ชีวิตเด็กรามฯ
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน
25 เมษายน 2024, 12:26:PM *
ยินดีต้อนรับคุณ, บุคคลทั่วไป กรุณา เข้าสู่ระบบ หรือ ลงทะเบียน

เข้าสู่ระบบด้วยชื่อผู้ใช้ รหัสผ่าน และระยะเวลาในเซสชั่น

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)
 
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
ผู้เขียน หัวข้อ: ชีวิตเด็กรามฯ  (อ่าน 5985 ครั้ง)
0 สมาชิก และ 1 บุคคลทั่วไป กำลังดูหัวข้อนี้
12 มีนาคม 2010, 10:29:PM
chaipan1999
Special Class LV3
นักกลอนผู้มากผลงาน

***

คะแนนกลอนของผู้นี้ 93
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 365


กวีจรนอนตลาด-กวีปราชญ์นอนวัง


« เมื่อ: 12 มีนาคม 2010, 10:29:PM »
ชุมชนชุมชน

 
[color=blanchealmond]ยิ้มแฉ่งฟันหลอ emo_20เรียนรามมาสามปีมีความคิด ยิ้มแฉ่งฟันหลอ ยิ้มแฉ่งฟันหลอ
เป็นนิสิตลูกพ่อขุนบุญล้นเหลือ
เรื่องเข้าง่ายแต่จบยากก็เริ่มเชื่อ
แต่ไม่เหลือบ่ากว่าแรงจงแข็งใจ

พอย่างก้าวปีหนึ่งก็ซึ้งจิต
เอนท์ไม่ติดเรียนเผื่อเพื่อแก้ไข
เรียนแล้วเล่นเล่นแล้วเรียนเพียรเพียรไป
ไว้เอนท์ใหม่ปีหน้ายังหวังอีกที

แรกแรกอยู่รามฯสองยังน้องใหม่
ยังสดใสบินผกผินแปลกถิ่นที่
ทั้งผองเพื่อนหลายหลากดูมากมี
ทั้งต่างถิ่นต่างที่มีมากมาย

ขึ้นปีสองย้ายรังมารามฯหนึ่ง
คงต้องพึ่งบุญพ่อขุนอีกมากหลาย
เอนท์ไม่ผ่านเริ่มหนาวสั่นสะท้านกาย
เพิ่งเก็บได้ไม่กี่หน่วยซวยสิเรา

พ่อก็ถามแม่ก็ทักเรียนหนักไหม
โกหกไปบอกไม่ได้ว่าติดสาว
จีบไม่ติดโดนพิษแห้วอีกแล้วเรา
ต้องซึมเซาหลายเดือนกลบเกลื่อนใจ

มาปีสามหน่วยกิตต่ำช้ำใจอีก
คงต้องปลีกต้องปลงไม่หลงไหล
ลดเที่ยวเตร่ร่อนเร่ต้องห่างไกล
พ่อแม่ยื่นคำขาดไว้ให้หกปี

เร่งหูตั้งตาเหลือกกระเสือกกระสน
รีบดิ้นรนขวนขวายไม่หลีกหนี
มาปีนี้ขึ้นปีสี่ต้องให้ดี
อย่าแปดปีซ้ำสองมันข้องใจ

เห็นเขาจบหน้าชื่นมื่นระรื่นสุข
แต่ตนทุกข์ตรอมตรมข่มไม่ไหว
จึงเขียนฝากเป็นบทกลอนย้อนสอนใจ
นี้คือหนึ่งชีวิตไซร้ในรั้วรามฯ
[/color]
ข้อความนี้ มี 8 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
12 มีนาคม 2010, 11:01:PM
ระนาดเอก
webmaster
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 780
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 1,732


~พลิ้วไหว..ดั่งสายน้ำ~


profile.php?id=100024533527747
เว็บไซต์
« ตอบ #1 เมื่อ: 12 มีนาคม 2010, 11:01:PM »
ชุมชนชุมชน




รื้อกลอนเก่าคราวเรียนเขียนเล่นเล่น
นั่งนึกเน้นความเก่าเล่าอีกหน
ตอนเรียนรามฯอดีตติดกมล
ลองขุดค้นเรื่องราวมาเล่าไป..

อายแบบน่ารัก

๐ ตื่นตีห้า!คว้าแปรงแยงทั่วปาก
ฟันที่สากค่อยขาวราวเปลือกไข่
สระผมทีสะท้านซ่านทรวงใน
อาบน้ำไซร้ขัดสีฉวีวรรณ

๐ ฮัมเพลงแผ่วร่ายยาวไล่หนาวทิ้ง
ใจมินิ่งสับสนจนขบขัน
พุธศุกร์เรียนเจ็ดโมงเคยโกงมัน
กลัวตกพลันคาบท้าย!..ต้องไปฟัง

๐ หนุ่มเมืองนนท์!เรียนรามฯนามน้ำเต้า
หยิบย่ามเก่าข้างฝาท่าขึงขัง
บ๊ะ!นุ่งยีนส์เชิ้ตเก่าเข้ากันจัง
รองเท้าดังยี่ห้อ..รอฟอชอ

๐ ประแป้งนิดหวีผมเกลื่อนพรมบ้าน
ข้ามสะพานน้ำเน่าเราเพลินหนอ
ซดกาแฟปากซอยค่อยคล่องคอ
ปากคุยจ้อคุ้ยข่าวเย้าเจ็กฮง

๐ กิจวัตรอย่างนี้ที่รอรถ
ผ่านปรากฎเต็มปลื้มมิลืมหลง
พอรถจอดเทียบป้ายยายแก่หลง
เรารี่ตรงโหนนี้!สามปีแล้ว

๐ ลุยรถติดหน้าบึ้งถึงเกษตร
ป้ายสุดเขตยิ่งมึนขึ้นสองแถว
คนเบียดกันร้อนเร่ากระเป๋าแซว
คืบคลานแน่วเทียบสู่ประตูรามฯ

๐ รถจอดลงบันไดให้เร่งก้าว
ขาจ้ำอ้าวคร่ำเคร่งน่าเกรงขาม
เจ็ดโมงกว่า!แสงทองส่องแสงงาม
แดดส่งตามพาเราเข้าห้องเรียน

๐ รีบเข้าห้องทันใดได้ที่นั่ง
กางตำราขึงขังนั่งอ่านเขียน
ใต้พัดลม!สบายใคร่พากเพียร
ลมพัดเวียนพุทโธ่ถัง!..นั่ง..หลับ..ยาววววววว..

ระนาดเอก

ยิ้มแก้มแดง

ข้อความนี้ มี 8 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า

12 มีนาคม 2010, 11:14:PM
webmaster
  ผู้ดูแลระบบ
*

คะแนนกลอนของผู้นี้ 174
ออฟไลน์ ออฟไลน์

เพศ: ชาย
กระทู้: 1,435



myspace poemwebboard barbor
« ตอบ #2 เมื่อ: 12 มีนาคม 2010, 11:14:PM »
ชุมชนชุมชน

หัวข้อนี้น่าจะรวมเด็กรามนะเนี่ย อิๆ เข้ามารายงานตัวด้วยคน ไฮปาร์ค...ย๊าก
ข้อความนี้ มี 6 สมาชิก มาชื่นชม
บันทึกการเข้า
หน้า: [1]
  ชุมชน  |  ส่งหัวข้อนี้  |  พิมพ์  
 

Email:
Powered by SMF 1.1.2 | SMF © 2006-2007, Simple Machines LLC | Thai language by ThaiSMF
s s s s s