“ ท่ามกลางเสียงสายฝนกับคนเหงา”
ดวงเทียนไหวระริกกระดิกเต้น
เปลวไหวเอนเล่นลมประโลมเป่า
พระพายอึงสะบัดพัดแผ่วเบา
สลับเร้าเร่งรัดพัดสำแดง
เสียงฝนแรกหล่นฟ้าฝ่าอากาศ
ดั่งคลื่นสาดสินธูสู่ดินแห้ง
ถิ่นเฝ้ารอนทีนี้ลงแปลง
ผืนดินแล้งรอน้ำกำลังมา
ฝนเม็ดแรกแหวกลมพรมพิภพ
หล่นกระทบถึงดินและหินผา
แล้วกรูสาดกระหน่ำซ้ำพสุธา
น้ำก็บ่าหลั่งทาบอาบผืนดิน
ท่ามกลางเสียงสายฝนกับคนเหงา
นอนกอดเงาหนาวสั่นขวัญถวิล
ฝนโปรยคล้ายน้ำตาฟ้าหลั่งริน
มิต่างจินต์คนเหงากอดเงานอน
ความง่วงเริ่มเร่งเร้าแทนเหงาหนัก
ภวังค์ผลักนฤมลบนฟูกหมอน
สู่นิทราหลับลงปลงอาวรณ์
ด้วยเหนื่อยอ่อนล้านักจึงพักใจ
ราตรีกาลผ่านห้วงเกินล่วงรู้
เสียงฝนพรำกล่อมหูสู่หลับใหล
อรุณตื่นขึ้นมาจะฝ่าไป
จูบฝนไว้ปลอบขวัญอันเดียวดาย
~masapaer~
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
