กวี
คะแนนกลอนของผู้นี้ 119
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 1,481
ปิดบัง...ซ่อนเร้น...ตัวตน
|
|
« ตอบ #2 เมื่อ: 03 เมษายน 2010, 07:03:PM » |
ชุมชน
|
เคยเจ็บปวดรวดร้าวแสนสาหัส
สารพัดความช้ำน้องทำให้
เคยบาดเจ็บยังพอทนห่างหัวใจ
แต่บาดแผลที่พี่ได้ไร้เยียวยา
จึงบรรจงจดระบายความรู้สึก
ในห้วงลึกจากจิตใจในภาษา
เขียนบรรยายสาธยายปลายปากกา
ให้รู้ว่าเจ็บเจียนตายนะคนดี
กลอนบทนี้มีความช้ำระกำไห้
กลอนบทไหนจะตอกย้ำทำกับพี่
เขียนให้รู้ดูแล้วอ่านเจ้ากากี
กลอนอกหักฉบับนี้นี่จากใจ
|
|
|
|
| 03 เมษายน 2010, 07:27:PM |
วลีลักษณา
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 158
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 390
สร้อยศิลป์จินตกานท์ โดยวลีลักษณา
|
|
« ตอบ #3 เมื่อ: 03 เมษายน 2010, 07:27:PM » |
ชุมชน
|
เขียนจดหมาย ร่ายคำ เรียงสำนวน
ทุกถ้อยล้วน ออดอ้อน ด้วยอ่อนไหว
อาบความหวาน ฝากแฝง แรงอาลัย
เขียนจากใจ ย่อยยับ กับน้ำตา
พับใส่ซอง ปิดผนึก อย่างตรึกตรอง
ปล่อยหน้าซอง ว่างไว้ ไม่จ่าหน้า
ฝากใส่ตู้ ไปรษณีย์ ไม่ตีตรา
เพื่อให้ใจ รู้ว่า ลาชั่วกาล |
|
|
|
| 03 เมษายน 2010, 07:47:PM |
|
ปาระ
|
|
« ตอบ #4 เมื่อ: 03 เมษายน 2010, 07:47:PM » |
ชุมชน
|
โอ้อกเอ๋ย เคยฟก ระทกเศร้า
เหลือแต่เงา เหงาหยอย ระห้อยหา
น้ำเอ่อนอง สองแก้ม แต้มน้ำตา
ใจระอา เอ่ยพจน์ เป็นบทกลอน
สะท้อยถ้อย ร้อยคำ อำลารัก
ที่เคยหัก ปักอก โอ้ยากถอน
จึงจารจด บทถ้อย ร้อยบทกลอน
จารอักษร วอนสั่ง ฝังหัวใจ
|
|
|
|
| 03 เมษายน 2010, 11:21:PM |
hort39
ผู้ดูแลทุกบอร์ด
คะแนนกลอนของผู้นี้ 388
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 1,215
คำพูดที่ให้ร้าย ไม่อาจเปลียนแปลงความจริงทีผ่านมา
|
|
« ตอบ #5 เมื่อ: 03 เมษายน 2010, 11:21:PM » |
ชุมชน
|
....
๐ วันที่สี่..นี่แล้ว..ไม่แคล้วรับ
คงอ่านกลับ..หลายครั้ง..เพราะยังใหม่
หลังทวนทบ..จบถ้อย..เรียงร้อยไป
คงตอบให้..คนนี้..ที่รอคอย
(victoriasecret)
วันที่ห้าหน้าเศร้าเฝ้ารอหาย
หรือจดหมายเป็นหมันรันทดถ้อย
จนฝนตกจากฟ้าน้ำตาปรอย
คนบุญน้อยด้อยค่าฟ้าไม่มอง
(ต่อให้ 1 วัน ครับ hort39) 
|
|
|
|
| 03 เมษายน 2010, 11:48:PM |
|
สุภาพบุรุษทรชน
|
|
« ตอบ #6 เมื่อ: 03 เมษายน 2010, 11:48:PM » |
ชุมชน
|
วันที่หก..จดหมายมาหายด่วน
เลยทบทวนหวนกลับจับมาสอง
ดูอันแรกแปลกนักไม่ยักมอง
อันที่สองลองดูที่อยู่เธอ
วันที่เจ็ด..เสร็จสรรพกลับไปใหม่
ที่อยู่ไซร้เขียนไปให้เสนอ
ลงเลขที่หน้าซองมองไม่เจอ
จ่าหน้าเบลอเผลอนับตีกลับมา.
