ความรู้สึกวิ่งผ่านกลางลานใจ
มันชักจะยังไงเกิดกับฉัน
ด้วยเหตุผลกลไกอะไรกัน
ทำให้เกิดความผูกพันนี้ขึ้นมา
ความรู้สึกที่ยากจะบรรยาย
แต่มันเกิดความหมายและคุณค่า
จากที่ไม่เคยมีใครในแววตา
ยามเห็นเธอเดินผ่านมาว้าหวั่นใจ
ต้องป่วนปั่นวันที่มีเธอเคียง
ยามที่ได้ยินเสียงเหมือนเธอใกล้
ใจสั่นรัวทั้งที่ไม่กลัวอะไร
แต่วันนี้ทำไมฉันว้าวน
จะเรียกความรู้สึกอันนี้ว่า
ความรู้สึกห่วงหาหรือสับสน
ยามที่ฉันเหงาใจและทุกข์ทน
เธอก็ดันเป็นคนแรกทันที
เป็นคนแรกที่ในใจคิดถึง
เป็นคนแรกคนที่หนึ่งตราตรงนี้
ยามที่เศร้าหัวใจในทุกที
เธอก็เป็นคนที่ฉันต้องการ