ต่อไป »

[บุคคลทั่วไป]

กด Link เพื่อร่วมกิจกรรม ผ่านFacebook (หรือกดปุ่มสมัครสมาชิกด้านบน)

[pinklady]

* * *  คราฝนครวญ  * * *

๏ ค่ำฟ้าครวญ  ฝนครืน  สะอื้นอก
ไหวสะทก  หนาวสะท้าน  ร้าวรานหมอง
อัสสุชล  หล่นล้า  น้ำตานอง
หทัยห้อง  โศกตรม  ระทมทวี

คราฝนครวญ  ฟ้าคราง  อ้างว้างจิต
รักไร้สิทธิ์  ครอบครอง  หม่นหมองศรี
เศร้าเทวศ  ทุกข์ถม  ห่มฤดี
ย้ำราตรี  พิรุณหล่น  ปนน้ำตา

ยามฝนซา  ฟ้าสาง  รักร้างไร้
เหลือเพียงใจ  โศกครวญ  เฝ้าหวนหา
รู้ทั้งรู้  เจ็บช้ำ  ย้ำย้อนมา
อนิจจา  ยังจะเก็บ  เหน็บหนาวใจ

... คืนฝนเท  เห่พิรุณ ...

 

[บ้านริมโขง]

... คืนฝนเท  เห่พิรุณ ...ครุ่นคิดห่วง
คิดถึงดวงสุดาพาหวั่นไหว
ป่านฉะนี้ฤดีนวลครวญถึงใคร
โฉมวิไลไยนางมาร้างกัน

มองฝนเทเห่ไห้ใจหม่นหมอง
น้ำตานองไหลล้นคนเหหัน
น้ำฝนสาดราดล้างอย่างเมามัน
เหมือนล้างวันคืนเศร้า...ให้เหงาคลาย.

"บ้านริมโขง"

[นพตุลาทิตย์]

หม่นหมอกเมฆเฉก-ฤดีพี่หมองหม่น
สายหยาดฝนกร่นใจไหลเป็นสาย
กายเปียกปอนกลับร้อนรุ่มสุมในกาย
ใจสลายเจ้ากลายอื่นฝืนข่มใจ

พิรุณโรยโปรยปรายพระพายพัด
โยกสะบัดเรือนร้างพลางลู่ไหว
ฝืนกายทนหม่นรอท้อเพียงใด
ขืนแรงไว้ไม่ช้าคราฝนจาง

รำพายพัดลัดลู่สู่ปลายฟ้า
ขอบ-นภาเผยอ-แยงพันแสงสาง
รพีทอดลอดลายปลายหมอกลาง
ดุจใจว่างร้างไร้ไกลฝนครวญ


ตุลาทิตย์   

[pinklady]

ตะวันฉาย  แสงกรุ่น  ละมุนหล้า
ปลอบทิวา  คลายวิโยค  โศกกำสรวล
พิรุณเลย  ระเหยเห่  รักเรรวน
วาโยหวน  พัดเย็น  ด้วยเห็นใจ

สุรีย์ไล้  โลมลูบ  จูบปลอบขวัญ
อุ่นสวรรค์  เบิกฟ้า  คราวันใหม่
เปิดยิ้มรับ  สดับเห็น  สิ่งเป็นไป
แต้มอำไพ  ด้วยแสง  แห่งรวี

* * * * * * *

ขอบคุณ  สำหรับไมตรี  จากทุกท่านค่ะ

 

[สล่าผิน]

พิรุณหล่นบนหล้าในครานี้
หนาวฤดีเหลือล้นใจหม่นหมอง
ขาดเธออยู่สู้ฝนบนครรลอง
ยากประครองหัวใจให้เหงาคลาย

เคยร่วมฝันสรรสร้างอย่างสุขสม
เคยภิรมย์กลับร้างรักจางหาย
เคยชิดเชยเคยคลอก็กลับกลาย
เคยสบายกลับทุกข์ซุกจิตจินต์

