ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[มนฤทธิ์]

อยากจะลืมเธอจากใจไปสักหน
ขอให้คนบ้านกลอนสอนได้ไหม
ผมถูกรักหักสวาทแทบขาดใจ
ทำยังไงลืมเธอได้ให้บอกที

[ตะวันฉาย]

อยากจะลืมเธอจากใจไปสักหน
ขอให้คนบ้านกลอนสอนได้ไหม
ผมถูกรักหักสวาทแทบขาดใจ
ทำยังไงลืมเธอได้ให้บอกที

...เห็นเธอเฝ้าเว้าวอนออนด้วยกาพย์
มาขอทราบทาบลืมเขาเนาวิถี
ลืมเขาได้ใจจากหากนานปี
เวลามีเพื่อพิสูจน์เป็นทูตใจ

...ใช่สอนให้ลืมเหมือนกลืนยาก
เวลาจากตัดใจลาพาหวั่นไหว
หลายปีแล้วแนวจากไม่ขาดใย
เหตุไฉนใจจะจากมิอาจจะลืม.......

[บุษรา]

อันจะลืมจากหทัยใช่เรื่องง่าย
รักสลายสิ้นดับลาลับสูญ
จะสลัดสิ้นรักหักอาดูร
คงสิ้นสูญสิ้นชีวันพลันตามกัน
อันความรักที่ตรึงซึ้งในจิต
อาจเคลือบพิษร้ายหลากจากอาสัญ
อันจะลืมคงยากยิ่งสิ่งอนันต์
ดวงชีวันคงร้าวรานปานขาดใจ

 

[พิกุลแก้ว]

มันอาจจะเร็วไปสักนิด
หากหัวใจฉันมันคิดที่จะลืมเสียวันนี้
ไม่อยากแล้วที่จะจดจำทุกเรื่องราวระหว่างเราที่มี
อยากให้วันพรุ่งนี้ เป็นวันที่ฉัน...จะไม่เหลือเธออยู่ในความทรงจำ

อยากจะลืมทุกทุกอย่าง
บนเส้นทางความรักที่ฉันก้าวล่วงล้ำ
แต่มันยากจะลืม ทั้งสุขทุกข์จากการกระทำ
มันยิ่งกลับย้ำ ซ้ำซ้ำว่าแท้จริงแล้ว..ฉันยังมั่นรักแต่เธอ

อยากให้กาลเวลา
พิสูจน์ทุกทุกสิ่งว่า..ยังเหมือนเดิมเสมอ
อยากให้ช่วยรักษาอาการที่อยากจะลืมเธอ
แต่สิ่งที่พบเจอ..กลับยิ่งรู้สึกว่า...มันลืมเธอไม่ลง.

[น้องติ๋ว]

อยากลืมเธอ ลืมไม่ลง บรรจงตอบ
เพราะความชอบ บทความ ตามประสงค์
จึงเขียนมา ปลอบใจ ให้มั่นคง
และยืนยง คงคู่ อยู่ต่อไป

กำลังใจ เสริมส่ง ดำรงค์สร้าง
อย่าอ้างว้างแรมรอนจรไปไหน
จงยึดมั่น ขันแข็ง เป็นแรงใจ
รักบ้านไทย ลืมไม่ลง หลงกวี

[มนฤทธิ์]

ขอขอบคุณกำลังใจที่ให้มา
ถึงแม้ว่าลืมไม่ได้ยังใฝ่ถึง
รอเวลาให้มาพรากหากติดตรึง
ยังคงซึ้งเพื่อนบ้านกลอนสอนห่างเธอ

[พิมพิลาไลย]

อยากจะลืมเธอจากใจไปสักหน
ขอให้คนบ้านกลอนสอนได้ไหม
ผมถูกรักหักสวาทแทบขาดใจ
ทำยังไงลืมเธอได้ให้บอกที

