ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[สายใย]

...อยากเป็นพี่เลี้ยง...
เมื่อคุณแม่ ลูกสาม ถามความเห็น
ใครอยากเป็น อะไรบ้าง วันข้างหน้า
“ผมจะเป็น ทหาร ชาญศักดา
เพื่อรักษา ประเทศ ป้องเขตไทย”

เจ้าคนโต ใจถึง ทำขึงขัง
ตอบเสียงดัง มาดมั่น ไม่หวั่นไหว
“แล้วพี่รอง น้องจะ เป็น อะไร”
แม่ถามไถ่ คนกลาง นั่งเคลียคลอ

เจ้าคนกลาง เอียงหน้า ทำท่าคิด
“ถ้ามีสิทธิ์ ขอลุ้น เป็นคุณหมอ
หากคุณแม่ ป่วยไข้ ไมต้องท้อ
ผมจะขอ ดูแล คุณแม่เลย”

“แหมตอบได้ ดีจัง ลูกทั้งสอง
งั้นฟังน้อง สาวเจ้า เขาเฉลย
บอกแม่ซิ คนงาม น้องทรามเชย
อย่างใครเอ่ย คิดดู หนูอยากเป็น”

คนสุดท้อง สาวใส วัยสามขวบ
คุณแม่รวบ ตัวดม “ว้าผมเหม็น”
แม่สาวน้อย เอ่ยปาก เหมือนยากเย็น
“เป็นพี่เพ็ญ คนใช้ ชอบใจนาง”


คุณแม่ถาม ชอบใจ อะไรหรือ
คำตอบคือ “อยากให้พ่อ เขาขอบ้าง
ขอกอดนิด ขอหอมหน่อย ไม่ปล่อยวาง
ยามแม่ห่าง เห็นคุณพ่อ ขอเพ็ญนอน”....

ก็เค้ากลัวเหมือนกันนี่ ....  
(อิ อิ)
   
 

[บ้านริมโขง]

พอฟังน้องสุดท้องแม่ต้องอ้าง
งานบางอย่างช่วยกันแม่นั้นสอน
ทั้งงานบ้านงานเรือนเตือนหลับนอน
ได้ช่วยผ่อนช่วยคลายสบายนาง

เพ็ญนี้ดี ยิ่งนักรัก ทั้งลูก,พ่อ
เงินเดือนขอต้องเพิ่มเติมไม่ห่าง
ช่วยงานบ้านงานนอนไม่คลอนคราง
ช่วยทุกอย่างงานดีสามีชม

จะหาใครดั่งนี้มีที่ไหน
ช่างเอาใจเอางานสานสุขสม
งานรับใช้ตามใจนายนิยม
ถึงจะขมจะขื่นยังยืนคอย

หากไม่ทำไม่นานงานก็หาย
นายฝ่ายชายก็โกรธโทษเหงาหงอย
อาจโดนแกล้งแสร้งขับไล่ลับรอย
คนโชคน้อย...ต้องทน หม่นฤดี

งานนี้ขำไม่ออกบอก “สายใย”
หากแม้นใครไม่เป็นเช่น “เพ็ญ” ศรี
ไม่รู้ดอก..ชอกช้ำ นำชีวี
คนจนที่ “รับใช้” ไม่กล้าโวย

เพียงแต่ใจนายจ้างนั้นต่างหาก
ต้องละจากมากหื่นระรื่นโหย
ไม่หลงกามยามอยากฝากรักโปรย
ทุกข์เข้าโรย..คนใช้..ให้รับกรรม.
...........
ผมช่วยขำไม่ได้จริง ๆ ขอรับ

"บ้านริมโขง"

[สายใย]

พอฟังน้องสุดท้องแม่ต้องอ้าง
งานบางอย่างช่วยกันแม่นั้นสอน
ทั้งงานบ้านงานเรือนเตือนหลับนอน
ได้ช่วยผ่อนช่วยคลายสบายนาง

เพ็ญนี้ดี ยิ่งนักรัก ทั้งลูก,พ่อ
เงินเดือนขอต้องเพิ่มเติมไม่ห่าง
ช่วยงานบ้านงานนอนไม่คลอนคราง
ช่วยทุกอย่างงานดีสามีชม

จะหาใครดั่งนี้มีที่ไหน
ช่างเอาใจเอางานสานสุขสม
งานรับใช้ตามใจนายนิยม
ถึงจะขมจะขื่นยังยืนคอย

หากไม่ทำไม่นานงานก็หาย
นายฝ่ายชายก็โกรธโทษเหงาหงอย
อาจโดนแกล้งแสร้งขับไล่ลับรอย
คนโชคน้อย...ต้องทน หม่นฤดี

งานนี้ขำไม่ออกบอก “สายใย”
หากแม้นใครไม่เป็นเช่น “เพ็ญ” ศรี
ไม่รู้ดอก..ชอกช้ำ นำชีวี
คนจนที่ “รับใช้” ไม่กล้าโวย

