ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[พลกวี]

ตะวันลาลับขอบฟ้า..อัสดง                                                   
                                                                                                                             
พระจันทร์อาบทอแสงยล..หิ่งห้อย

ทำให้หวนคิดถึงใครคนนึง..เฝ้าคอย

เสมือนหนึ่งใจจักขาดหลุดลอย..สิ้นลง

ความหนาวเริ่มมาเยือน..จับจิต

ใจข้ายิ่งหวนคิดถึงใครคนนึง..ห่วงหา

แต่ก่อนเคยแนบไออุ่นอิง..กายา

หน้าหนาวผ่านมาเยือนทุกครา..ชื่นใจ

แต่วันนี้สองเราจำต้องพราก..ไกลห่าง

คงเหลือเพียงความอ้างว้าง..เงียบเหงา

ป่านนี้ไม่รู้เจ้าเป็นอย่างไร..ข่าวคราว

เอื้อนเอ่ยผ่านแสงจันทร์และลมหนาว

         .....ข้าห่วงใย.....

[เพรางาย]

เช้านี้ที่หนาวก็ก้าวหาย
รถย้ายล้อแล่นแผ่นถนน
นั่งรถหัวร่อต่อคำคน
มาจนถึงหน้าโรงเรียนเรา

เตะหินเตะฝุ่นหมุนซ้ายขวา
รอท่าเท่าไรไม่เห็นเจ้า
สัญญาณเรียกแถวแคล้วรูปเงา
ดอกหญ้าโยนเย้าไม่ยอมยิ้ม

เออหนอหวานใจไปไหนหนอ
แค่ขอเห็นหน้าก็พออิ่ม
หรือโกรธแย่งขนมไปชมชิม
น้ำปริ่มขอบตาพาใจรอน

[ระนาดเอก]

๐ เธอแย่งอมยิ้มสลิ่มหวาน
ยามทานปะทุอนุสรณ์
เรายื้อหนังยางงามงอน
แอบซ่อนจนร้องไห้ฮือ

๐ พอยามกลับบ้านทุกครั้ง
ตามหลังฉันได้ไม่ถือ
อย่างชินร่ำไปใจคือ
เธอซื่อมีจิตมิตรแท้

๐ แต่ใกล้ทีไรฉายแวว
เสียงแจ๋วดังแหวกกระแส
ประสาเพื่อนกันนั้นแล
ต่างแค่ตรงเพศหญิงชาย

๐ พอโตเริ่มไกลห่างเหิน
แล้วเดินหลบตาบ่อยหลาย
ชุดสวยแต่เดินเอียงอาย
แก้มฉายทุกที..สีชมพู..