ใครหนอช่างทำได้ให้เธอเจ็บ
ใครเขาเก็บหัวใจไปขยี้
ใครหนอช่างใจดำทำย่ำยี
ใครคนนี้มียารักษาใจ

 พิมพิลาไลย

[มนฤทธิ์]

ขอขอบคุณที่ให้ยารักษาใจ
รักษาได้หัวใจค่อยยังชั่ว
แต่ก็ยังนึกหวั่นฉันหวาดกลัว
ใจระรัวตึ๊กตั๊กทักขึ้นมา

หากฉันหลงรักเธอเผลออีกครั้ง
จะเป็นพลังหรือตรอมตรมขื่นขมหนา
อยากจะบอกกับเธอเผลออุรา
เก็บใจฉันมาให้ดูแลนะแม่พิม
 

[พิมพิลาไลย]

ขอขอบคุณที่ให้ยารักษาใจ
รักษาได้หัวใจค่อยยังชั่ว
แต่ก็ยังนึกหวั่นฉันหวาดกลัว
ใจระรัวตึ๊กตั๊กทักขึ้นมา

หากฉันหลงรักเธอเผลออีกครั้ง
จะเป็นพลังหรือตรอมตรมขื่นขมหนา
อยากจะบอกกับเธอเผลออุรา
เก็บใจฉันมาให้ดูแลนะแม่พิม
 

ก็อยากจะดูแลแม้ยอมรับ
กลัวเจอกับเจ้าของต้องหวงแหน
ใช่เจ้าของดวงใจไม่ทำแทน
ไม่ใช่แฟนทำแทนกันมันยากจริง

  ไม่ใช่แฟนทำแทนไม่ได้ 

พิมพิลาไลย

[/center]

[มนฤทธิ์]

ยังไม่มีเจ้าของเลยแม่พิมจ๋า...
กำลังหาไออุ่นหนุนเขนย
อยากได้แฟนกอดนอนก่อนทรามเชย
ไม่มีเลยหาไม่ได้คนใช่จริง

[สะเลเต]

อยากจะลืมรักแรกที่แจกแผล
อยากจะจบพ่ายแพ้รักแปรผัน
อยากจะลบรักหวานครั้งวานวัน
อยากจะหนีจาบัลย์...ที่ฉันเจอ

อยากจะลืมฝันร้ายที่ได้พบ
อยากจะจบความฝันอันเพ้อเจ่อ
อยากจะลบทุกอย่างระหว่างเธอ
อยากจะหนีกลัวเผลอเจอคำลวง

อยากจะลืมรักร้าวเฝ้าคอยลบ
อยากจะจบความรักใจทักท้วง
อยากจะลบคืนช้ำระกำทรวง
อยากจะหนีจากบ่วงห้วงระทม

อยากจะลืมทำไมใจกลับจำ
อยากจะจบความช้ำกระหน่ำถม
อยากจะลบรอยแผลแพ้ระบม
อยากจะหนี.....ช้ำตรมเกินข่มใจ
 

---สะเลเต---

[amika29]

ซ บ ห น้ า กั บ ที่ น อ น . . . ห นุ น ห ม อ น ใ บ เ ดิ ม
พยายามลบความปวดร้าวที่เพิ่ม...เติมจนอ่อนล้า
ใช้หมอนใบเก่าคอยซับคราบน้ำตา
หวังเพียงบรรเทาความเหว่ว้า..ที่ค้างคาในใจ

ภ า ว น า กั บ ท้ อ ง ฟ้ า . . . กั บ ห มู่ ด า ว
ขอพรให้ลืมเรื่องราวที่ทำให้อ่อนไหว
นานจนวันนี้...ทำไมไม่ลืมสักทีเล่าหัวใจ
เฝ้าจดจำคนใจร้าย ที่ทิ้งกันไปไม่กลับมา

