ลมหนาวเหน็บ เจ็บแปลบ ช่างแสบแสน
อยู่ต่างแดน แคว้นใด ให้ห่วงหา
แม้นแนบเนื้อ นวลนาง มิร้างรา
อุ่นกายา แท้เทียว มิเปลี่ยวทรวง

ลมหนาวเย็น เป็นทุกข์ สุขจบสิ้น
เสื้อขาดวิ้น แหว่งโหว่ โถน่าห่วง
พระพายพัด ผ่ายพลิ้ว ลิ่วลมลวง
ข้างในกลวง กลับกลาย คล้ายตรอมตรม

จะห่มผ้า ผิงไฟ ไล่ลมหนาว
น้ำค้างพราว พร่างมา พาใจขม
จะยากดี มีชื่อ หรือต่ำตม
ก็ระทม ทั้งนั้น เหมันต์เยือน

อาจบางครา หน้าเชิด เถิดจงรู้
คนมีคู่ ข้างกาย คล้ายมีเพื่อน
ได้พูดจา พาที มิแชเชือน
เปรียบเสมือน ฟ้านั้น พลันคู่ดาว

พันทอง
๑๓/๑๑/๖๓