................................  ....ร่วมแจมด้วยคน หุหุ จดหมายEMS เก็บไว้เจ็ดวันจึงตีกลับ...ครับ! ....จะตีกลับแล้ววันต่อไปทำยังไงหนอ..  |
"รักษาตัวไม่เท่าไหร่..รักษาใจไม่ได้เลย"
|
|
|
|
|
| 04 เมษายน 2010, 02:26:AM |
|
dgen
บุคคลทั่วไป
|
|
« ตอบ #8 เมื่อ: 04 เมษายน 2010, 02:26:AM » |
ชุมชน
|
วันที่สิบ จิบเหล้า เมาดีกว่า
ทั้งหงษ์ทอง สองแปดห้า สาโทไห
คนที่รอ บ่มา น่าน้อยใจ
โซดา..ไม่เอาดอก กรอกเพียวเพียว
วันที่สิบเอ็ด เจ็ดโมง ไก่โก่งคอ
คนที่รอ ร่ำสุรา จนหน้าเขียว
ใจของแม่งามขำ ดำแท้เชียว
ใจพี่เหี่ยว โหยไห้...ยังไม่มา
อ้าวรอจดหมายเหรอนี่  ...คอแข็งข้ามคืน....
ขอแจมด้วยคนค่ะ
|
|
|
|
|
| 04 เมษายน 2010, 07:34:AM |
|
dgen
บุคคลทั่วไป
|
|
« ตอบ #9 เมื่อ: 04 เมษายน 2010, 07:34:AM » |
ชุมชน
|
วันที่สิบหก อกหม่น จนแทบบ้า
อืม....ไปหา ดวงใจ ดีไหมเอ่ย
ขึ้นรถเมล์ ได้นั่ง ข้างกะเทย
ยางเจ้าเอ๋ย ดันรั่ว หัวใจตรม
วันที่สิบเจ็ด เต็ดเตร่ เวลาเช้า
โบกแท๊กซี่ คันเก่า สีเทา-ส้ม
แต่สุดท้าย ใจแฟบ แทบเป็นลม
มันพาผม งุนงง ขับหลงทาง
สงัสยต้องไปรถไฟฟ้ามาหานะเธอซะเเล้ว...(ขอแจมอีกรอบค่ะ)
|
|
|
|
|
|
|
| 04 เมษายน 2010, 08:08:PM |
|
puown
|
|
« ตอบ #11 เมื่อ: 04 เมษายน 2010, 08:08:PM » |
ชุมชน
|
รักจากใจชายชั่วกลั้วยาพิษ
ใครหลงผิดติดบ่วงเล่ห์สเน่ห์หา
เป็นทุกรายได้จ่อบ่อน้ำตา
ไม่นานช้าลงอาบด้วยบาปเวร
ระยะแรกหอมหวานปานน้ำผึ้ง
สุดซาบซึ้งถึงแก่นใจยามได้เห็น
พอแหนงหน่ายบ่ายเบี่ยงเหวี่ยงกระเด็น
เปรียบเราเป็น"รองเท้าเก่า"เขาถอดวาง
รักจากใจชายชั่วน่ากลัวนัก
ยามตีจากเขาก็เอ่ยเย้ยถากถาง
ดั่งถูกเชือดเฉือนกรีดด้วยมีดบาง
ฝากรอยจางปวดแปลบแสบจนตาย
|
|
|
|
|
| 04 เมษายน 2010, 08:54:PM |
|
Kotchanan
บุคคลทั่วไป
|
|
« ตอบ #12 เมื่อ: 04 เมษายน 2010, 08:54:PM » |
ชุมชน
|
๐วันที่หนึ่ง..พึ่งส่ง..ยังคงหวัง
ผู้รับยัง..นั่งนับ..วันรับสาสน์