คื น นี้ . . ข อ เ ถ อ ะ น ะ . . ใ ห้ ฉั น ไ ด้ ร้ อ ง ใ ห้
ขออ่อนแอและอ่อนไหว...เพราะใจมันล้า
เหนื่อยเกินไป กลั้นไม่ไหวแล้วน้ำตา
ปล่อยให้รินออกมา..จนกว่าความปวดปร่าจะหมดหัวใจ

บ อ ก ตั ว เ อ ง ซ้ ำ   ๆ พ รุ่ ง นี้ . . . จ ะ ต้ อ ง ไ ม่ มี น้ ำ ต า
จะไม่อ่อนแอ อ่อนล้า หรือว่าอ่อนไหว
จะต้องลืมทุกอย่างที่ทำให้เสียใจ
....ต้องลืมเธอให้ได้...ถึงเจ็บแค่ไหนก็ขอสั่งหัวใจ..ต้องลืมให้ได้สักที

เอ-มิ-กา

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

อยากลืมเธอ  ให้หมด  สิ้นทุกสิ่ง
ลืมผู้หญิง  หลายใจ  ทำเราหมอง
รูปเก่าเก่า  ของเธอ  ไม่อยากมอง
ใจร่ำร้อง  เจ็บช้ำ  กับแผลใจ

เป็นเพราะเธอ คนเดียว  ทำเราเจ็บ
กี่รอยเย็บ  ที่เธอ  เคยฝากไว้
เจ็บและจำ  จำและเจ็บ  อยู่ร่ำไป
โอ้ทำไม  ใจร้าย  กันเสียจริง

ขอเข็ดแล้ว  เข็ดส่ง  ตรงรักบาป
จะขอสาป  แช่งสู่  ทุกผู้หญิง
ใจโลเล  ลวดลาย  คล้ายกะลิง
เจอต้องยิง  กลิ้งดับ  ซับน้ำตา

(กลอนนี้แต่งหลอกๆ จริงแล้วชอบไม่เข็ดหรอก)

[--ณัชชา--]

จะลืมฉันนั้นได้อย่างไรหรือ
เห็นตามตื้อตัวฉันพันแข้งขา
บอกว่าคิดถึงฉันทุกวันมา
ไม่เห็นหน้าแทบชักบอกอยากตาย

กินไม่ได้นอนไม่หลับนั่งซับเหงื่อ
บ่นว่าเบื่อโลกนักเหมือนรักหาย
นั่งน้ำตาไหลนองร้องโวยวาย
ทำชักดิ้นชักหงายไม่อายคน

natcha

[ช่วงนี้ไม่ว่าง]

คนที่ว่า  สงสัย  เข้าใจผิด
ฉันมิใช่  วิปริต  จิตสับสน
พันแข้งขา  ว่านะ  สัปดน
อาจเป็นใคร  อีกคน  ในบ้านกลอน

เป็นเพราะเธอ  โปรยหว่าน  หวานไปทั่ว
จึงจำมั่ว  เข้าใจผิด  เพราะจิตหลอน
ฉันนะหรือ  คอยตาม  แม่งามงอน
เห็นแต่เธอ  คอยต้อน  อ้อนทุกวัน...จนฉันเอือม..

[--ณัชชา--]

สระเอือมไม่ต่อขอละไว้

บทต่อไปก็คงรู้เป็นงูเหลือม

มันหาคำยากนักชักจะเอือม..

คิดซะจนพุงกระเพื่อมเลื่อมลายวรรณ..

natcha

[นพตุลาทิตย์]

สระเอือมกระเพื่อมพุงซะถุงปลิ้น

แหมลมลิ้นช่างกล้าน่าขบขัน

อยากเห็นพุงถุงกาแฟแม่พิมพรรณ

หมูสามชั้นคงย้อยห้อยได้ใจ

 

[--ณัชชา--]

เอวฉันยี่สิบสี่มีพุงหรือ

อย่ามาดื้อเลยหนาทำตาใส

เรื่องไขมันของพี่ณัชตัดออกไป

เกี่ยวอะไรกับพิมพรรณฉันละงง

natcha