เพียงแต่ใจนายจ้างนั้นต่างหาก
ต้องละจากมากหื่นระรื่นโหย
ไม่หลงกามยามอยากฝากรักโปรย
ทุกข์เข้าโรย..คนใช้..ให้รับกรรม.
...........
ผมช่วยขำไม่ได้จริง ๆ ขอรับ

"บ้านริมโขง"

ชีวิตจริง อาจไม่เป็น เหมือนเช่นนี้
อยากชวนชี้ เพียงแค่ ในแง่ขำ
ขอขอบคุณ “บ้านฯ”ด้วย ช่วยแนะนำ
เรื่องนี้จำ เขามา ค่อยว่ากลอน

ขอเคารพ ในสิทธิ์ ความคิดเห็น
ในประเด็น คุณธรรม ตามคำสอน
เรื่องต่อไป จะระวัง เร่งสังวร
“ขำแน่นอน” ครับท่าน ขอสัญญา.....อิ อิ

ขอขอบคุณคุณ”บ้านริมโขง” ที่แวะมาเยี่ยมเยียนครับ   

[สมนึก นพ]

ลูกคนกลางโชคดีที่เป็นหมอ
มีงานรอบ่อยนั้นหมั่นรักษา
แผลหัวโนบวมปูดหน้าบูดมา
ใช้ครีมทานวดเฟ้นเป็นเบาบาง

ที่มีแตกเขียวคล้ำช้ำเลือดหยด
เลอะทั่วหมดหูยานวันละข้าง
บาดแผลใหม่เก่ามีสีชืดจาง
ก็บ่อยบ้างโดนย้ำซ้ำรอยเดิม

ลูกคนโตเป็นทหารผ่านศึกใหญ่
รอบเขตไทยเป็นพลังกำลังเสริม
หมวกเหล็กใหม่เบิกไปให้พ่อเจิม
เพื่อได้เพิ่มความขลังทางป้องกัน

ไม้ตีพริกเบสบอลตอนต่อสู้
จากศัตรูรุกตีมีบ่อยนั่น
คนเป็นหมองานลดหมดไปพลัน
ข่าวยืนยันแม่เก็บตังค์หวังซื้อปืน.

นพ
15เม.ย.54

[บ้านริมโขง]

ชีวิตจริง อาจไม่เป็น เหมือนเช่นนี้
อยากชวนชี้ เพียงแค่ ในแง่ขำ
ขอขอบคุณ “บ้านฯ”ด้วย ช่วยแนะนำ
เรื่องนี้จำ เขามา ค่อยว่ากลอน

ขอเคารพ ในสิทธิ์ ความคิดเห็น
ในประเด็น คุณธรรม ตามคำสอน
เรื่องต่อไป จะระวัง เร่งสังวร
“ขำแน่นอน” ครับท่าน ขอสัญญา.....อิ อิ

ขอขอบคุณคุณ”บ้านริมโขง” ที่แวะมาเยี่ยมเยียนครับ  

ผมเข้าใจในเรื่องประเทืองจิต
เรื่องชีวิตขำยากฝากบอกหนา
เราอาจขำอื่นเศร้าเคล้าน้ำตา
เพราะเกิดมาไม่เหมือนเช่นเพื่อนเป็น

สาระในเรื่องนี้มีขำแน่
ถ้าเพียงแค่ในวงก๊งที่เห็น
หรือหมู่เฮาเล่าสุราคราลมเย็น
เล่าเรื่องเอ็นเรื่องหอยก็พลอยเฮ

ต้องขอโทษที่ขัดปัดจังหวะ
อย่างอนล่ะเล่าใหม่ใจอย่าเห
เบาสมองลองหามาซักเท
ถึงเมาเซคอยฟัง..นั่งตัวตรง

"บ้านริมโขง"

[ข้าพเจ้า]

เพราะสุรา...

มีเรื่องเล่า...เข้าวงก๊งสุรา
ดื่มไปมาชักเมาเขย่าขวัญ
เอื้อมมือคว้าคอขวดนวดเพื่อนพลัน?
เพล้ง!สนั่นขวดแตกเพื่อนหงายตึง

เราก็งงสงสัยอย่างไรหวา
สงสัยท้าคงทน..ผลคืออึ้ง!
หัวเพื่อนยับซับเลือด..เหือดรู้ซึ้ง
"เพราะสุรา..ข้าถึงไม่คงทน"...

เทวาซาตาน

ป.ล.เห็นกับตา...แต่ว่าเดาเหตุการณ์เอง ช่วยขำหน่อยนะ อิอิ 

[ไพร พนาวัลย์]

ค่ายาไม่เหมือนกัน?