ด้วยหัวใจ..ใสสด..กับพจน์จาร
รักยังคง..เบ่งบาน..กลางลานใจ
๐วันที่สอง..ลองทาย..หมายรู้ว่า
โอ้สารา..ครานี้..อยู่ที่ไหน
ฝากความห่วง..ดวงมาน..ผ่านสาสน์ไป
ถึงคนไกล..ให้รู้..ยังอยู่รอ
๐ วันที่สาม..ถามใจ..ถึงไหนแล้ว
ไร้วี่แวว..คนไกล..แทบใจฝ่อ
เหลียวหน้าหลัง..นั่งช้ำ..น้ำตาคลอ
ให้ทดท้อ..รอข่าว..รวดร้าวใจ
๐ วันที่สี่..นี่แล้ว..ไม่แคล้วรับ
คงอ่านกลับ..หลายครั้ง..เพราะยังใหม่
หลังทวนทบ..จบถ้อย..เรียงร้อยไป
คงตอบให้..คนนี้..ที่รอคอย..(victoriasecret)
วันที่ห้า..หน้าเศร้าเฝ้ารอหาย
หรือจดหมายเป็นหมันรันทดถ้อย
จนฝนตกจากฟ้าน้ำตาปรอย
คนบุญน้อยด้อยค่าฟ้าไม่มอง..(hort39)
วันที่หก..จดหมายมาหายด่วน
เลยทบทวนหวนกลับจับมาสอง
ดูอันแรกแปลกนักไม่ยักมอง
อันที่สองลองดูที่อยู่เธอ
วันที่เจ็ด..เสร็จสรรพกลับไปใหม่
ที่อยู่ไซร้เขียนไปให้เสนอ
ลงเลขที่หน้าซองมองไม่เจอ
จ่าหน้าเบลอเผลอนับตีกลับมา..(สุภาพบุรุษทุรชน)
วันที่แปด.. แดดจ้า ตั้งแต่เช้า
ใจยังเศร้า ซมซาน นานหนักหนา
รอจดหมาย ตอบกลับ รับขวัญตา
ต้องเซ่อซ่า จนเย็น ไม่เห็นมี
วันที่เก้า.. เฝ้าหวน นั่งครวญคร่ำ
อกระกำ ช้ำจน หม่นเต็มที่
ปวดหัวใจ จริงหนอ ท้อเหลือดี
จะให้รอ เป็นปี หรืออย่างไร? (ลุงปรางค์ สามยอด)
วันที่สิบ..จิบเหล้า เมาดีกว่า
ทั้งหงษ์ทอง สองแปดห้า สาโทไห
คนที่รอ บ่มา น่าน้อยใจ
โซดา..ไม่เอาดอก กรอกเพียวเพียว
วันที่สิบเอ็ด..เจ็ดโมง ไก่โก่งคอ
คนที่รอ ร่ำสุรา จนหน้าเขียว
ใจของแม่งามขำ ดำแท้เชียว
ใจพี่เหี่ยว โหยไห้...ยังไม่มา..(เต้ยโศก)
๐ วันที่สิบสอง..หมองหม่น..ระคนหวัง
ถึงหรือยัง..นั่งปลง..พะวงหา
ก่อนจะนอน..ตอนดึก..นั่งตรึกตรา
จดหมายจ๋า..ตอนนี้..อยู่ที่ใด
๐ วันที่สิบสาม..ยามสาย..ยันบ่ายคล้อย
เฝ้ารอคอย..ไปรษณีย์..จะมีไหม
เห็นบุรุษ..ชุดน้ำตาล..เดินผ่านไป
เอ๊ะทำไม..ไม่หยุด..แทบสุดทน
๐วันที่สิบสี่..มีท่า..น่าจะได้
บุรุษไปร-..ษณีย์..มาสี่หน
หลายฉบับ..รับมา..อุรารน
