ควันจากเตาของเช้าหนึ่งเปลี่ยนวันใหม่
 พร้อมหอมแกงข้าวคายไอในกระด้ง
 ฤดูหนาวเอื่อยพัดมาจากป่าดง
 ฤดูใครเกลี่ยฟืนลง...อยู่ทุกเช้า
 ด้วยนอนนิ่งอุ่นผ้าเวลานั้น
 เสียงแม่แว่วเรียกขานพาลลูกสาว
 จึงเก็บมุ้งเก็บคืนกาลพับเดือนดาว
 แง้มประตูออกสู่เช้า...หนาวถึงใจ
 ดอกเหลืองอ่อนยอดฟักทองยังนอนขด
 ใบกล้วยไหวสลัดหยดน้ำค้างใส
 ควันฟืนแม่เอื่อยข้ามคลองล่องเรื่อยไป
 เป็นสัญญาณวันใหม่...ของวัยเยาว์
 พ่อตื่นก่อนทั้งยืนสอยคอยสุมหญ้า
 ตะคุ่มหมอกคอกนาพาสีขาว
 คือเหมันต์วันวานถิ่นบ้านเรา
 เตาของแม่ยังตื่นเช้า...เล่ากวี
 
     " เตาไฟ "