เคล็ดลับในการเขียน

 จะใช้โดยตัวมันเดี่ยว ๆ หรือร่วมกับข้ออื่น ๆ ก็ได้ นักเขียนต้องมุ่งไปที่เรื่องที่ สั้นกระชับ และเหตุการณ์ที่น่าสนใจ

          ๑. ไอเดียเล็ก ๆ มองหาไอเดียเล็ก ๆ ในสิ่งที่คุณคิดได้ใหญ่ ๆ เพื่อถกเถียงหรือ แสดงความคิดเห็นออก เช่นความวุ่นวายในความสัมพันธ์ระหว่างแม่ลูก อาจจะใช้เป็น เรื่องได้ หาประเด็นเล็ก ๆ เช่นเด็กรู้สึกอย่างไรที่เขาไม่สามารถเข้าร่วมในการพูดคุย เขาทำอย่างไรเมื่อต้องอยู่ในรถอย่างน่าเบื่อหน่าย เรื่องแย่ ๆ ที่เกิดขึ้น พยายามมอง หาประเด็นเล็ก ๆ แล้วเขียนมันขึ้นมา

          ๒.. อย่าอารัมภบทในตอนเริ่มเรื่อง ไม่ต้องอธิบายอะไร นำเข้าสู่เรื่องที่จะเขียนเลย

          ๓. เหมือนกับข้อสองให้เริ่มเรื่องตรงกลางของเหตุการณ์เลย ไม่จำเป็นต้อง บอกที่ไปที่มา เข้าเรื่องได้เลย เช่น ผู้ชายวิ่งหนี ระเบิดสนั่น ตัวประหลาดอยู่ในบ้าน อย่าพรรณนาให้มากไปกว่าที่คุณต้องทำ เพราะคนอ่านสามารถเติมเต็ม ส่วนที่คุณเว้นเอาไว้ได้เอง

          ๔. มุ่งใช้คำที่สร้างพลังในการจินตนาการภาพในใจใช้คำที่สามารถให้คนเห็นภาพได้อย่างชัดเจนโดยไม่ต้องพรรณนา
เช่น ถนนแห่งสงคราม วาดภาพด้วยถ้อยคำ แทนที่จะเขียนบอกว่าเขาเลวร้ายแค่ไหน คำว่า สัตว์มนุษย์ คำเดียวก็เกินพรรณนาแล้ว

          ๕. ทำให้คนอ่านคาดคะเน หรือเดาเรื่องตลอดเวลาจนจบ ด้วยความน่าสงสัย ลึกลับตลอดเวลา ซึ่งคนอ่านอาจไม่มีไอเดียว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อไป นี่จะทำให้ คนอ่านต้องอ่านจนจบ และเมื่ออ่านจบพวกเขาก็ควรจะได้รับสิ่งที่เหมาะสมตอบแทน

          ๖. ใช้การอ้างถึงเป็นนัย ๆ โดยอ้างอิงถึงเรื่องธรรมดาที่รู้กันอยู่ เพื่อคุณจะได้ ประหยัดคำในการเขียน อ้างอิงถึงประวัติศาสตร์ หรือใช้เหตุการณ์ที่มีชื่อเสียง ในวรรณกรรม ถ้าเรื่องเกิดขึ้นบนเรือไททานิค คุณไม่จำเป็นที่จะต้องบอกว่า อะไรเกิดขึ้นต่อไป อ้างอิงถึงตัวละครเช่น เจมส์บอนด์ เชอร์ลอคโฮล์ม ซุปเปอร์แมน คนเหล่านี้เหมือนเป็นสัญลักษณ์ที่ใคร ๆ ก็รู้จักและสื่อความหมายในตัว

          ๗. หักมุม เป็นผลต่อเนื่องจากข้อที่ ๕ การหักมุมในตอนจบเป็นเหมือน หมัดเด็ดของการเขียน flash fiction เพราะนักเขียนไม่มีเวลาที่จะสร้างตัวละคร ให้คนอ่านเข้าใจหรือเห็นอกเห็นใจ หรือแสดงพล็อตให้เขาตกพบกับความ พินาศฉิบหายที่มีผลกระทบกับตัวละครมากเพียงพอ การหักมุมในตอนจบ จึงเป็นมีผลกระทบต่อความรู้สึก หรือความคิดของคนอ่านได้คนอ่านคาดไม่ถึง

           จริง ๆ แล้ว มันก็ไม่มีสูตรสำเร็จในการเขียนที่ตายตัว หรอก มันก็ขึ้นอยู่กับสไตล์ของแต่ละคน สิ่งที่แน่นอนตายตัวในการเขียน ก็คือจำนวนคำนั่นเอง