มีแต่คน..ทวงหนี้..แสนชีช้ำ
๐ วันที่สิบห้า..ฟ้าสวรรค์..ไม่กลั่นแกล้ง
มีบัตรแดง..แจ้งมา..พาชื่นฉ่ำ
ให้ไปรับ..จดหมาย..อยากร่ายรำ
โอ๊ย.เวรกรรม..คำสั่งศาล..แทบคลานเลย
วันที่สิบหก อกหม่น จนแทบบ้า
อืม....ไปหา ดวงใจ ดีไหมเอ่ย
ขึ้นรถเมล์ ได้นั่ง ข้างกะเทย
ยางเจ้าเอ๋ย ดันรั่ว หัวใจตรม
วันที่สิบเจ็ด เต็ดเตร่ เวลาเช้า
โบกแท๊กซี่ คันเก่า สีเทา-ส้ม
แต่สุดท้าย ใจแฟบ แทบเป็นลม
มันพาผม งุนงง ขับหลงทาง(เต้ยโศก)
๐ วันที่สิบแปด..แดดร้อน..ตอนช่วงบ่าย
รอจดหมาย..คนดี..ที่ไกลห่าง
ครึ่งเดือนผ่าน..พร่ำครวญ..ถึงนวลปราง
ให้อ้างว้าง..หัวใจ..หาใดปาน
๐ วันที่สิบเก้า..เฝ้าแล..ชะแง้จ้อง
ไม่มีซอง..ของเจ้า..ไร้เงาสาร
ยังปลอบใจ..ให้ทน..อย่าลนลาน
อีกไม่นาน..คงรับ..นั่งนับวัน..(พี่แจ็คกี้)๐ จวบวันที่ยี่สิบเริ่มริบหรี่
จดหมายพี่นี้หายหรือไงนั่น
หรือใครล้วงร่วงหายเอาไปพลัน
เดินด้นดั้นบ้านใกล้ให้ระแวง
๐ เข้าวันที่ยี่สิบเอ็ดเสร็จซักผ้า
ไปรษณีย์เล่ามาถามหาแหล่ง
เลขบ้านนี้มีไหมเชิญใคร่แจง
หลวงส่งแจ้งเกณฑ์ทหารหาบ้านคน..(ระนาดเอก)
 ๐ ยิ่งวันที่ยี่สิบสองนั้นหมองนัก
จิ้งจกทักก่อนไก่ทำใจหล่น
คำโบราณขานว่าเข้าตาจน
ต้องอดทนทุกข์ท้อรอต่อไป
๐ หมดวันที่ยี่สิบสามต้องตามอก
ซดบัวบกปลอบจิตเพราะพิษไข้
พินัยกรรมเขียนแจงจัดแบ่งไว้
จะรอดไหมไม่รู้..อยู่ก็ช้ำ..(กชนันท์ หุหุ แจมด้วยคน)
|
|
|
|
|
| 04 เมษายน 2010, 08:59:PM |
วลีลักษณา
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 158
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 390
สร้อยศิลป์จินตกานท์ โดยวลีลักษณา
|
|
« ตอบ #13 เมื่อ: 04 เมษายน 2010, 08:59:PM » |
ชุมชน
|
ยี่สิบสอง จ้องรอ อย่างท้อแท้
ไม่มีแม้ เงาหวัง ยังกลืนกล้ำ
ถึงยามเย็น แดดรอน ยิ่งร้อนซ้ำ
คนใจดำ ทำไม ไม่ตอบมา
ยี่สิบสาม ยังคอย จนคล้อยค่ำ
ไร้ถ้อยคำ ฝากสาร ผ่านมาหา
นานนักแล้ว แก้วขวัญ กัลยา
ฤๅลับลา ร้างรัก เคยพักพิง