สองตายายไม่สบายไปหาหมอ
เพื่อจะขอเยียวยาอย่าให้สาย
ตรวจเสร็จแล้วนั่งคอยค่อยผ่อนคลาย
เข้าไปจ่ายค่ายาประสาจน

พอมองเห็นค่ายาไม่น่าเชื่อ
ไยจึงเหลือไม่เท่ากันพลันฉงน
ทั้งหมอตรวจให้ยาไม่น่าปน
ทั้งสองคนเหมือนกันทุกอันเลย

แต่ทำไมของยายมันแพงกว่า
อนิจจาแคชเชียร์เพลียแล้วเหวย
เธอคิดผิดไปหน่อยจึ่งค่อยเงย
คำตอบเชยเหลือเกินเชิญติดตาม

เธอบอกค่ายานั้นเท่ากันหมด
แต่ที่ทดให้ยายจ่ายล้นหลาม
เพราะตอนโกนของตาสง่างาม
มันมีด้ามให้จับกระชับมือ 

แต่ของยายไม่มีที่ให้จับ 
มันคอยลับคอยล่อให้ต่อตื้อ
จึงต้องคิดแพงหน่อยมันค่อยคือ
ทั้งสองอือเออออ...ไม่ต่อความ   

ขำป่ะ? 

 

"ปรางค์  สามยอด"

 

คือ= เหมาะสม

[Lจ้าVojกaoนบทนี้*]

ไม่เข้าใจอ้ะลุง...?   

งงมากเลย.......

[ไพร พนาวัลย์]

ไม่เข้าใจอ้ะลุง...?   

งงมากเลย.......

ผมเองก็งงมากเหมือนกันเลยนะ
แค่ไปตรวจโรค ทำไมจะต้อง"โกน"สองตายายด้วย.!!

เฮ้อ..!! 

ลุงปรางค์

 

[พรายม่าน]

ทำเป็นงงก๊งจับขยับหนวด
ก็ไปตรวจนิ่วไตใครจะหือ
ตรวจภายในใส่ท่อต่อสะดือ
หมอต้องรื้อขูดร่อนก่อนรุงรัง ฯ

พรายม่าน
สันทราย
๑๙.๐๔.๕๔

[เมฆา...]

  ๐ เสี่ยเลี้ยง ๐

 


...เป็นเรื่องเล่า ในวง ชวนสงสัย
คราเสี่ยใหญ่ ใจเปลี่ยว นักเที่ยวท่อง
เข้าคาเฟ่ นั่งดริ๊งค์ แอบปิ๊งมอง
สาวนักร้อง นวลนาง อย่างชื่นชม

...คล้องมาลัย ใบม่วง เป็นพวงพู่
แก่น้องหนู นักร้อง จ้องสุขสม
เรียกมานั่ง พลางพรอด กอดเอวกลม
เริ่มหว่านลม แทะลาม ตามกระบวน

...อยากกินไร สั่งเลย ป๋าเอ่ยเลี้ยง
กับแกล้มเกลี้ยง สั่งมา อย่าได้ขวน
ฝ่ายสาวเจ้า แย้มยิ้ม อิ่มเนื้อนวล
ป๋าดูอ้วน แต่น่ารัก  หนูรัก..ใจ


...ขอบคุณค่ะ ป๋าขา สุราเหล้า
อีกแบงค์เทา หลายครา ที่ป๋าให้
ชีวิตหนู มีสุข ทุกครั้งไป
ยามที่ป๋า คล้องมาลัย ใคร่ชอบพอ

...เสี่ยเริ่มเมา จึงขุ้ย คุยไปย่าน
ถามว่าบ้าน น้องหนู อยู่ไหนหนอ
ทำอะไร ก่อนมา  กทม.
เธอร้องอ๋อ อยู่บ้านนอก บอกเลี้ยงควาย

...แล้วเป็นไง ตอนนี้ ดีขึ้นไหม
เสี่ยหนุ่มใหญ่ เริ่มป้อ ต่อขยาย
ชีวิตหนู ตอนนี้ เริ่มดีสบาย
เพราะให้ควาย เลี้ยงแทน แสนโชคดี...ค่ะป๋าค๊า!!!
 

“อยู่บ้านนอกหนูเลี้ยงควายค่ะ
แต่พอมาอยู่กรุงเทพ หนูให้ควายเลี้ยงค่ะ”
!!นักร้องสาวกล่าว!!





ปล.เรื่องจริงได้ยินกับหูขอรับ ณ.คาเฟ่แห่งหนี่งย่านพระรามสี่ ....อิอิ.

 

*กราบขออภัยถ้าคิดว่าผมเข้าข่ายใช้ถ้อยคำไม่สุภาพ*


***เมฆา...***

[ไพร พนาวัลย์]

เหอ เหอ เหอ มีพยานหลักฐานแล้ว
เจ้าน้องแก้วบอกภรรยาอย่าห่วงหวง
ลงกรุงเทพฯครานี้ไม่มีลวง
ไปกระทรวงเข้าประชุม อย่ากลุ้มใจ 

ที่แท้ก็ไปส่ายพระรามสี่
ก็คนที่นักร้องจองใช่ไหม?
แล้วเอาแบ๊งค์สีม่วงคล้องมาลัย
นั่งชิดใกล้เธอกรอก หูจึ่งรู้ดี 

 

"ลุงปรางค์"

ล้อเล่นเน้อ เมฆาเอ๋ย แกล้งเดาๆไปงั้นแหละ เผื่อจะแม่น