คุณเคยบ้างไหมที่รู้สึกเหมือนฉัน
รู้สึกว่าตัวเองอยู่ลำพังอ่อนไหว
รู้สึกว่าวันนี้ตัวเองไม่หลือใคร
ไม่มีแม้คนห่วงใยแค่สักคน

มองไปทางไหนเจอคนมากมาย
แต่สุดท้ายจิตใจก็กลับมาสับสน
เหนื่อยกับความเหงาที่ฉันจำเป็นต้องทน
เก็บมันไหวเพื่อใครสักคนที่เข้ามา

หลายคนผ่านหลายคนไปหลายคนทิ้ง
ไม่มีคนที่มาแอบอิงให้ห่วงหา
ไม่มีแม้แสงวับวาวในแววตา
มีต่แสงจากน้ำตาของฉันเอง