แสงแดดทอ ทอดสาย ประกายรุ้ง
ที่ขอบคุ้ง โค้งคด ลดลงต่ำ
ละอองหมอก หยอกเย้า เงาเมฆดำ
อกระกำ ช้ำหมอง เมื่อมองไป
อดีตกรีด เฉือนใจ ฤทัยหม่น
แปรเปลี่่ยนฝน เป็นหนาว ร้าวหวั่นไหว
วันคืนผ่าน คลานเข้า เศร้าเพียงใด
มิมีใคร แลเห็น ลำเค็ญเกิน
อยากยิ้มแย้ม แต้มสี ที่ใบหน้า
แต่ดวงตา พาใจ ให้ขัดเขิน
หลากเรื่องราว รายล้อม พร้อมเผชิญ
ชีวิตต้อง ดำเนิน เดินลำพัง
จึงเรียงร้อย ถ้อยถัก หวังจักให้
เป็นมาลัย หอมแท้ แม้ผิดหวัง
กระดังงา ลนไฟ ใช่จีรัง
บานสะพรั่ง ยังเฉา เน่าลงดิน
จึงแต่งแต้ม เติมสี วจีหวาน
อักษรสาร ส่งสุข ถั่วทุกถิ่น
ด้วยเดียวดาย ร่ายพจน์ หยดหยาดริน
ใครได้ยิน หลงไหล ในรสกลอน
พันทอง
๗/๑๒/๖๓
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
