อันดวงจันทร์มั่นแม้นอยู่แดนฟ้า
บางเพลาก็เพลาอับเฉาแสง
กี่ค่ำคืนฝืนผ่านกาลเปลี่ยนแปลง
ย่อมแจ่มแจ้งประจักษ์หลักความจริง

เหมือนกับชีวิตคนบนต่อสู้
เมื่อเป็นอยู่เริงรุดมิหยุดนิ่ง
ต้องไขว่คว้าฝ่าฟันฝันช่วงชิง
กับหลายสิ่งหลายอบ่างเมื่อย่างไป

หรือจะรอแรงใจไฟแห่งฝัน
สิ่งสำคัญอนาคตต้องสดใส
เหมือนพฤกษาพันธุ์เผ่าที่เฉาใบ
ต้องอดใจรอฝนล่วงหล่นริน

                       บูรพาทรนง