ทิวานี้ เฉิดฉัน ตะวันส่อง
แสงสีทอง ทาบทาม ฟ้าครามใส
เมฆหม่นจาง ร้างลา นภาไกล
ลมหนาวไล้ อีกที เหมือนปีกลาย
ในกลางวัน ฉันมอง เวิ้งท้องฟ้า
ลองค้นหา ที่สุด แห่งจุดหมาย
พบเพียงความ วับวาว จับพราวพราย
ที่หลากหลาย ผันเปลี่ยน วนเวียนมา
เหมือนมีใคร บางคน อยู่บนนั้น
พูดทักทาย ชวนฉัน ให้หรรษา
แสยะยิ้ม เลือดออก จากซอกตา
โชคดีว่า ฟ้าใส ฉันไม่กลัว!ฯ
อริญชย์
๑๕/๑๐/๒๕๕๕
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