ยี่สิบสี่ เริ่มเศร้า ยังเฝ้ารอ
นวลละออ ลืมคำ พี่ช้ำยิ่ง
หรือหัวใจ ทรามเชย เคยแอบอิง
ไม่ประวิง อาวรณ์ เหมือนก่อนแล้ว
ยี่สิบห้า ล้าแล้วน้องแก้วจ๋า
ยังมองหา จดหมาย ใจหายแผ่ว
หรือสายใย สายสวาท จะคลาดแคล้ว
จึงไร้แวว อาวรณ์ พี่อ่อนใจ
ยี่สิบหก อกใจ ลอยไกลลิบ
จะเอื้อมหยิบ ยังหลง ใครส่งให้
ยังไม่มี ถ้อยฝาก จากคนไกล
หนออกใจ ครวญคร่ำ ร่ำอาวรณ์ |
|
|
|
| 04 เมษายน 2010, 10:00:PM |
|
p^boy
บุคคลทั่วไป
|
|
« ตอบ #14 เมื่อ: 04 เมษายน 2010, 10:00:PM » |
ชุมชน
|
ยี่สิบเจ็ด ยังรอ ใจห่อเหี้ยว
ชะเง้อเหลี่ยว แลมอง จ้องสะล่อน
สี่ทุ่มแล้ว ก็ยัง ไม่เข้านอน
รอจดหมาย บังอร นอนไม่ลง
ยี่สิบแปด แดดออก บอกวันใหม่
ยังอาลัย จดหมาย ไม่หายสง-
สัยจริงๆ จังจัง ซักนั่งปลง
บังอรคง ลืมคำ เฮ้อ..! ทำใจ
|
|
|
|
|
| 04 เมษายน 2010, 11:41:PM |
วลีลักษณา
กิตติมศักดิ์
คะแนนกลอนของผู้นี้ 158
ออฟไลน์
เพศ:
กระทู้: 390
สร้อยศิลป์จินตกานท์ โดยวลีลักษณา
|
|
« ตอบ #15 เมื่อ: 04 เมษายน 2010, 11:41:PM » |
ชุมชน
|
ยี่สิบเก้า เศร้าแล้ว คงแคล้วคลาด
เหมือนกรดสาด กลางอก จนหมกไหม้
ตัดแล้วหรือ บ่วงสวาท จึงขาดใย
สิ้นคำใคร ฝากผ่าน ส่งสารมา
สามสิบแล้ว เลือนราง บนทางฝัน
คำรำพัน ถ้อยความ เพรียกถามหา
ไร้จดหมาย หน่ายแล้ว หนอแก้วตา
จึงร้างลา ห่างไกล ไม่หวนคืน |
|
|
|
|
|
| 05 เมษายน 2010, 10:40:AM |
|
puown
|
|
« ตอบ #17 เมื่อ: 05 เมษายน 2010, 10:40:AM » |
ชุมชน
|
อ่านจดหมาย ระบายเศร้า ชาวกลอนรัก
ไปอกหัก จากชายใด แม่คุณเอ๋ย
ลืมเสียเถิด อย่าไปเฝ้า รอเขาเลย
ก็แค่เคย รักเขา เท่านั้นเอง
หยดน้ำตา เจ้ารินไหล หลายร้อยหยด
ล้างแผลสด ล้างคาว เขาข่มเหง
รักสลาย คล้ายเพลงเศร้า เจ้าบรรเลง
พอจบเพลง ก็จบกัน ปล่อยมันไป
เจ้ารอแล้ว รอเล่า เฝ้าจดหมาย
เขาก็หาย ไม่หวน ทวนมาให้
จบสามสิบ วันลา เลิกอาลัย
จดหมายรัก ฉบับสุดท้าย ตัดใจลา(ผู้หญิงจงเจริญ)[/[/font]size]
|
|
|
|
|
|
|
|
