กลบทครอบจักรวาล

ขามจิตคิด ข้อหมาง ระคางขาม
ความจริงใจ นี่ไฉน จึงแหนงความ
ควรจะถาม ก็ไม่ถาม กันตามควร
 
ที่นางแกล้ง แปลงเรื่อง ให้เคืองที่
สรวลซิกซี้ กันเสียได้ ไม่ไต่สวน
จวนจะชื่น ช่างมาคืน ให้รัญจวน
ออสำนวน พี่นาง อย่างนี้ออ

กลบทครอบจักรวาลนี้ โบราณกำหนดให้คำแรกและคำสุดท้ายในแต่ละวรรค เป็นเสียงเดียวกัน(ซ้ำเสียงกัน) โดยแต่ละวรรคขึ้นต้นด้วยคำใด ก็ต้องลงท้ายด้วยคำที่มีเสียงซ้ำกัน(หรือคำเดียวกัน)

เพิ่มเติมจาก http://www.baanjomyut.com/library/thai_literature/kollabot/index.html

รู้สิ่งไร    ร้ายแรงยาก    อย่าอยากรู้
หวังแว่วหู    ปากจะนิ่ง    อย่ากริ่งหวัง
ดังหนึ่งฆ้อง    ก้องเสียง    สำเนียงดัง
ตีหยุดยั้ง    ยังกังวาล    นานกว่าตี
 
ผิดคำกล่าว    ราวกับพา    ให้หาผิด
ที่จะมิด    อย่าพึงหมาย     มิใช่ที่
ดีแลชั่ว    ตัวของใคร    นิ่งไว้ดี 
ควรต้องทำ    จะต้องชี้    แต่ที่ควร

ช้างตายเน่า    เอาใบบัว    ปิดตัวช้าง
สงวนบ้าง    มิใช่ข้อ    อย่าพอสงวน
ชวนเสียกิจ    ผิดระบอบ    อย่าชอบชวน 
เดาอย่าด่วน    ใจหวัง    ลำพังเดา