ฉันเชื่อว่า...ความรัก
หากมันได้มีโอกาสเกิดขึ้นมาแล้ว...ครั้งหนึ่ง
ไม่ว่าจะดีหรือร้ายแค่ไหน
เราต่างก็ไม่เคยต้องการให้มันเป็นเพียงแค่ วันผ่าน
แต่ถ้าวันหนึ่ง...วันที่ความรักต้องจบลงด้วยการเลิกรา
และทิ้งให้ ใครบางคน เจ็บจมอยู่กับทะเลน้ำตาของความฝันแตกสลาย
จำเป็นด้วยหรือ...ที่เราจะต้องกอดเก็บเรื่องราวความหลังครั้งเก่าเอาไว้
ให้เป็นเหมือนหินก้อนใหญ่ ที่ถ่วงตัวเองไว้จนจมลงไปในคืนวันของความเจ็บช้ำ
ก่อนที่จะสำลักน้ำตาตายไปพร้อมๆ กับคำพูดที่ว่า
ชีวิตนี้...คงรักใครไม่ได้อีกแล้ว
ใครหลายคนไม่สามารถเริ่มต้นใหม่ท่ามกลางซากปรักหักพังของความรักครั้งเก่า
ด้วยเพราะมัวแต่ยึดติดและโหยหาจนไม่อาจถอนใจ
ในขณะที่ใครบางคนก็ถูกความรักครั้งนั้นทำร้ายให้เจ็บปวดเสียจน
จากที่เคย ศรัทธา มากถึงขนาดแม้แต่ ชีวิต ก็ยอมแลกให้ได้
ก็กลับกลายเป็นเข็ดขยาดและหวาดกลัวเสียจนไม่เหลือ ความเชื่อ ในรักนั้นอีก
ไม่แปลกหรอก...
ใครๆ ต่างก็ต้องมีช่วงเวลาอันแสนบอบช้ำเอาไว้สำหรับ
การทำใจ กันทั้งนั้น
เพียงแต่ในขณะที่ เวลา เดินผ่าน
น้ำตาที่ค่อยๆ แห้งเหือด...และหัวใจที่ค่อยๆ เข้มแข็งขึ้นอย่างช้าๆ
การกลับมาของรอยยิ้มที่อาจจะไม่สดชื่นแจ่มใสได้เหมือนวันเก่า
มักจะมีอะไรบางอย่างสูญหายไปพร้อมๆ กับความสูญเสียเสมอ
โดยเฉพาะ ความหวัง และ ความเชื่อมั่น ในคำว่า รัก
ในขณะที่โลกพาความรักหมุนรอบตัวเรา
จะไม่มีอะไรช่วยเยียวยารักษาหัวใจให้ดีขึ้นได้เลย
หากเราโยนหัวใจตัวเองให้หายไปพร้อมกับความรักครั้งเก่า
อย่างไรก็แล้วแต่...เราไม่เคยหนี ความรัก ได้พ้น
ไม่ว่าลึกๆ ในใจจะเจ็บปวดมากแค่ไหนก็ตาม
เราต้องเริ่มต้นใหม่ มีความรักครั้งใหม่ และดำเนินชีวิตต่อไปอย่างคนที่ไม่จมปลัก
แม้จะแอบคิดถึงรักครั้งเก่าและเกิดคำถามกับใจว่า
เป็นเพราะ ความรัก ไม่ใช่หรือ...ที่เราไม่อยากสูญเสีย
เพราะ คุณค่า ของ ความผูกพัน ที่มันเคยมีอยู่ไม่ใช่หรือ...ที่ทำให้ยากจะตัดใจและเพราะ ความทรงจำ ที่มีอยู่เต็มในห้องหัวใจดวงนี้ไม่ใช่หรือ...ที่เราอยากจะรักษามันเอาไว้
สุดท้ายแล้ว...เราก็ต้องกลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง
ความจริงที่จะย้ำเตือนให้รารู้ว่า เมื่อ ความรัก หายไป แต่ หัวใจ ยังคงอยู่
ชีวิตที่เหลือทั้งชีวิตยังสามารถ มีรักครั้งใหม่ได้
เลือก
ตามหา
และ ปฏิบัติ ต่อความรักครั้งใหม่ได้อย่างถูกทิศทาง
ขอขอบคุณจาก
หากมันได้มีโอกาสเกิดขึ้นมาแล้ว...ครั้งหนึ่ง
ไม่ว่าจะดีหรือร้ายแค่ไหน
เราต่างก็ไม่เคยต้องการให้มันเป็นเพียงแค่ วันผ่าน
แต่ถ้าวันหนึ่ง...วันที่ความรักต้องจบลงด้วยการเลิกรา
และทิ้งให้ ใครบางคน เจ็บจมอยู่กับทะเลน้ำตาของความฝันแตกสลาย
จำเป็นด้วยหรือ...ที่เราจะต้องกอดเก็บเรื่องราวความหลังครั้งเก่าเอาไว้
ให้เป็นเหมือนหินก้อนใหญ่ ที่ถ่วงตัวเองไว้จนจมลงไปในคืนวันของความเจ็บช้ำ
ก่อนที่จะสำลักน้ำตาตายไปพร้อมๆ กับคำพูดที่ว่า
ชีวิตนี้...คงรักใครไม่ได้อีกแล้ว
ใครหลายคนไม่สามารถเริ่มต้นใหม่ท่ามกลางซากปรักหักพังของความรักครั้งเก่า
ด้วยเพราะมัวแต่ยึดติดและโหยหาจนไม่อาจถอนใจ
ในขณะที่ใครบางคนก็ถูกความรักครั้งนั้นทำร้ายให้เจ็บปวดเสียจน
จากที่เคย ศรัทธา มากถึงขนาดแม้แต่ ชีวิต ก็ยอมแลกให้ได้
ก็กลับกลายเป็นเข็ดขยาดและหวาดกลัวเสียจนไม่เหลือ ความเชื่อ ในรักนั้นอีก
ไม่แปลกหรอก...
ใครๆ ต่างก็ต้องมีช่วงเวลาอันแสนบอบช้ำเอาไว้สำหรับ
การทำใจ กันทั้งนั้น
เพียงแต่ในขณะที่ เวลา เดินผ่าน
น้ำตาที่ค่อยๆ แห้งเหือด...และหัวใจที่ค่อยๆ เข้มแข็งขึ้นอย่างช้าๆ
การกลับมาของรอยยิ้มที่อาจจะไม่สดชื่นแจ่มใสได้เหมือนวันเก่า
มักจะมีอะไรบางอย่างสูญหายไปพร้อมๆ กับความสูญเสียเสมอ
โดยเฉพาะ ความหวัง และ ความเชื่อมั่น ในคำว่า รัก
ในขณะที่โลกพาความรักหมุนรอบตัวเรา
จะไม่มีอะไรช่วยเยียวยารักษาหัวใจให้ดีขึ้นได้เลย
หากเราโยนหัวใจตัวเองให้หายไปพร้อมกับความรักครั้งเก่า
อย่างไรก็แล้วแต่...เราไม่เคยหนี ความรัก ได้พ้น
ไม่ว่าลึกๆ ในใจจะเจ็บปวดมากแค่ไหนก็ตาม
เราต้องเริ่มต้นใหม่ มีความรักครั้งใหม่ และดำเนินชีวิตต่อไปอย่างคนที่ไม่จมปลัก
แม้จะแอบคิดถึงรักครั้งเก่าและเกิดคำถามกับใจว่า
เป็นเพราะ ความรัก ไม่ใช่หรือ...ที่เราไม่อยากสูญเสีย
เพราะ คุณค่า ของ ความผูกพัน ที่มันเคยมีอยู่ไม่ใช่หรือ...ที่ทำให้ยากจะตัดใจและเพราะ ความทรงจำ ที่มีอยู่เต็มในห้องหัวใจดวงนี้ไม่ใช่หรือ...ที่เราอยากจะรักษามันเอาไว้
สุดท้ายแล้ว...เราก็ต้องกลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง
ความจริงที่จะย้ำเตือนให้รารู้ว่า เมื่อ ความรัก หายไป แต่ หัวใจ ยังคงอยู่
ชีวิตที่เหลือทั้งชีวิตยังสามารถ มีรักครั้งใหม่ได้
เลือก
ตามหา
และ ปฏิบัติ ต่อความรักครั้งใหม่ได้อย่างถูกทิศทาง
ขอขอบคุณจาก
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
