…ครวญ… ครวญคำคืนค่ำเช้า……….คราคะนึง เหลือสุดห้ามตราตรึง……..ชิดชม้าย เพ้อผ่านพจน์รำพึง……..…เพียงพิลาป โคลงขับยิ่งคลับคล้าย.……ระอุอ้าวอุราถวิล …Lamenting… My love, since you were gone; I’ve been buried myself in Poetry. From Dusk till Dawn; Lamenting words from my misery “…เมื่ออยู่ริมฝั่งชล ฉันยลทุกยามเย็น พักในร่มเงาไม้เอน ฉันมองเห็นนกบินกลับรัง ตะวันใกล้จะลับแล้ว เห็นเรือแจวอยู่ริมฝั่ง เฝ้าแต่ครวญ แต่ครวญหา น้ำตาหลั่ง จึงร้องสั่งอาลัย เฝ้าแต่ครวญสั่งคำ แม้เรือลอยลำไป พบคนที่เคยซึ้งใจ ขอเรือนำเธอมาให้ที ตะวันเมื่อจมแผ่นน้ำ สายชลงามดั่งกำมะหยี่ โอ้ว่าดาว ว่าดาวดวงนั้น แสงพลันริบหรี่ คงริบหรี่เช่นเรา…” ครวญ (พ.ศ. 2506) คำร้อง : ชาลี อินทรวิจิตร ทำนอง : สมาน กาญจนะผลิน ** มีเกล็ดเล็กๆเกี่ยวกับเพลงนี้ ครูชาลียืนยันว่า คำร้องที่ท่านเขียนแต่แรกคือ “…โอ้ว่าดาว ว่าดาวดวงนั้น แสงพลันริบหรี่ คงริบหรี่เช่นเรา…” แต่ตอนบันทึกเสียงครั้งแรก คุณสุเทพ วงศ์กำแหง ร้องว่า “..โอ้ว่าดาว ว่าดาวนี้ แสงพลันริบหรี่ คงริบหรี่เช่นเรา…” Soul Searcher Inspired to write 7/5/2023 |
ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
04 ตุลาคม 2024, 11:58:PM | |||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: …คำหวาน… (อ่าน 11644 ครั้ง) |
| ||||||||||
Email: