ในคืนที่ หัวใจ ไร้ไออุ่น
ใจคงกรุ่น ดังมี ไฟเผาผลาญ
ความเหงาเศร้า คงพาให้ ใจร้าวราน
ทรมาน เพราะใจ ไร้รักเย็น

แม้ดวงจันทร์ จับตา ฟ้าพราวสวย
คงไม่ช่วย ให้ใจ ดับทุกข์เข็ญ
คงไม่มี น้ำเลี้ยงใจ ที่ใสเย็น
แม้จันทร์เพ็ญ คงไม่ทำ ใจชื่นบาน

งั้นคงต้อง วอนจันทร์ บนฟากฟ้า
โปรดจงนำ พามา เถอะรักหวาน
ในหัวใจ จะได้ สดชื่นบาน
ตกห้วงหวาน เสน่หา ของราตรี