กลบทเบญจวรรณห้าสี

แสนสุดโศก สั่งสาร เห็นนานหาย
คนข้างเคียง เคยคอย พลอยกลับกลาย
อกเอ๋ยโอ้ เอออาย เพราะหมายเกิน
 
หลงละเลิง ลมลิ้น ไม่กินแหนง
สายสนสื่อ เสกแสร้ง ช่วยเดินเหิน
โน่นนี่นั่น แนะนำ แล้วทำเมิน
ชักชวนเชิญ เชือนไช ไม่เหลียวแล

กลบท " เบญจวรรณห้าสี" มีลักษณะสำคัญอยู่ที่ คำที่ ๑ ถึง ๕ ในแต่ละวรรคจะสัมผัสอักษรกันทุกวรรคไป
แต่ละวรรคก็จะสัมผัสอักษรอย่างหนึ่งอย่างใด(คำว่าสัมผัสอักษร หมายถึงใช้เสียงพยัญชนะต้นเสียงเดียวกัน)เช่น
      แสนสุดโศกสั่งสาร.................สัมผัสอักษรเสียงพยัญชนะ สอ
     คนข้างเคียงเคยคอย................สัมผัสอักษรเสียงพยัญชนะ ขอ (ข ค ฆ.เป็นเสียงเดียวกัน) เป็นต้น

เพิ่มเติมจาก http://www.baanjomyut.com/library/thai_literature/kollabot/index.html

อย่าหยิ่งเย่อยกย่อง    ลำพองพิษ
อาจโอ้อิทธิ์อวดอ้าง    อย่างข่มเหง
ขอดข้อนแข้นขู่ข่ม    ให้เขาเกรง
โฉดโฉงเฉงเฉาฉ่า    ชะล่าใจ

ทำท่วงทีท่าทาง    วางจังหวะ 
โกงเกะกะก้าวก่อ    ข้อคำไข
ล้วนเล่ห์ลิ้นลวงลอด    สอดกลไก
เหน็บแนมในนึกน่า    ระอาคำ

ถ้าถึงถ้อยถอยถด    สลดหลบ 
จับจริงจบเจิ่นเจน    ก็เอนถลำ
เหมือนไม้เมามูลมอด    ทอดทิ้งทำ
กลับกลอกกล้ำเกลื่อนกลาย  คลายกำลัง