ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สายลมสีขาว]

ไม่ใช่ญาติ ไม่ใช่เพื่อน หรือคนรัก
ไม่เคยทัก ปราศัย กับห่วงหา
ไม่เคยเห็น พบหน้า ก่อนกันมา
แต่ทว่า เหตุใด บันดานกัน

ส่งดวงใจ ไปหา อยู่เสมอ
ทั้งที่เธอ ไม่ใช่คน ในห้วงฝัน
แต่ทำไม ใจฉัน นั้นรำพัน
ทั้งคืนวัน ห่วงใย ไม่เปลี่ยนแปลง

รู้แต่เพียง อยากช่วยเธอ จากความทุกข์
ขับไล่รุก ภัยร้าย กายแสลง
อยากปัดเป่า ความเศร้า เข้าสำแดง
แม้อ่อนแรง แต่เธอสุข ฉันพอใจ

จะช่วยเหลือ แม้เธอ ไม่ต้องการ
จะเป็นธาร ผ่านทรวง ดวงสดใส
จะคิดถึง พึงเสมอ เพ้อห่วงใย
อาจเป็นเพราะ เธอคือใจ ฉันไขว่ตาม

ขอได้ไหม ให้ดูแล ช่วงชีวิต
จะมอบสิทธิ์ ควรมี ที่เธอถาม
แม้เธอนั้น จะต้องเกลียด ฉันก็ตาม
แต่ในนาม หนึ่งชีวิต ฉันพร้อมยอม

[ไพร พนาวัลย์]

เธอเป็นคนดีคนหนึ่งที่ได้พบ   
ได้ประสบยอมรับว่าไช่แน่
ทั้งนิสัยใจคอไม่ปรวนแปร     
คงไช่แน่คนที่เราหามานาน

แต่ทำไมยิ่งคบไปใยไม่แน่     
หรือเพียงแต่ความหลงความสงสาร
ยิ่งคบไปก็ยิ่งท้อยิ่งทรมาน     
หรือนงคราญก็เป็นเช่นตัวเรา

ต่างก็รู้ว่ารักว่ายอมรับ         
แต่มันกลับไม่กลมเกลียวเดี๋ยวก็เฉา
พอพูดกันไม่เข้าใจก็ไม่เอา   
หรือว่าเหงาก็คุยเล่นไปวันวัน

พยายามจะเข้าใจเอาใจสู้       
จึงต้องอยู่อย่างหวั่นไหวใจอัดอั้น
ไม่ปรับตัวไม่ปรับใจให้เข้ากัน
หรือสักวันเราต้องเดินจากกันไป...??

“ปรางค์ สามยอด”

[my smile]

ความห่วงใย ที่เธอ ไม่เคยมองหา

ในแววตา ไม่เคย จะแลเห็น

ความรัก จะสานต่อ คงยากเย็น

เธอไม่เห็น สักครั้ง ในสายตา

จะดูแล เธอห่างห่าง อยู่อย่างนี้

แม้ไม่มี ที่ต้องการ ให้เรียกหา

ขอให้ฉัน ได้ห่วงใย ได้พูดจา

ก็นับว่า สุขใจ และเพียงพอ