Re: กาพย์ฉบัง ๑๖

ทะเลาะเบาะแว้ง

ย่ำรุ่งเอะอะเอ็ดตะโร ฝ่ายหนึ่งร้องโห่
คำโอ่อีกฝ่ายข่มมา
พวกมากต่างก็เก่งกล้า กำปั้นเงื้อง่า
เอ็งข้าลองไหมใครเจ๋ง (เพรางาย)

แงซายไม่รักนักเลง ที่ทำเป็นเก่ง
อวดเบ่งองอาจมาดโต

พูดไปให้มีโมโห พวกทำคุยโว
ยโสโอ้อวดปวดใจ

เห็นแล้วรีบพลันหมั่นไส้ หลีกลี้หนีไกล
อยู่ไปเดี๋ยวได้โดนดี (แงซาย)

กรอกหูคำ สามัคคี ย้ำทุกวันวี่
เหมือนมีอาถรรพณ์กั้นขวาง

อยากยื่นมือจับกลับวาง ยืนยันจุดต่าง
แยกห่างกางกั้นกำแพง

ถ้าจะต่อกลอน (ในที่นี่คือต่อกาพย์) เป็นเรื่องยาวจะไม่นิยมส่งรับด้วยสัมผัสเดิมๆ น่ะค่ะ
อย่างน้อยควรใช้สัมผัสไม่ซ้ำไปสักสิบบทก่อน
แล้วค่อยหันมาใช้สระเดิม

เวลาเล่นต่อกลอนกัน
ถ้าหันมาใช้สระเดิมห่างกันแค่บทสองบท
คุณงายก็จะชักไม่อยากแต่งต่อ
เรื่องอะไรฉันต้องมาคิดสระเดิมๆ อีกแล้ว
แต่ก็มีบางสระที่ต่อยากต่อเย็นทำให้ไม่อยากต่อ
ไม่ใช่ต่อได้หมดทุกสระหรอก