มองสายฝนหล่นพรำเหมือนซ้ำหนัก
ร้าวรานนักเธอไกลทำใจหิน
หักสวาทขาดเมตตาน้ำตาริน
เพราะสูญสิ้นความรักยากหักใจ

สล่าผิน

[pinklady]

๏ ฟ้าพิโรธ  โกรธเกรี้ยว  ผ่านเกลียวฝน
พิรุณหล่น  โครมคราม  ยามวสันต์
กระแทกทับ  ดับแสง  สุริยัน
โหมเมฆลั่น  ฝนหลั่ง  คลั่งหนุนเนือง

ร้าวระทม  ตรมใด  ให้ขุ่นแค้น
ระกำแน่น  อกฟ้า  มาหลากเรื่อง
เทกระหน่ำ  พายุฝน  ปนความเคือง
เพื่อปลดเปลื้อง  พิโรธรับ  จนยับเยิน

คลื่นพิรุณ  หมุนเกลียว  ด้วยเกรี้ยวกราด
สายฝนฟาด  เฆี่ยนหล้า  ป่าเขาเขิน
อัคนี  ฟ้าไฟ  ใช่หยอกเอิน
ราวเชื้อเชิญ  ประจุกรู  สู่แผ่นดิน

หลังฟ้าครืน  ฝนครวญ  ลมป่วนปั่น
เมฆากลั่น  หยาดละออง  ทำนองสิ้น
เพลงพิรุณ  ฉุนเฉียว  เลี้ยวหลั่งริน
สุดท้ายกลิ่น  ฝนกรุ่น  อย่างคุ้นเคย

รักพิโรธ  โหดร้าง  กลางสายฝน
เจ็บเสียจน  จับไข้  โอ้ใจเอ๋ย
พายุพัด  ซัดแนว  แล้วลาเลย
สุดเปรียบเปรย  ฤทธิ์รักลาญ  ไม่ผ่านลา ๛

[ไม่รู้ใจ]

เสียงไห้หวน ครวญคร่ำ คนช้ำชอก
มิหมายบอก ออกไป ให้สงสาร
เพียงเพ้อคำ รำบาย คลายร้าวราน
เพื่อจางจาร รอยรัก หักร้างลา

สองแก้มน้อย พร้อยด่าง เป็นทางอาบ
หวังลบภาพ ฉาบลวง ที่ห่วงหา
คำเคยกอบ มอบขวัญ มั่นอุรา
ไยโรยล้า รอนราญ เผาผลาญจินต์

ไม่รู้ใจ

[pinklady]

๏ ครืนฟ้าครวญ  ป่วนฝน  หม่นเมฆครึ้ม
รักเทาทึม  ทุกข์ท้อ  รอสะสาง
คราฝนพรำ  ย้ำหนัก  รักจากจาง
ด้วยเลือนราง  ความหวัง  จำยั้งใจ

รักมิมี  จุดหมาย  ทั้งซ้ายขวา
และมิอาจ  เดินหน้า  เหมือนฝันใฝ่
แผนวาดวาง  กางกั้น  สั้นเกินไป
รอยเยื่อใย  มิอาจเหนี่ยว  เกลียวสัมพันธ์

เสียงฝนครวญ  ชวนคิด  ความผิดถูก
รักเราปลูก  พลาดทิศ  จึงบิดผัน
ครวญฝนคร่ำ  ร่ำไห้  ใจจาบัลย์
ผวาหวั่น  เกินฝืน  สะอื้นครวญ

ฝนยังหยุด  สุดสาย  ปลายหน้าฝน
ทุกข์กลับท้น  สาดสาย  ป้ายกำสรวล
รักยังล่อ  ห่มเห่  ฤทธิ์เรรวน
จึงไห้หวน  โศกซ้ำ  ระกำกานต์ ๛

 สูรส่องแสง